Dag van:
Een studiedag betekent nou niet dat je op je lauweren kunt rusten hoor....
Het was knallen vandaag....!!
Veel nieuwe dingen gehoord, inspiratie opgedaan, en yessssss tijd om de administratieve rompslomp bij te werken....
De lunch overtrof wat mij betreft alle lunches van alle andere keren....
Eigenlijk zou dan nu de blog moeten stoppen...
Ik was pas om half zeven thuis en om half negen zocht ik mijn heerlijke bed weer op....
Maar.......
800 mensen lezen namen van Holocaustslachtoffers in kamp Westerbork......
Op het terrein van dat voormalige kamp Westerbork staan de namen voor van meer dan 102.000 slachtoffers van de Holocaust......
Dit initiatief, bekend als ‘Namen Lezen’, vindt voor de vijfde keer plaats en loopt door tot maandag 27 januari, de Internationale Herdenkingsdag van de Holocaust......
Op deze dag is het tachtig jaar geleden dat concentratiekamp Auschwitz-Birkenau werd bevrijd.......
We hebben al zo vaak door het kamp
Westerbork gelopen op onze Drenthe vakanties....
Westerbork gelopen op onze Drenthe vakanties....
De opgekrulde rails, de ruimte van kampgebouw ruines, barok 56, en dat vreselijke huis van die kamp commandant.....
Je kunt er bijna de energie van vroeger nog voelen.....
De wagons, een stuk van de route die gelopen en gereden werd en steeds weer die bordjes met datums van vertrek en het aantal mensen dat gedeporteerd werden....
De foto's, de steentjes, de tekens....
En dan nu namen lezen.....dag en nacht gaat het door.....zes dagen en vijf nachten lang.....
Ik blijf dat indrukwekkend vinden....
"Ik vind het 's avonds en 's nachts nog veel specialer. Het is middenin een donker bos. Het naargeestige gevoel bekruipt je toch wel een beetje. Het doet me meer dan ik had gedacht."......vertelt een vrouw die tien minuten lang vol respect de namen van, voor haar onbekende mensen voorleest.....
Onbekend maar nu zo dichtbij....
Zo dichtbij voelt kamp Westerbork ook....
Willem en ik zijn in kamp Theresienstadt en Auschwitz geweest....
Stil werden we er.....koude rillingen.....indrukken die letterlijk op je netvlies blijven....
De kindertekeningen in Theresienstadt en die afschuwelijk barak met ovens....de galg en dat enge badhok.....de vreselijke slaapplekken...
Of in Auschwitz....al die haren, brilletjes, koffers, maar vooral die gaskamer.....
Als je lang was, was je het eerst dood, werd er ook nog even tussen neus en lippen verteld....
Verhalen die je nooit vergeet....
En foto's....zooooooveel foto's, met datum van aankomst en overlijden.....
En wij in Nederland hebben Westerbork, waar zes dagen en vijf nachten nu namen voorgelezen worden....
Opdat wij nooit vergeten....
Maar als dat er niet voor zorgt dat we niet vergeten dan toch nog steeds de gebeurtenissen van nu....
Een kerstmarkt waar iemand op zoveel bezoekers inrijdt....of gisteren nog....iemand die mensen op straat neer steekt waaronder een kind van twee ....
En ga zo maar door.....
Als je alle namen van al die gebeurtenissen erbij neemt, hoeveel dagen en nachten zouden dat zijn en hoeveel mensen die voor gingen lezen....?
Gisteren nog luisterde ik naar een podcast over de kinderen en volwassenen met een verstandelijke beperking die zonder pardon of enig begrip over hun onrust, huilend en krijsend in een trein werden geduwd om naar de gaskamers te vertrekken.....
En dan zit ik vandaag op de studiedag....
Geïnspireerd door niet alleen de ideeën om deze kinderen te ondersteunen..... om ze een volwaardige plek in de maatschappij te kunnen laten verwerven, maar ook vooral geïnspireerd door henzelf.....
En ik zit vandaag naast mijn collega in grote gymzaal, hoor de inspirerende verhalen aan, en bij elk idee of verhaal kijken we elkaar aan, en noemen een naam van een kind die we ooit in de klas of in school hebben gehad: "weet je nog, dat zou Dj ook doen?"....."och ja en dat verborgen talent van Sarah dan!"....."oh dat slaat precies op D. "......"S. zou precies zo reageren".....
Van veel oud leerlingen of hun ouders hoor ik nog wel eens wat....
Volgende week ga ik zelfs uit eten met een oud leerling Jip....
Elke naam van ieder kind bezorgd me een glimlach....
Voor die kinderen in de trein stopte het....
Niemand zou ooit nog wat van ze horen......
Misschien dat daarom wel die Westerborknamen vandaag extra bij me binnen kwamen....
Laten we maar vaak namen noemen....opdat........!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten