Daar gaan we weer....
Het voelt echt veel later dan het is, als ik wakker word....
Ik zal wel een van de weinig zijn maar ik kan daar niet goed mee omgaan....
Wat doe ik nou?......ga ik uit bed en maak er een lekker lange dag van.....of blijf ik erin en rust lekker wat extra uit....
Allebei wegen evenveel....
Willem is er al uit....
Hij moet plas opvangen van Borre...
Vandaag controle en het gaat nog niet helemaal lekker met zijn grote vriend....
In februari wordt hij pas zes en hij plast als een opa van 87....
Nu weer prostaat klachten...
Borre is een grote hond, en ik heb nu wel ontdekt dat als puppy's snel uitgroeien tot grote honden, zoals Borre, dit vaak gepaard gaat met behoorlijk wat klachten...
Te snel groeien is niet goed...
We zullen wel horen wat de dierenarts straks te vertellen heeft...
Gelukkig vertrouwt Willem dierenarts Bart als geen ander en Bart weet inmiddels welk Willemvlees hij in de kuip heeft....
Ik denk dat onze Bart meer te stellen heeft met de baas van Borre dan met Borre zelf....
Ik denk dat ik toch maar uit bed ga....
Ik ga immers vanmiddag met mijn vriendinnetje shoppen en ergens koffie drinken....
Kan ik mooi vanmorgen nog even een datum prikken voor een samenkomen met onze vriendengroep want och jee, die hebben we ook een eeuwigheid al niet gezien....
Dat krijg je ervan als werk je opslokt en je niet als vroeger de energie meer hebt om alles met alles te combineren....
Het is maar goed dat ik mijn bed uitkwam...
Een ontredderde Willem zit beneden...
"Borre plast alleen maar bloed"....
Nou denk ik heus wel dat daar ook urine bij zit want bloed kleurt natuurlijk al snel alles rood....daarbij had ik gisteren al gezien dat er wat bloed bij zat....maar goed is het natuurlijk niet....
Gespannen, bang en met vertrokken gezicht stapt Willem daarom met Borre in de auto voor het dierenarts bezoek....
Het duurt een half uurtje en dan gaat de telefoon....
Een Willem in tranen...."hij moet worden opgenomen".....
Door snikken en tranen heen hoor ik iets van echo 's, fotos en foute boel....
Ik baal van mijn bijna eeuwige juiste voorgevoel....
Gisteren dacht ik het al....dit is niet goed....
Ik vraag Willem of hij kan rijden of dat ik hem moet halen....
Ik vraag me af hoe dat vanmiddag moet als hij moet fluitspelen op een uitvaart....
Maar Willem komt zelf naar huis en vanmiddag zien we wel verder....
Dan gaat de voordeur open...
Willem zet zijn handen op de keukentafel, buigt en breekt....
Ik weet dat ik hem nu even met rust moet laten maar het liefst had ik nu mijn armen om hem heen geslagen....
Gelukkig gaat de telefoon....
Het is de dierenkliniek....operatie...blaassteen....11 uur bellen...
Alles wat ik Willem hoor herhalen sla ik op, wetende dat hij straks niet meer weet wat de assistente hem gezegd heeft....
Dan probeer ik het verdriet een andere richting te geven.....
Willem hij is er nog....uitstel van de dood...we gaan de verlenging in....
Willem wordt wat rustiger.....en praat over dat wat hij voelt....
Hij kalmeert enigzins...en ik breng hem koffie....
De deurbel gaat ...visite....
Willems oud collega....en eigenlijk meer vriendin van ons....
Ze valt met de neus in de boter...
Elf uur.... Willem belt...
Borre ligt onder het mes en ze hebben al meerdere steentjes gevonden....
Om kwart voor vijf mag hij hem ophalen...
Dat zit in ieder geval de begrafenis straks niet in de weg.....
En écht hè....dit was pas wat er in een ochtendje hier gebeurt....
Om twaalf uur vertrek ik toch echt naar mijn vriendinnetje...
Maar ook daar verloopt het niet vlekkeloos...
Ze vraagt me een foto te maken van een melding op haar tablet en...... BOEM..... daar gaat de koffie om....
Over mijn kleren (witte trui en lichtblauwe rok).....over de tafel....en over, HELP mijn telefoon....
Snelle acties volgen.... Annet redt haar tafel en stoel, ik mijn mobiel en kleding...al valt er aan dat laatste weinig nog te redden....
Een kwart van de rok onder de koffie, de helft van mijn trui en dan nog de blouse onder de trui....
En ik weet dat Annet alleen maar broeken in haar kledingkast heeft....no way die dat ik een broek aan doe....
Pffft, zeg ik, we gaan toch shoppen....trek ik daar in de winkel direct de nieuwe kleding wel aan....
Ik doe mijn trui uit en doe een jas over het blousje .......en als we naar de winkel toe lopen hou ik de tas voor de vlek op de rok....
Daar gaan we dus....natte kleding, koude auto....als dat maar goed gaat....
Het is niet ons eigen winkelcentrum waar we heen gaan....
Wel daar waar ooit onze vriendschap begon vijfendertig jaar geleden....
Eens in de zoveel tijd shoppen we daar dus nog en halen herinneringen op....
Problemen volgen elkaar op....
Meen je nou dat er ook maar ergens in een kledingwinkel rokken verkocht worden....
Nee Wampie!!!!......de mode is stretch broeken of leggings of hoe het heten mag, met wijde pijpen.....een enkel jurkje en zwarte of blauwe spijkerbroeken....
Dat heb ik weer....
Zelfs in mijn Boho winkeltje is geen rok te krijgen....
Wel een heeeeeeeeele lange hippe trui....
Dan die dus maar....ik vind hem sowieso wel leuk....
Nu eerst koffie....en een kaasbroodje voor Annet....
Wat denk je....twee kleine kopjes cappuccino en één kaasbroodje.....?
€12,50........!!!!!!!!
Waar is de tijd gebleven dat een kopje koffie nog onder de twee euro zat en een kaasbroodje evenzo....?
€12,50....mens daar heb ik een halve garderobe voor.....
Nou ja, verhoudingsgewijs dan hè.....
Enfin, de cappuccino smaakt er niet minder om en Annet geniet van haar kaasbroodje....
Bij gebrek aan rokken, jurken, broeken die wij op onze leeftijd dragen kunnen, komen we dus thuis met truien en blousjes....
Annet heeft vast nog wel leggings en ik rokken in de kast hangen....
Dan zien we nog één winkel....
Hij ligt verscholen in een hoekje achter de grote deur van de ingang....M en S....
Nou, dáár zullen ze toch wel iets van onze gading hebben....
Iets met mode voor het modernere oude wijf.....
We kijken.....we zoeken....maar niks....
We beginnen ons echt oud te voelen...
We willen best modern meedoen, en Annet wil heus wel van haar eeuwig zwarte voorkeur af maar op deze manier gaat dat niet lukken....
Dan krijg ik een mega hoestbui....
Ik stik er bijna in....
En dan gebeurt ook nog eens het onvermijdelijke wat alleen oude vrouwtjes hebben.....ik druppel....
Mocht ik nog geen slecht gevoel over mijzelf hebben na vanmiddag, dan nu toch zeker wel....
En ik wil maar één ding.... NAAR HUIS!!!!.....
Nee, geen slokje water, dankjewel, ik wil weg....
Ik wil omkleden, douchen en mijn wonden likken.....
De begrafenis loopt uit....
Of ik de dierenkliniek wil bellen dat Willem Borre later komt ophalen....
Ja, dat wil ik wel.....
"Ach, gaat het nu wel met jullie?" vraagt de dierenartsassistente bij voorbaat meelevend....
Nou luister, mocht het niet met me gaan dan is Borre daar niet de oorzaak van....ik heb na vanmiddag andere zorgen....
Maar met Willem gaat het nu aardig goed hoor....je kunt het hem straks zelf vragen, alleen wat later dan afgesproken....
Om zeven uur komt Willem de kamer binnen...een brede Borre aan zijn zijde...
Wit en moe van emoties is Willem...
Hij laat me een buisje zien waar steentjes in zitten...kleine, kleinere of iets grotere roodachtige steentjes....
"En dit zijn er maar een paar, want er waren er nog veel meer, maar die hebben ze opgestuurd naar het lab" zegt Willem....
Borre moet veel pijn gehad hebben....
Borre ligt rustig in de kamer....
Alleen de enorme hechting op zijn piemel laat zien dat er wat aan de hand is....
Vanavond moet hij een kap op....
Ik denk niet dat hij daar moeilijk over zal doen...
Borre is een goedzak....
Dan neem ik een bad, Willem eet de spaghetti die ik voor hem gemaakt heb....en valt dan in slaap in de stoel....
Over vrije maandagen gesproken....
We zijn wel even turbo gestart deze week zal ik maar zeggen.....
