Dag van:
Om vijf uur wakker.....
De zon rekt zich uit en reikt haar stralen alvast naar de aarde.....
Zelf laat ze zich nog niet zien....
Ik mezelf even later ook niet meer.....
Vijf uur.....brrrrrrr veel te vroeg om het weekend dan al te beginnen.....
Toch komt dat uur daar de zon je met haar hitte roept......en je het niet redt om tot het bijna middaguur in bed te blijven liggen....
Ik ga vandaag maar weer eens langs mijn
vriendinnetje....
vriendinnetje....
Sinds ze met "bijna pensioen" is en dus klaar is met al die wisselende diensten in het ziekenhuis, is het veel makkelijker geworden om zomaar even langs te gaan....
Willem is druk met eigen beslommeringen, het is te heet om buiten in het zonnetje te zitten, dus wat houdt me tegen....
En daarbij komt dat mijn haar nodig geknipt moet worden....
Lang leve een vriendinnetje die ooit haar kappersdiploma haalde voor ze haar roeping in het ziekenhuis vond.....
En aangezien ik in mijn jeugd traumatische kapperservaringen heb opgelopen.....- welk kind van 14 wil immers erbij lopen als een jong volwassene met een in een oude wijven coupe geknipte, gepermanente stijve krulletjeskop...... terwijl al je klasgenoten in Afghaanse jassen, gebleekte spijkerbroeken en sliederhaar rondliepen-.....
Elke maand gingen we met mijn moeder mee naar die luxe kapper op de Jansbuiten (of was het binnen) Singel.....
Je sliep een dag van te voren al niet..... vulde je nacht met wel vijftig schietgebedjes daar het alsjeblieft dit keer zou meevallen...... maar liefst bleef je drie weken na de kappersafspraak met je watergolfhoofd onder de dekens liggen.....
Nee, dan Annet..... die luistert tenminste naar wat je wil....
En ja, het is dit keer kort geknipt, wat ik dan weer minder leuk vind staan, maar soms moet dan nou eenmaal om al die dode punten kwijt te raken.....
Trouwens waar is het nou leuker dan aan de eettafel van Annet met een kop koffie terwijl zij met de schaar om je heen dartelt....
Af en toe even zittend omdat lang staan haar nog niet zo makkelijk afgaat af en toe.... en ik die roept "niet teveel eraf".......
Daarna heerlijk keuvelend met nóg een kop koffie de middag voortzetten....
Zo komen we op al dat sociale media beveiligingsgedoe dat steeds weer nieuwe wachtwoorden vraagt, die we dan weer vergeten.... of alternatieve beveiligingsmanieren waar we hopeloos van worden....
En dat terwijl er eigenijk toch niks te beveiligen valt want de hacker is je altijd voor......
En zo komen we überhaupt op sociale media waar we tegenwoordig doodgegooid worden met zogenaamde reels (korte reality filmpjes).....
En automatisch kom je dan op normen en waarden..... tenminste wij dan....
Want én Annet én ik worden overspoeld door filmpjes over die vliegramp in India....
Filmpjes waarvan je niet begrijpt dat ze op sociale media getolereerd worden....
'The last minutes of the passengers', de crash, een interview met de enige overlevende, de vrouw die het vliegtuig miste, de huilende families, de laatste filmpjes die de passagiers naar het thuisfront stuurden én filmpjes van de opruiming van de puinhopen en de brancards met daarop de verkoolde lichamen....
Wil je dit zien als nabestaande....?????
Wat is de zin hiervan...????
En dan heb ik het nog niet eens over die engerds die net na de crash al AI filmpjes van de ramp maakten met dramatische taferelen over wat zich zou kunnen hebben afgespeeld in dat vliegtuig....
Beschamend, mensonterend, niet verantwoord.....
Hoe kom je erbij....????
Ik heb het er later over met Willem....
"Het wordt weer tijd voor een fatsoenlijke wereld" zegt hij....
En hij heeft gelijk....
Een wereld waarin ethiek en grote rol speelt, empathie, normen en waarden, manieren, beleefdheid en vooral fatsoen.....
Ik leer mijn leerlingen altijd 'dankjewel, alsjeblieft en graag gedaan' te zeggen.....
Of nog zo'n simpele "mag ik er even langs".....
Bij ons was dat vroeger een automatisme, tegenwoordig word je aangekeken alsof ze water zien branden....
Nog zo'n mooi voorbeeld.... in het verkeer....
Als iemand mij laat voorgaan, steek ik altijd even mijn hand op.....
Maar ik geloof dat ik bijna de enige ben want andersom rijdt men regelmatig vanzelfsprekend door zonder bedankje....
Je zou er een boek over kunnen schrijven: "van oude tijden, de goede dingen die voorbij gaan"......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten