30 april 2021

Dag van: 

Die scheut van pijn weer voelen... die blijvende knoop in je buik uit het gevoel van weleer.... en daarna weer... en nog een keer....

Mijn stiefdochter huilt.... "papa hij heeft het uitgemaakt....."

Gister zat hij hier nog op de bank...

Gister nog bakte ik patat voor hem....

Vanmorgen zeiden we nog "tot gauw"....

En nu dit ineens verdrietige stemmetje, die pijn in haar ogen....

Het voelt als gisteren dat ik mijn eigen liefdesverdriet voelde...

Een week lag ik in bed... at niet... dronk nauwelijks...... hoopte elke ochtend bij opstaan dat de nachtmerrie dan nu toch echt voorbij was....

Als gisteren nog voelt het dat ik met de armen om haar heen naast het betraand gezicht van mijn eigen dochter zat om haar verloren liefde.... en die keer dat ik mijn zoon zo hard van verdriet en pijn om een liefde hoorde schreeuwen dat hij bloed opgaf.....

Als vanmorgen nog voelde ik weer die wanhoop van mijn kleindochter om die onbeantwoorde liefde na de strijd die ze om haar eigen identiteit had geleverd....

En nu mijn stiefdochter....

En daarnaast het verdriet van Willem om zijn meisje.....

Liefde is mooi..... maar help.... niets als dat kan je ook zo zeer doen...

Door jezelf en daarna door je generaties heen.... voel je het....

Het verdriet om de verloren liefde.... waarvan je denkt dat het nooit zal overgaan....

Waarvan je nu weet dat al die wonden littekens worden die je sterk maken... maar dat dat het laatste is wat je op dat moment wilt horen....

Afgevallen rozenblad

Als

Randen van een open wond

Wat ooit bloeide

Bloed nu

Gevallen zoute tranen

Schrijnen de wond

Die niet lijkt te willen dichten

De pijn doet voelen

Dat de liefde nog leeft

Geen pleister zal de pijn verzachten

Morgen als je wakker wordt

Zal het niet geheeld zijn

Maar overmorgen

Over overmorgen

Zullen de randen zich

Naar elkaar toetrekken

Sluit nu maar....

Want straks is het litteken

Het spoor van de herinnering

En zal er na de pijn

Opnieuw de liefde zijn

Wat verloren is

Zal nooit verloren gaan

Maar ruimte bieden

Om te hervinden

We nemen het gevoel de dag mee in.... Willem en ik....

Stilzwijgend voelen we onze eigen verliezen....

Kijken we elkaar aan... en zijn blij met elkaar....

Hoeveel verloren liefde ging eraan vooraf....

We kijken vanavond eindelijk de film "de beentjes van Sint Hildegard "....

De film van Herman Finkers die we op koningsdag voorbij lieten gaan maar wel opgenomen hebben.....

En geloof nou niet dat je de hele avond dijenkletsend op de bank zit....

Van het allerprilste begin tot het allerlaatste bittere eind zit de film vol diepgang....

Diepgang die op speelse wijze je brein ingehakt wordt...

Want ja... natuurlijk hebben we ook momenten dat de tranen over de wangen lopen....

Om meteen daarna de traan van opkomende ontroering weg te pinken.....

Wat beweegt een mens om op deze manier een verstikkende relatie.... en teveel aan liefde?.... in beeld te brengen...

Dit kan alleen Herman Finkers....

Maar tegelijkertijd is de verstikkende verzorging ook de weldaad dit aan te laten leunen....

Totdat....

Alleen de verhaalkeuze al om dan te doen of je dement bent en je op te laten nemen tussen de vergetelheid van tijd en.... de vogelvrijheid van niet meer bestaan...

Voor hen die het willen zien is dit zo fenomenaal gekozen....

De rol van zijn kinderen... de een na de andere uitspraken.... symbolische handelingen.... cryptische omschrijvingen... verborgen nadenkertjes.....

Och wat genoten we....

En het einde van de film kan dan ook alleen maar de discussie,  die weliswaar niet het nut maar wel de zin (strofe uit de film) op gang brengen....

Juist bij ons waar ruimte zo'n recht van bestaan heeft...

En toch neem je de verstikking die omschreven wordt als 'alles of niks liefde', serieus mee....

Want teveel ruimte kan je ook tegenwerken...

We komen derhalve, na een lang gesprek,  tot de conclusie dat ruimte geven alleen maar kan als je de juiste persoon tegenover je hebt....

In ander geval zal ruimte geven, eigen verstikking opleveren....

En daar waar de een de ander veel ruimte geeft is aan die een zelf de keuze waar en wanneer zij haar eigen ruimte in wil nemen......

Zoals de ander op dat moment dan de verkozen ruimte zal moeten respecteren....

Is dat dan in evenwicht....?

Je zou denken van niet...

En toch is het dat wel...

Maar waar is dan die verbinding... die verbondenheid...?

Ook daar komen we samen in het gesprek achter....

Die liefde zit in het vertrouwen dat noch de een noch de ander dat vertrouwen zal misbruiken....

Daar wordt het ook wederkerigheid....

En dan denk ik aan onze vrienden... waarvan de een

steeds meer de ander moet verzorgen....

'Denk je aan je pillen.... rust je wel genoeg... niet teveel hooi op je vork.... zijn de waardes wel goed... holt hij niet verder achteruit in gezondheid....?'

Dan komt het moment van donor transplantatie....

En dan beschrijft ze zo mooi in haar artikel in een vakblad hoe het zoeken naar evenwicht opnieuw begint...

De zoektocht naar de wederkerigheid.... naar weer lucht geven en lucht krijgen....

Het lijkt me een weg te gaan hoor.... van 'zorgen om' en 'verzorgen van' weer los te laten en ruimte gaan bieden en in te nemen.....

Terwijl het hier natuurlijk ging om liefde en niets dan liefde.... die niets met verstikking te maken had...

Pfieuw...... liefde blijft toch een apart fenomeen....

Niets kan zoveel vreugde als ook evenzoveel pijn geven...

Niets zal ons ooit zo bezig houden als liefde....

Nooit is over verliezen en verkrijgen betreffende een en  hetzelfde onderwerp zoveel geschreven, verfilmd, gezongen als over die liefde....

Als je de liefde vindt blijf je binnen die liefde de liefde zoeken....

En het zal wel een eeuwige zoektocht blijven...

Ooooooooh ja....

En de fiets is er hoor....

Een verhaal apart....

Maar daarover later meer.....

29 april 2021

Dag van:

Altijd heb ik dat wel...

Als de vakantie langer duurt dan een week.....

 

De tijd nemen om je klas rond te kijken...

Twee weken zal ik ze niet zien...

Hoe zal het ze vergaan thuis...?

Zullen ze zich vermaken...?

Zullen ze niet ziek worden...?

Wat zijn ze weer vergeten als ze terugkomen of... wat hebben ze juist bijgeleerd....

Och als die epilepsie maar niet erger wordt...

Och wat zal die de structuur van school gaan missen...

Ach wat heerlijk dat die de tijd heeft om even bij te komen....

Als die maar buiten komt en niet steeds binnen hoeft te zitten...

Zou het daar wel gelukt zijn de opvang voor twee weken te regelen....?

Hopen dat die goed eet want het gaat zo moeizaam....

Duimen dat die tandarts geregeld kan worden....

Hoe moet dat nou zonder therapieen....?

Wat zal die het weer fijn hebben thuis....

Wat zal die zijn vriendjes gaan missen....

Al die dingen spoken in je hoofd als je je klasje rondkijkt...

Je laat de school achter... je neemt de kinderen in je gedachten toch mee naar huis....

Dat duurt weer even voor je het los kan laten...

Het was ook zo knus de laatste weken...

Voorlezen... samen spelletjes doen...

En een sprongen dat ze maakten...

Zo vooruit gegaan....!

Zo zelfstandig aan het worden...

Ik ruim mijn bureau op....

De laatste woorden "Ga jij ook mee met mij?"..... dreunen nog na in mijn hoofd...

Nee, mee kan ik niet... maar ik neem jou wel in gedachten mee....

Voor mij zullen die twee weken weer snel gaan...

Voor sommige kind'ren zullen het maanden lijken....

"We appen hè", roep ik mijn collega nog na....

En dat zullen we ook zeker doen....

De klassenapp zal weer overuren draaien.... zelfs in de vakantie....

Tijd om te gaan...

Computer afsluiten....

De computer waarvan ik vanmorgen bij het opstarten een opstart scherm zag waarbij ik nog dacht "was het maar zo'n feest".... omdat er een lagune met kristal blauw helder water als screen foto in beeld kwam.... en ik met weemoed aan andere meivakanties dacht waarbij we naar Griekenland zouden gaan... of naar Parijs....

Als het goed is krijg ik morgen de voucher uitbetaald van de geannuleerde reis naar Griekenland van de vorige meivakantie....

Toen nog helemaal verkerend in de verwarring en onzekerheid die corona met zich meebracht....

De school in lockdown.... vrienden om ons heen die weg vielen....

Nog geen vaccinatie in zicht....

Het grote onbekende....

Nu een onderdeel van je leven....

Thuis staat het debat aan...

Het zoveelste dit jaar...

Openbaarmaking van de notulen over iets van de toeslagenaffaire....

Alweer gedoe... maar altijd boeiend om te volgen...

Niet zo zeer om de inhoud misschien.... meer om hoe mensen reageren.... verbaal en non verbaal.... om interacties.... om taalgebruik... ook de grenzen die opgezocht worden... om het politieke spel.... takt en ontakt.... maar zelden intakt.....

Verschillende manieren van communicatie...

Het gevoel dat het losmaakt....

De strijd tussen oprechtheid en woorden die eigenijk niets zeggen....

De mens en de politicus...

Willem en ik verdoen er graag onze tijd aan...

Ik ben moe... en kriegelig.....

En Willem heeft zoveel te vertellen... te vragen... te melden... te delen....

Mijn antwoorden zijn kortaf.... mijn benen restless....

Mijn hoofd zit vol....

Overgangsfase werk, vakantie denk ik...

Overgangsfase van niet lekker nog even buiten in de nawarme namiddag zitten maar in de regenachtige kou binnen.....

Morgen zal het weer anders voelen....

Wel vanmiddag meteen de boekwinkel ingedoken.... en

brei tijdschriften gekocht....

Oh wat heb ik dat gemist... dat neuzen en ritselen door die tijdschriften...

Menig vrouw zal een kleding of schoenenwinkel ingedoken zijn... ik dus de boekhandel...

En met drie tijdschriften rijker kwam ik eruit....

Nu dan maar erin wegduiken en kijken wat het volgende project wordt....

Om daarna in het boek IM te duiken van Connie Palmen over haar Ischa....

Niet gauw heb ik dat ik een film beter vind dan het boek...

In geval van IM heb ik dat wel....

Ik voel me net een voyeur als ik bladzijde voor bladzijde deelgenoot wordt van een wel zeer intieme,  tot in detail beschreven,  liefde.....

Dan was de film toch prettiger.... daar kreeg het verhaal meer kans.... nu hop ik van detail naar detail....

Details die ik niet altijd wil weten..... omdat ze zo van hen zijn....

En omdat ze die bij leven van Ischa waarschijnlijk nooit gepubliceerd zou hebben... maar bestaan bij de gratie van zijn dood....

Ja natuurlijk is het goed geschreven.... maar het is zo intiem béschreven.....

Alsof ik naast ze in bed lig of tussen hen in op de bank....

Ik lees daarom vaak maar een paar hoofdstukken en pak dan mijn boek over Parijs... of dat van de denker des Vaderlands....

Waarbij ik bij die laatste diep peinzend me afvraag.... als de waarheid of de werkelijk echt alleen maar een interpretatie of eigen betekenis geven aan is..... dan bestaat er dus geen echte waarheid of werkelijkheid....

Dan bestaat het leven uit vele betekenissen zonder één werkelijke betekenis....

Waarmee ik maar wil zeggen dat filosoferen leuk is maar je je kop erover kan breken....

Enfin.. dan heeft die gebroken kop in ieder geval twee weken om de breuk te laten herstellen.....

Invulling van vakantieweken.... in plaats van die lagune met kristalhelder blauw water.......

28 april 2021

 

Dag van:

Dat was 'm dan dagje 2 van 3 deze week....

Nog één dag en dan meivakantie....

Ook de kinderen breekt het op..

De een na de ander ziek....

En vandaag was dan ook weer voorlopig de laatste lekkere lentedag want morgen keldert de temperatuur en regent het...

Wat een vooruitzichten...!

Maar de terrasjes waren open... en dat heeft Nederland geweten...!

Trouwens mijn Facebook ook...

De een na de andere foto op terras met bier en wijn op onmogelijke tijdstippen... maar wel na twaalven... kwamen voorbij...

En dat terwijl wij hard aan het lesgeven waren....

Dát, met het vooruitzicht op een slechtweer meivakantie, maakte het gevoel er niet beter op zal ik maar zeggen.....

Vandaag moest ik ook een verlaat click en collect pakket ophalen bij een winkel...

Click en collect natuurlijk ook verleden tijd, want de winkels gingen vandaag open....

Ik stap nog rustig de auto uit in de parkeergarage... doe mijn mondkapje op terwijl ik op de roltrap sta naar het grote centrum.... en mijn mond valt open van de aanblik...

Rijen voor de Xenos..... rijen voor de schoenwinkel.... rijen voor de lederwaren winkel..... een chaos van geluiden... en drukte van jewelste.....

Ik hou mijn adem in... duik mijn winkel in waar de rij zich beperkt tot de kassa.... laat mij mail zien... legitimeer me... gris mijn pakketje van de toonbank... en vlucht de winkel uit... de roltrap af... de parkeergarage in....

Oeps... dit was ik even niet meer gewend...

Voor mij voorlopig nog maar online aankopen...!

Maar Nederland is los... als jonge kalveren die na een lange winter de weide in mogen....

S Avonds op tv.. op journaal.. zie ik niet anders...

Volle terrassen.. rijen voor winkels...

Zakkenrollers zouden in een middag binnen kunnen zijn met hun maandinkomen... en inbrekers hun slag slaan in de leeg gelopen huizen...

Één voordeel heeft het trouwens die semi openstelling...

De meute is in ieder geval verdeeld en zit niet meer boven op elkaar in een park...

Misschien scheelt het....

Laten we maar duimen...!

Dat online winkelen heb ik trouwens direct bij thuiskomst en bekomen te zijn van de schrik, omgezet van woorden in daden....

A) op reis gaan zit er toch voorlopig niet in

B) mijn conditie kan wel een boost gebruiken

C) je krijgt mij die drukte niet in

Dus.....

Ik heb een fiets gekocht....

Willem had er nog een van de postcodeloterij.... maar om hem nu te vragen mij achterop te nemen voor een ritje,  lijkt me een beetje teveel van het goede....

En laat ik nou zo'n ontzettend leuke fietswerkplaats website vinden, waar jongeren met een verstandelijke beperking oude fietsen opknappen...

Refurbished fietsen noemen ze dat....

En laat ik daar nou een fiets vinden waarbij ik waarschijnlijk net met mijn voeten bij de grond kom...

Laten ze nou bij de betaling ook vragen hoe lang ik ben, zodat ze de fiets op lengte af kunnen stellen...

En laat die fiets nog ook nog eens hartstikke betaalbaar zijn...

Nee... geen elektrische.... dat kan ik niet meer betalen na de aanschaf van mijn boven begroting aangeschafte Peugeottertje....

Maar... ik heb nu wel een Furbie erbij...

(Wat heb ik toch met die bijnamen??)....

Mijn Peugeottertje voor de lange afstanden... mijn Furbie voor een kort toeristisch ritje....

Mijn meivakantie zal gevuld zijn....

Moet wel nog even het weer meezitten....

Ja sorry... maar ik ben geen natte pakken fietser.....

En de tijd van een poncho aan, heb ik al lang geleden achter me gelaten....

Ik vind het al knap dat ik ga fietsen op een fiets zonder versnellingen en met terugtraprem....

God zegen deze impulsieve greep.....

Vrijdag wordt de fiets gebracht....

En ik hoef ook niks meer zelf in elkaar te zetten... dat is allemaal al gedaan... omdat het een Furbie is... een gerefurbishede fiets....

Ach... en na zo'n heerlijke koningsdag gebeurd er niet veel spectaculairs hier....

Behalve dat ik de herinnering van gister nog even goed vastspijker in mijn geheugen.... nog wat beelden van het concert bekijk.... en dan weer dat vreugdedansje voel ik mijn buik....

Laat ik morgen dat laatste dagje maar relaxte ingaan... en dan twee weken.... twee weken...... twee weken... NIKS!!!!!...... oh ja... en fietsen......

27 april 2021

Dag van:

Hoe het dan ook zij op Koningsdag.... corona of geen corona... ik blijf op 27 april altijd wakker worden met dat speciale gevoel....

Ik denk door al die jaren de mooiste herinneringen die zo vast in mijn geheugen, lijf, ziel, zitten....

Natuurlijk heeft een jaar veel mooie feestdagen...

Ik zou Sinterklaas niet willen missen....

Maar die Koningsdag.... of voorheen Koninginnedag.. is voor mij toch de aller allermooiste dag van het jaar....

Van jongs af aan heb ik dat al.....

Samen met mijn vader de vlag hijsen...

We hadden een scheepsmast in de villatuin staan...

Eerst gingen alle scheepsvlaggen aan de zijmasten.... 

Van die kleine driehoeksvlaggetjes die allemaal een betekenis hadden, die mijn vader natuurlijk allemaal kende en ons bij elke gelegenheid dat ze opgehangen werden, die betekenis weer vertelde.... licht geërgerd dat wij ze nou nog niet kenden...

En dan de grote rood, wit en blauw vlag....

Oh wee als die in aanraking kwam met de grond....

Dat was schennis... welke schennis dan ook.....

Als laatste dan de oranje wimpel..... en.... het volkslied....

Twee coupletten...!

Op sommige Koninginnedagen herhaalde zich dat als we naar scouting moesten...

Natuurlijk als Koninginnedag op zaterdag viel...

Was het op een doordeweekse dag... dan de herhaling op  school.... en nog een keertje tijdens de aubade op het stadhuisplein waar je met de klas samen het Wilhelmus wéér zong....

Twee coupletten....!

Soms had je daarna de versierde fiets optocht,  als we mee mochten doen van onze ouders want belangrijker vonden zij dat wij het defilé zagen.... maar daarna dan toch naar het plaatselijke sportpark waar de kinderspelen waren.... om afsluitend uit eten te gaan...

Oh wat was ik, ondanks de leuke spelen,  blij dat ik op mijn zestiende zelf weg mocht... de Arnhemse kroegen in... de Korenmarkt op... je vrienden en (oud) klasgenoten ontmoeten.....

Het voelde jaarlijks als een reünie... en dat voelt het nog steeds....

De Korenmarkt werd Rijnkade en Jansplaats, toen de

kinderen kwamen...

Maar niet voordat we eerst rond de school van de kinderen aan de spelen en de loterij meededen....

Leuk voor de kinderen.... ook voor de ouders... die elkaar later weer troffen in de stad....

De kinderen die hun moeder voor het eerst bier zagen drinken...

Ik vond bier afschuwelijk.... behalve op Koning(inne)sdag.....

Sateetje van de bbq bij de slager en áltijd het broodje kebab uit ons favoriete kebab zaakje....

Om weer later de vrijmarkten af te lopen met mijn vriendinnetje toen de kinderen hun eigen weg gingen....

En na verguld de aankopen van de vrijmarkten thuisgebracht te hebben,  met Willem de Rijnkade op.... de vrienden van de kliek opzoeken... uit eten gaan en daarna het vuurwerk bekijken....

En zo doe ik dat tot op de dag van nu nog.....

Nou ja... als het 'andere nu' voorbij is dan....

Het andere nu van corona...

Willem die op de fluit het Wilhelmus speelt....

Geen vlag want we moeten nog steeds zo'n ding aan de buitenmuur maken waar de vlaggenstok in moet...

Geen oranje tompoucen want Willem is meestal rond deze periode voor de zomer op dieet....

Maar wel de tv.... de kinderen in de tuin... en uit eten thuis....

Maar het gevoel bleef....

Ook vandaag...!

Wat een juweeltje van een staaltje tv.... van een super Koningsfeest....

Misschien wel juist omdat het net was alsof ik niet naar een koninklijke familie zat te kijken, maar naar een bijzonder gezin...

Een bijzonder gezin die een speciaal dagje uit hadden....

Gewoon gezellig met z'n vijven leuke dingen doen...

Dingen die met de toekomst te maken hadden...

Geen koning maar een vader die trots op z'n dochters was...

Geen koningin maar een moeder met een waaks oog.... oplettend dat haar dochters geen verkeerd woord zouden zeggen.... aanwezig was....

En natuurrijke voel je dat Amalia écht al wel wat media training heeft gehad... nou en....

En natuurlijk zag je dat Alexia al best wat prinsessenallures heeft... nou en...

En natuurlijk zag je die lieve wat verlegen en misschien wel vergeten jongste van de drie, Ariana onzeker oogde..... ach wat een liefie.....

Maar wat genoot ik van dit gezin....

En wat genoot ik ook van alle bijdragen....

Koningin voor één dag.... omdat je prachtige foto's maakte van kaarsjes voor ramen voor je zieke buurman....

Kinderen dit de koning wensen stuurden....

Een geweldig indrukwekkend ballet met drones... 

Maar bovenal... Simon Dogger....

Die zijn gemis omzette in verlangen... 

Die de glimlach wilde voelen....

Die een apparaat ontwikkeld die dat kan.... de oplossing met gelijkwaardigheid...

Lieve grappige emotie fluisteraar.... 

Dan komen de kinderen en kleinkinderen...

Het is een gezellige drukte in de zon aan het water...

En wat nou als we lekker uit eten gaan.... maar dan thuis....

We zoeken een Indiaas restaurant uit een laten een uitgebreid menu bezorgen...

En oh my..... wat hebben we gegeten... gesmuld... gebunkerd... en de vingers erbij afgelikt...

Het avond dilemma....

Normaliter zouden we nu op een plein staan om naar muziek te luisteren en dan afzakken naar de kade... voor het vuurwerk...

Wordt het dus het concert van de streamers... of toch die film van Herman Finkers....?

Die laatste kunnen we opnemen....

Ja maar ook wel leuk om nu te kijken om er morgen over mee te praten....

Weet je wat.....?

Een klein stukje concert... ik heb tenslotte de kaartjes... en dan gewoon overschakelen naar de film....

Dachten we....

Maar al snel zijn we één van die 2 miljoen anderen uit dat ene land van 90 andere landen die het concert volgen.....

We vergeten de tijd... we vergeten de omgeving waar we zitten...

We galmen mee .... we dansen mee......

We vieren koningsfeest.... opgaand in het plezier.... opgaand in de verbinding....

Oké... de film hebben we nog niet gezien...

Maar zeg nou zelf... wie kan er nou zeggen dat hij naar een feest is geweest in het paleis....

Nou ja...2 miljoen anderen misschien.....

Vandaag was Koningsdag...2021.....

Corona proof... en samen sterk....

Met een super Koningsdag gevoel.....

En eindelijk sinds hele lange tijd voelt mijn lijf weer ontspannen.... en is het rustig in mijn hoofd....

Lang leve de Koning

HOERA HOERA HOERA

26 april 2021

Dag van:

Het is toch de moeite niet hè....

Dat opstaan voor één dagje werk en dan weer een dag vrij....

In het verkeer is het ook duidelijk merkbaar dat er meer zo over denken.... het is té rustig als ik naar school rijd....

Sommige scholen hebben ook gekozen voor nu al meivakantie...

De vreemdste meivakantie constructies kom je tegen...

Twee dagen vrij en dan drie dagen naar school en dan twee weken vakantie of twee dagen vrij, drie dagen naar school en dan één week vakantie....

Ook is er gekozen voor alleen koningsdag vrij en verder gewoon naar school en daarna twee weken vakantie...

En dan heb je ze... met nu al twee weken vakantie...

Zoveel scholen zoveel smaken zullen we maar zeggen....

Wij zijn van die categorie dat we alleen koningsdag vrij zijn de rest gewoon naar school en daarna twee weken vrij...

Maar goed... dat neemt niet weg dat je met een eendagsvlieg gevoel vandaag naar je werk rijdt....

Ik heb gekleurd koekjesdeeg bij me en cupcakemix voor koningscupcakes......

We maken er gewoon een dolle dag van....

Duh... dolle dag....

Je kan plannen wat je wilt... dagen zullen nooit verlopen zoals je ze gedacht had....

Wat schetst mijn verbazing... ik heb vandaag maar 4 kinderen in de klas...

Lang leve het corona beleid.. de rest hoest en niest namelijk of is echt ziek, en dus moeten ze thuis blijven....

Vier kinderen.... één dagje.....

De bakspullen zet ik maar in de kast... dat komt wel weer.... ná de vakantie...

Te sneu voor de anderen die er niet zijn...

Maar een veel groter probleem doemt op....

De nachtmerrie van elke kleuterjuf....

Vier kleuters op school.... van de negen.... en moederdag op komst...

Vóór vrijdag moeten alle cadeaus af want daarna is het vakantie.....

En moederdag valt in die vakantie.....

Al maanden sparen we van die flesjes vruchtensap om er vaasjes voor bloemetjes van te maken....

Maar vandaag zieken.... morgen vrij.... woensdag maar een half dagje.... PANIEEEEEEEEK!!!!!!.....

Gelukkig heb je dan die 30 jaar ervaring... en je duikt in de archieven van je "knutsel voor moederdag" brein....

Mijn grijze massa wordt flink aan het werk gezet...

Een kleurplaat met gedicht gaat nu natuurlijk het snelste.... ook voor de kinderen die misschien nog nét voor vrijdag op school komen....

Toch zonde van die leuke flesjes...

En dan weet ik het....

Het wordt niet i love you till the moon and back.... maar....

Ik hou van jou over alle oceanen en weer terug... en dan flessenpost...

Flesje leuk versieren met glitterlijm.... gelamineerde kleurplaat met gedicht erin... deksel erop... fotootje met tekst op de achterkant.... en mama's 9 mei tussen de beschuitkruimels in bed, blij....

Vier zijn er dus klaar....

En nu maar hopen dat er nog iemand beter wordt vóór de vakantie begint....

Anders worden het moeders met enkel beschuitkruimels in bed....

Het wordt met die vier een ontzettend knus knuffel en

grapjes dagje en deze juf blijft vandaag maar boekjes voorlezen... nog één... nog één....

En gelukkig doet deze juf niets liever dan voorlezen....

De dag is voorbij....

Op het digibord staat de foto van de koning met vlaggen eromheen....

Morgen is deze meneer jarig jongens en daarom komen jullie morgen niet op school...

Wie is die meneer ook alweer... wie weet dat nog...?

Antwoord van kleuter D......."de buurman"....

Dat bedoel ik maar.... een koning die dichtbij zijn volk woont....euhhhhh... staat......

25 april 2021

Dag van:

Er schuilen grote voordelen aan dit weer...

Oké het is dan nog wel niet geweldig warm, maar voor mij warm genoeg.... na elven dan....

Voordelen als vroeg wakker zijn en dus nog wat aan je dag hebben...

Voordelen als een vrolijk humeur... 

De juiste vitamientjes waar je na de winter nu toch wel tekort aan hebt... ook al slikte je ze bij...

De honden worden minder smerig en er valt dus minder in huis te doen....

De avonden blijft het langer licht... de honden kunnen weer een extra keer naar buiten....

De baas dus ook.....en dat geeft rust....

De deuren kunnen weer open.... het buitenleven is een feit...

De wereld krijgt weer kleur....

Kijk.... en daar beland ik dan zowaar bij de nadelen....

Want het scala aan groen dat overal opdoemt.... de witte en roze kaarsen van de kastanjebomen.... het wit van de madeliefjes naast het geel van de paardenbloem of het zachte blauw van de vergeetmijniet... zijn mij bij lange na niet genoeg....

Waarmee ik niet wil zeggen dat ik ontevreden ben.... maar misschien ietwat hebberig..... of misschien ook ongeduldig....

Ik heb mijn zomerkleren immers ook al her en der uit de zomerstapel gerukt...

Vestje erover en klaar... de kleur is daar.....

Het wit laat ik namelijk wijselijk nog even liggen voor de echte hoogzomer....

Ik ongeduld dus als een ijsbeer heen en weer door de

kamer.... mijn oude lagere school klasgenootje, de nationale ombudsman,  stevig commentaar leverend in het programma Buitenhof....

Vreemd om meneer van Zutphen te horen zeggen daar ik hem als gewoon Reinier ken.... vriendje van Evert en Ton.....en smoorverliefd op Esther met haar blonde vlechtjes....

Reinier met zo'n gezicht dat, als je rimpels zou tekenen op de klassenfoto's, je er zo de Reinier van nu uithaalt....

Nu pratend met Thom de Graaf waar mijn zusje zo hemels verliefd op was.....

Alleen is Thom behoorlijk getekend ouder geworden....

Enfin ik ijsbeer...

Zal ik wel.... zal ik niet.... al ken ik de uitkomst al...

Natuurlijk zal ik...

Het grote nadeel van deze periode is namelijk die tuinkriebel..... en de Action is nog niet open.....

Het grote nadeel daarna is dat ik die onbedwingbare tuinkriebel móet krabben....

En wat is er dan heerlijker dan de jeuk te stelpen bij... "dan maar naar Intratuin"......

Volgend nadeel....

Hebben jullie die prijzen wel eens vergeleken van de een en de ander....

Het is net als tanken in Duitsland... daar is het stukken goedkoper....

Maar ja... die jeuk hè....

Die aanblik van die nog paar lege potten.... en dat lege plekje in het perkje.....

Nou is de Action al overbevolkt druk qua winkelafspraken en ik ga dus naar de winkel van veelkleurigheid... veel voor mijn portemonnee.... maar ook veel voor voor het krabben van de jeuk...

Mijn Intratuin....

Om kwart voor twee kan ik terecht....

En ik ben er stipt... geloof dat maar....

Altijd weer word ik vrolijk als ik zo'n tuincentrum inloop.... nadat ik me eerst keurig heb aangemeld...

Die geur.... die kleur....

Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het...

Planten voor fruiteters.... voor kruiden- of medicijnvrouwtjes.... vlinderliefhebbers.... pottenvullers.... vijveraanleggers..... grootdenkers.... zich afschermers.... interieurbobo's en interieurondeskundigen..... vogelvrienden.... dierenvrienden.... jagers.... groene vingers... kortom, het is er....

En kan je het niet vinden dan lopen er op bijna elke hoek van een stelling wel groen geklede medewerkers die je verder kunnen helpen....

Wees niet bang... voor elke huis en tuin is wel wat...

Sommige planten zijn in wel 8 maten te koop...

Acht prijsklasses dus ook....

Meestal kom ik thuis met stekkies.... ik sla wat inkomensgevoelig in.....

En dan loop ik daar verrukt huppelend met mijn eerste inkomensgerelateerde stekje in een kar die gemaakt is om een compleet oerwoud in te vervoeren.... en ik loop onhandig langs zo'n in luipaard print gehulde jumpsuit dame die bijna tegen me aanbotst omdat zij wel begrepen heeft dat er in die kar een inkomensevenredige jungle past....

Kijk... plant ik mijn stekje dan ben ík vier jaar verder voordat mijn rozenboog voor een kwart volgroeid is...

Nee.... het luipaard heeft danwel eenzelfde smaak als ik maar dan acht maten groter.....

Zijn kan me een jolige zwaai met haar luipaardstaart de complete rozenboog omwikkelen met haar jasmijn....

Echter..... je loopt in een omgeving waar alle vorm van pessimisme, jaloezie of wroeging,  geen schijn van kans maakt en dus huppel je als een zoemende hommel op pootjes van bloemenpracht naar bloemenpracht....

Ik weet nog dat mijn vriendin en ik een paar jaar geleden op koningsdag door de keukenhof wandelden....

Het was de eerste keer in mijn leven dat ik daar was...

Het enige waar ik de Keukenhof van kende was van vroeger... als de auto's met zo'n bloemenkrans op de motorkap thuiskwamen...

Je wist dan precies..."Oh daar zijn ze geweest"....

Maar.... we liepen daar dus.... en we liepen daar ademloos.... vol bewondering....

We hoefden er alleen maar te wandelen en er gebeurde wat van binnen....

Heel bizar....

Zo blij.... zo vrolijk....

En ik weet nog dat we zeiden "degenen die bij psychiaters lopen met depressie klachten, zouden hier eens rond moeten kunnen lopen.... de psychiaters zouden geen inkomen meer hebben".....(nou ja... dan ook maar een stekkie...).....

Hier ik het tuincentrum krijg ik bijna hetzelfde gevoel...

Toch nog met een aardige kar vol verlaat ik een uur later de grote hal.... en begeef me in de wereld der uitlaatgassen....

Auto's met achterkleppen en ramen open om de te lange stelen en takken uit te laten steken....

Ineens haastig en hard gas gevend om maar zo snel mogelijk thuis te komen voordat de bloemetjes het in de auto begeven.... en gezien de kassabonnetjes niet zomaar terug kunnen om weer zo'n aderlating aan te gaan.....

Om vervolgens net als ik de plantjes te gaan poten om tot de conclusie te komen dat elk plantje in het niet valt in de tuin in vergelijking met de bloemenweelde en veelheid waar je zojuist vandaan kwam....

Dán is de cirkel weer rond en begint die jeuk opnieuw...

Zal ik wel... zal ik niet....

De tuin staat nog lang niet vol....

Gelukkig zit ergens in mijn achterhoofd dan zoiets als een Repelsteeltje die mompelt "niet het vele is goed, maar het goede is veel"....

En tevreden zak ik in mijn tuinstoel en geniet....

Iets met Paradijs..... iets met Maduro-Keukenhof....

Neeeeeeee Benji UIT het perk....!!!!!!!

En weer terug op aarde... maar wel een kleurige aarde... oh zo!

24 april 2021

Dag van:

Willem en zijn speledingetjes.....

Hij zou de perfecte vertolking kunnen zijn van neef Herbert uit de familie Knots...

Mocht je die serie van vroeger niet kennen..?

Ik zou 'm zeker even opzoeken... want met tante Til's kloddertje roze hier en kloddertje roze daar, wordt jouw dag helemaal top....!

Neef Herbert heeft dus zijn speledingetjes....

Neef Herbert is een opgewekt groot kind met een gevoelige kant...

Elke dag stapt hij na zijn werk even langs bij tante Til waar hij wordt geaccepteerd zoals hij is.... en thee met bonbonnetjes krijgt die hij gemoedelijk met tante Til opdrinkt om daarna met zijn speledingetjes in de weer te gaan....

Ik denk dat men hem heden ten dage autist zou noemen.... of in ieder geval iemand met autistische kenmerken... iets binnen het ASS spectrum....

Voor vandaag heb ik mijn schoonzoon gevraagd langs

te komen om Willem met zijn speledingetjes op weg te helpen...

Een soort spelbegeleiding maar dan anders...

Want onze Willem mag dan graag spelen.... dingen in elkaar zetten of installeren kan hij dus niet...

Laten we zeggen dat hij hierin ernstig op oma Knots lijkt... vergeetachtig en onhandig maar met een groot moreel besef....

De onhandigheid zorgt er echter voor dat er regelmatig grote rampen in huize Knots plaatsvinden....

In de middag komt mijn schoonzoon in het prettige gezelschap van mijn twee kleindochters die op de bank duiken, niets hoeven drinken... maar "aardbeien lusten we wel oma".....

En zo zitten die twee, mobiel in de ene hand, vorkje in de andere, even later op de bank te 'weetikvelen'.....

Ik zal ze dus maar niet vragen of ze tomaatjes komen zaaien of de waterlelie in de sloot willen helpen zetten....

Dat kunnen oma's tenslotte ook zelf....

Al enige tijd geleden schreef ik over de rampen met de televisie....

Nou ja... voor Willem een ramp maar voor mensen met geduld geen onoverkomelijkheid.....

Maar Willem kreeg het voor elkaar na één telefoontje en heeft een superdeluxe nieuwe geupdate mediabox gekregen mét....tadaaaaaa.... een afstandsbediening met spraakherkenning....

Hij popelt om ermee aan de slag te kunnen...

Maar tja... zo'n ding moet je aansluiten....

En nou kan Willem goed BEsluiten maar AANsluiten daar heeft hij geen kaas van gegeten...

Schoonzoon wel....

En nadat we zijn nieuwe Mercedes hebben bewonderd, gaat hij aan de slag...

Op de doos staat "in 15 minuten gefixed"..... onze schoonzoon doet het in minder......

En dan.....

Oooooooh Wampie... dat beeld is veel scherper......

Oooooooh Wampie.... moet je het geluid horen....

Oooooooh Wampie.... kijk eens hoe makkelijk je nu opneemt.... ik kan zelfs terugkijken.....

En het oooooh en het aaaah blijft zo nog even doorgaan....

Maar dan.....

Dan ontdekt hij de spraakbesturing.....

En ja hoor... Willem heeft zijn eigen tv slaaf....

NPO 1....... EUROSPORT.......ESPN....... STUDIO SPORT....

Hij beveelt de slaaf van kanaal 1 naar 540.... en weer terug....

Hij beveelt de slaaf van sport kanaal naar sport kanaal...

Zijn gezicht wordt steeds vrolijker....

Willem heeft zijn slaafse speledingetje......

En voorzichtig begint hij te polsen of we ook niet zo'n Google ding moeten hebben die de lichten voor je aandoet of zachter draait.... de muziek voor je aanzet... de gordijnen voor je dichtdoet....

Nou Willem... ik dacht het niet....!

Volgende speledingetje......

Arme schoonzoon....

In Willems auto kun je handsfree bellen.....

Druk op een knop en dat ding belt vanzelf .... je hoeft niks vast te houden.... en je praat gewoon terwijl je rijdt....

Gezegend de mensen die in zijn contactenlijst in zijn mobiel staan want geloof me... dat ding gaat uitgeprobeerd worden....

Maar... schoonzoon moet het alleen wel eerst even installeren....

De kleindochters zijn aan hun tweede bordje aardbeien begonnen.... hoeven nog steeds niks te drinken.... kijken nog steeds op hun mobieltjes.... dus ik ga die waterlelie eens dopen....

Bakje....kleikorrels erin..... potgrond erin....... mesttablet erbij.... stekje erin....grind erop.... op mijn buik op de vlonder..... onderdompelen maar...

Hooooooooo... de handel komt bovendrijven..... 

Ach natuurlijk.... eerst even goed nat laten worden....

Bakje met restanten weer uit het water.... extra potgrond erop die ik gelukkig nog had.... onder de buitenkraan.... in laten zinken.... volgende poging....

Hooooooooo.... de handel komt nog steeds bovendrijven.....

Derde poging.... vierde poging.... bakje op de bodem, stekje drijvend aan de oppervlakte....

Oma half te water om de stek te redden...

Gelukt....

Weer van op de buik houding naar rechtop stand.... en mijn hoofd aan het werk zetten...

Wat nu te doen...?

Bakje weg... potgrond, grind en kleikorrels weg... stekje in de hand...

Ik kijk ook me heen... ontwaar een terra bloempot met gat aan de onderkant... ik wurm de stek erdoor.... duik weer op mijn buik op de vlonder... bloempot zinkt... stek blijft zitten...

Missie waterlelie gelukt....

Dan gaat mijn mobiel...

Daar zul je het hebben...

Willems speledingetje werkt....

En ja hoor....

Wampie!!!!!!!!.... ik bel vanuit de auto....!!!!!!

Wat fijn lieverd... maar ik ga nu even mijn handen wassen...

Ik steek mijn handen over de kraan.... de telefoon....

Wampie!!!!.... hij doet het nog hoor... dit werkt zo geweldig.....

Wat fijn lieverd.... maar ik wil nu graag even mijn handen drogen....

Ik loop naar mijn kleindochters... telefoon....

Wampie!!!!!!......Kun jij mij ook eens bellen....?

Ja hoor lieverd dat wil ik.... en ik bel terug....

"Ja wauw, dat werkt ook".....

Doei Willem....

Ik zit nét op de stoel..... telefoon...

Wampie!!!!... ik kom naar binnen hoor....

Fijn Willem.... en bel maar niet als je binnen bent want mijn ogen werken nog goed....!

Willem is binnen... schoonzoon en kleindochters zijn vertrokken....

De kamer is gevuld met commando's.... RTL7..... NPO2..... kanaal 340...... radio arrowjazz.....

Zeg Willem.... ik ga even boodschappen doen hoor....

"...... TELESHOPPING....."

Ik ben net de straat uit.... telefoon....

Ik druk het knopje op mijn stuur in...... ik heb immers allang handsfree bellen in mijn Peugeottertje....

"Wampie!!!!!!!..... bel je nou ook handsfree.... vergeet de keukenrollen niet...."

Goh Willem.... heb je het je tv slaaf al gevraagd....?

"Ja... maar dat herkent hij niet," grinnikt Willem....

Jullie willen niet weten hoeveel zenders ik vandaag gezien heb...

Naast Netflix nu zelfs ook Prime Video.....

Maar als 'de verraders' op tv komen kan hij zomaar toevallig zijn tvslaaf afstandsbediening ineens niet terugvinden....

Nou ben ik even niet de getrouwe maar de verrader.... want toevallig weet ik wel waar die is....

Buiten Willems spreekveld in ieder geval....

Enfin... ik ben nu boven.... blog schrijven... lezen... je kent dat wel....

Nee, van slapen komt niks nu

...."SBS6"......"BBC".... "EUROSPORT"....

Ik vraag me af hoelang zo'n tv dit pikt.......

23 april 2021

Dag van:

Écht.... als je ouder wordt dan....

Een mens raakt nooit uit geleerd... of eigenijk... uit ontwikkeld....

En zoveel als je leert als je jong bent... zoveel dingen in je opslaat... zo komt er die periode van rond de 60 waarvan ik persoonlijk durf te zeggen dat het weer zo snel gaat...

Ook met leren en ontwikkelen maar nu niet door leren, opslaan, vasthouden... maar juist met loslaten....

Eerst dat verschrikkelijke acceptatie proces... dat je hoofd sneller denkt dan je lijf dat kan volgen....

En volgens mij accepteer ik dat tot de laatste zucht niet helemaal.... maar wie weet....

Inmiddels weet ik immers óók dat 'zeg nooit nooit', een quote is die hout snijdt....

Neem nou vandaag.. de koningsspelen...

Hoe een mens was ik niet die altijd alle touwtjes in handen wilde houden en liefst ook nog alle ballen in de lucht....

Ik opperde een paar weken geleden in de briefing een leuk idee om een ballonnenclown uit te nodigen....

Toch in deze coronatijd een beetje vrolijkheid en feest voor de kinderen....

Leuk idee, vond iedereen...

Ik regel dus een ballonnenclown.... over en weer mailcontact en ja hoor... hij komt...

Hij wel... ik niet.... het is immers niet mijn werkdag...

Vroeger had ik dat niet laten gebeuren...

Dan moest en zou ik erbij zijn...

Stel dat er iets niet ging zoals ik het georganiseerd had...

Nu regel ik een ander contactpersoon.... en ga er vanuit dat iedereen gewoon een leuke middag heeft....

Al app ik stiekem toch wel even mijn assistente, die fulltime werkt, met de vraag of het écht leuk is....

Zelfs heb ik nog een collega gevraagd limonade te verzorgen en weer een ander de muziek....

Uit handen geven... het gaat me steeds beter af....

De opvoeding is daar ook zijn mooi voorbeeld van...

Altijd bang dat ze niet genoeg goede raad kregen...

En oh als er maar harmonie bleef in onze familie....

Soms zat ik er bovenop...

Heb je daaraan gedacht... en dit niet vergeten....

Familieapps maken want oh jee je zou toch eens uit elkaar groeien....

Maar ook dat kan ik zelfs nu loslaten...

Als ik van de één iets hoor dat ze dwars zit... bel ik allang niet meer direct de ander om te sussen.... of te attenderen....

En is de betrokkenheid daarom minder....

Welnee... juist niet....

Er werd juist meer kwaad gedaan met dat gebemoei en bij elkaar houden, dan nu ik het losgelaten heb...

Al met al heb ik dus vandaag een relaxte ouwedag....

Ik kom ook werkelijk tot niets....

Iets dat ook ondenkbaar was in vroeger tijden...

Elke minuut moest immers nuttig besteed worden....

Nuttig in de ruimste zin des woords....

Of ik moest poetsen, de tuin doen, de bedden verschonen, de was draaien, een boek lezen, breien, borduren, sociale contacten onderhouden,  of zelfs administratie bijwerken....

Tegenwoordig leer ik echt nietsdoen...

Ik zit op mijn krent.... ik kijk naar het water... ik absorbeer de vogelgeluiden, geniet van de veestapel om me heen, babbel wat met Willem die voor mij koffie zet in plaats van andersom, luister naar het gezoem van de bijen in de appelbloesem, volg een fladderende vlinder, hou nauwlettend de koolmees in de gaten die het vogelhuisje in wil, bewonder mijn kleurige nieuwe plantjes... kortom: Ik ben......

Ik zit te zijn....

En ik voel mijn batterij zich laden....

Alles.... ALLES wat mijn ouders me vertelde over ouder

worden, en waar ik harder dan hard " nee echt niet NOOIT", op antwoorde klopt....

De diepste essentie... over wat ze voelden... daar praatten mijn ouders nooit over...

Wel opmerkingen als: je gaat vanzelf goud mooier vinden dan zilver als je ouder wordt..... je gaat klassieke muziek zelf vanzelf mooi vinden als je oud bent..... je gaat vanzelf andere kleding mooi vinden en dragen met de jaren.... je kunt al die veranderingen niet meer zo makkelijk aan....

Nou is die kleding nog wel een dingetje.... maar inderdaad ik voel dat ik de bloemetjesjurk leeftijd nader....

Maar die andere dingen kloppen.... echt waar....

Ik had alleen eigenijk nog meer wil weten...

Maar daar praatten ze niet over.... en trouwens... ze zijn er beide niet meer....

Ik heb nooit kunnen vragen naar hoe de overgang was....

Ik heb er wel naar geraden...

Ik heb nooit kunnen vragen naar pijntjes en kwaaltjes...

Mijn vader had altijd van alles en klaagde de wereld bij elkaar... terwijl hij tot zijn (zelf gekozen) dood doorwerkte ik de journalistiek...

Mijn moeder hoorde je nooit...

Behalve die ene kreet "het gaat wel over voor je een jongetje bent"...

Maar mam..... ik ben 60 en nog steeds geen jongetje... ik vrees ik dat ik dat niet meer ga worden ook.... en nu....?

En ik vind ouder worden niet erg....

Nou ja... tot op zekere hoogte...

Ik kleur mijn haar... steeds minder vaak maar toch....

Ik voel heus dat grijze tijdperk naderen....

Wanneer had jij dat mam?....

Ik gebruik hydraterende crème die zo hydraterend is dat het bijna vloeistof is om mijn huid maar niet zo droog te laten lijken als bij mijn nare oma...

Maar mam... jij zag er áltijd zo mooi uit met een glanzende huid..... hoe deed jij dat dan.....

En hoe deed jij dat na gala's mam....?

Als ik een feestje heb gehad dat veel te laat werd, ben ik de volgende dag zo brak, terwijl ik er vroeger nog wel een feestje achteraan kon plakken....

Maar mam.... wat deed het eigenijk in je hart met je...?

Dat gevoel dat het er bijna op zit....

Dat gevoel van zingeving geven aan die laatste jaren...

En toch heb ik mooie gesprekken met haar gevoerd net voor haar overlijden....

Gesprekken gevuld met.... tja.... wat eigenijk.....

Er werd over dat soort dingen niet gepraat....

Behalve dat ze boos was om dood te gaan na zo'n leven.... een leven van niks...

Vreselijk streng christelijk opgevoed.... een jappenkamp..... een zwaar huwelijk..... maar zelden iets leuks....

Ja jullie waren er, zegt ze dan over mijn zus en mij....

Boos was ze omdat ze alleen ellende gekend had... en... omdat ze niet kon loslaten....

Ze zei dat ze ons niet kon loslaten.... en dat zal ook zeker zo zijn geweest.... maar meer nog denk ik dat ze tot het laatst toe gehoopt heeft dat het nog leuk zou worden....

Ach... misschien heb ik dan toch wat geleerd....

Dat ik het in ieder geval niet zo wil..... en daar ben ik ook hard mee bezig geweest....

Op eigen kracht....

Laat mij straks maar kraken en piepen..... 

Laat mij niks kunnen laten doen op een vlonder...

Laat mij maar "zijn"....tot het laatste loslaten....