Dag van:
Willem is twee dagen bij zijn beste vriend in Drenthe....
Gisteren vertrokken, vanmiddag laat komt hij terug....
En ondanks het feit dat Willem daar dus overnachtte en de honden, omdat vier honden uitlaten mij echt een beetje teveel is, in het pension waren, en ondanks dat het Kruidvat hier vlakbij in de avond bruut is overvallen, zelfs ondanks de dichte mist en dus het spookachtige bos aan de overkant van het water, heb ik prima geslapen.....
Het spookachtige kwam in de late namiddag pas binnen.....een man met een ongelofelijke kater......
Hij weet dat ik de kater in lijf, leden en brein van hem direct zal herkennen dus het eerste dat hij zegt als hij binnenkomt is: "nu is het écht afgelopen, ik doe het niet meer, ik kan er op deze leeftijd écht niet meer tegen"!......
Nou ben ik de kwaadste niet, zeker niet als het drinkgelag zich buitenshuis heeft afgespeeld, dus ik lach hem, met een niet gespeeld zweempje mededogen, toe.....
Hij ziet er dan ook niet uit.....
En ik weet eigenlijk niet of nou de schaamte, het schuldgevoel, het zelfmedelijden, of de ernstige kater hier de oorzaak van is.....
Ik kan zelfs nog zeggen dat ik blij ben dat hij veilig thuis is....
Veilig ja.....want ik kan me niet voorstellen dat de hoeveelheid drank die hij aangeeft gedronken te hebben, zijn bloed al heeft verlaten....
"Het is écht afgelopen Wampie" hoor ik hem meerdere malen zeggen....
"Je gelooft me niet hè.....dat deden H en P ook al niet.....maar ik zeg het je, dit was de laatste keer".....
En in de staat waarin hij nu verkeert, wil ik hem zelfs wel geloven.....
Ik zet koffie voor hem en begin aan het eten in de keuken.....
"Mag ik Liverpool kijken?".....vraagt hij nederig....
Normaliter zou hij zulks gewoon doen want Feyenoord en Liverpool zijn hem heilig.....
Een teken aan de wand dus dat het schuldgevoel de overhand heeft.....
Ach, en waarom.....hij is tenslotte zelf degene die er de meeste last van heeft....
En het ergste heb ik denk ik wel gemist....
Zelf heb ik vanmiddag heerlijk zitten breien en van de fluffy staartmeesjes genoten die de appelboom in de tuin weer hebben gevonden.....
Staartmezen zijn de meest sociale
vogeltjes die je je maar kunt bedenken......
vogeltjes die je je maar kunt bedenken......
Deze geliefde pluizebolletjes-met-staart-vogels leven in kleine groepjes........ Dwarrelend door takjes van bomen roepen ze voortdurend naar elkaar.......
Blijft een lid van de groep ergens hangen, dan wordt er gewacht tot de achterblijver weer bij is.......
En wat de andere vogeltjes alleen van een vetbol of pindanet smullen, hangen er wel vijf, zes bij elkaar waar het de staartmeesjes betreft.....
Zelfs Willem valt het met kater en al op.....
"Kijk, er hangen wel vijf vogeltjes bij de vetbol"....
Maar nu zal ik hem hebben.....
'Het zijn er maar twee hoor Willem, je ziet nog dubbel'.....
Hij staat wankel op en loopt naar het raam....maar halverwege zijn weg erheen schiet ik al in de lach en heeft hij het door.....
"Dat was een goeie" lacht hij als de bekende boer met kiespijn.....of zoals je wilt, met kater.....
Geïrriteerd durft hij in ieder geval niet te reageren....
En, zoals gewoonlijk, hard schreeuwen als er een doelpunt valt al helemaal niet....
Ze zeggen wel eens dat een dronken iemand een engel is.....nou doe mij die kater maar......!
Mijn man met een kater is namelijk poeslief......
Alleen tja....als ik hem moet geloven zou dit dus de laatste keer zijn dat ik hem zo poeslief zie zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten