Dag van:
Als ik terugdenk aan respectievelijk 41 en 38 jaar geleden, denk ik steevast aan die dagen dat mijn kinderen geboren werden....
Kleine hoopjes mens die je negen maanden, op je dikke buik na, onzichtbaar bij je droeg en ineens tastbaar, zichtbaar op je buik lagen.....
Je ogen kon je er niet vanaf houden....
En och wat heb ik het 'wat het ook is' lopen bezweren dat ze niets ergs mocht overkomen, dat ze gezond moesten blijven, dat liefde hen deel moest vallen.....liefde en alleen liefde......
Maar er gebeurde natuurlijk van alles....
Dingen waar ik de hand niet in had, dingen waar ik (later) de hand wel in had....
Nee, enkel en alleen een veilige jeugd voor ze kon ik het niet noemen.....maar ik herkende ook alleen maar mijn eigen onveilige jeugd, de keuze man was niet de slimste zet....maar dat voelde dus wel vertrouwd.....
Noem het de klassieke 'fout'....
Tot dat moment van inzicht....en vanaf dat moment werd het anders....
En tja, dan zijn ze alhaast op de leeftijd dat ze uitvliegen.....
Je kinderen blijven echter altijd je
kinderen....
kinderen....
En dus blijf jij moeder.....
Of ze nou bloot en bebloed op je buik liggen, kleuters worden, tieners zijn, de puberteit ingaan of zoals nu 41 en 38 en volwassen zijn.....
En natuurlijk ga ik voor ze door het vuur....maar nog steeds ook bezweer ik 'wat het ook moge zijn, maar in ieder geval de liefde'....dat het ze goed mag gaan....
Dat ze een miljoen geluksmomentjes mogen verzamelen....
Elke dag heb ik wel zo'n momentje dat ik die wens de ruimte in kaats....
Zondag, tijdens Willems preek ook....
Noem het bidden....dat mag.....
Och, wat wenste ik dat mijn kinderen en kleinkinderen beschermd mogen blijven....geen nare ziektes zullen overkomen.....ze blij en gelukkig met hun gezin mogen blijven.....zich zo veilig mogelijk mogen blijven voelen enz enz......
En soms hè, dan worden die gebedjes of prevel wens momentjes verhoord.....
Gisteren bijvoorbeeld toen mijn dochter Jocelijne met Willem uit eten ging....
Gewoon lekker samen..... stiefdochter met stiefvader.....
Goede gesprekken en verbinding....
Zo gelukkig was ze.....zo blij.....zo veilig ...zo dankbaar....
En vandaag het appje van mijn zoon Robbert....
Hij schrijft computer dingen voor bladen en voor de website van mijn schoondochter (digimama.nl) vader verhalen....
Dit keer over midlife crisis en zijn liefde voor zijn kinderen maar ook twijfels over de opvoeding....
Over een tijd die zo snel voorbij vliegt en dat je het niet kunt vasthouden....
Over de wijze uitspraken van oma en mama die hij nu op deze leeftijd begrijpt....
Zo gelukkig is hij....zo blij.....zo veilig.....zo dankbaar....
Vandaag was zo'n momentje van beloning van het moederschap....de trots die je altijd maar vooral vandaag even extra voelt voor je kinderen die het zo goed doen....
Zich zo'n mooie weg knokken in deze turbulente wereld door het grootse in het kleine steeds weer te vinden.....
Zo'n moment dat je hart overstroomt met liefde....en dankbaarheid voor twee van zulke toppers......
Liefde overwint alles.....!!!
En dat gevoel ga ik nog lekker lang vasthouden.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten