Dag van:
Het is geen onderwerp van gesprek op school gelukkig, die val in Den Haag....
We hebben wel wat anders te doen op school vandaag....
Vandaag en morgen zijn er schoolfotografen aanwezig.....
De één voor de portretten, de ander voor de groepsfoto's....
Gezien het weer is het sterk de vraag waar de foto's gemaakt zullen worden, binnen of buiten....
En gezien we in Nederland wonen en niets onvoorspelbaarder is dan dat weer, is het dan binnen, dan weer buiten en weer binnen....
Onrust dus.....
En onrust betekent chaos in de klas...
Gelukkig niet alleen bij ons, maar in zo goed als alle klassen als we mede juffen om ons heen horen zuchten....
Om een uur of elf hebben wij de pijp al zo goed als leeg.....
Natuurlijk komen we de dag door.... dat dan wel.... maar we vragen ons tijdens het napraatje maar niet meer af hoe we dat gedaan hebben.....
Één leuk ding is me vandaag dan weer wel bijgebleven....
Aan de andere kant van het hek op de speelplaats staan twee vingerhoedskruid planten....
Die dingen zijn zo giftig als wat dus we waarschuwen kinderen die er te dichtbij komen om vingertjes door dat hek te steken....
Alsof ik het nog niet meegekregen heb komt er een pientere kleuter parmantig op me af gestapt....
"Juf, je moet uitkijken hoor want daar groeit een vingertop plant"....
Wat ben ik blij dat ik wat vroeger naar huis kan dan anders....
Ik had sowieso mijn tags en usb sticks thuis bij de computer laten liggen en zonder die dingen begin je niet veel meer op een school....
En voor ik dan thuis wat werk kan doen, rij ik eerst eens even naar de autowasstraat....
Een zeer sensitieve rustgevende activiteit als je overprikkeld bent, vind ik dat.... en trouwens ook hard nodig voor de auto zelf...!!
Maar daarna toch heerlijk naar huis....
Na de regen van vandaag schijnt dan toch de zon en kunnen we nog heerlijk even buiten zitten....
En hoe fantastisch is het dan dat én de reiger, én de Canadese ganzen familie, de grauwe ganzen familie, de eenden, de meerkoet en ik weet niet hoeveel bijen je gezelschap komen houden....
En hoe fantastisch is het dan niet om de tomatenplanten, gekregen van de klusjesman en de dille een plekje te geven in je tuin....
Een tuin die uit zijn kleuren barst.... paars, roze, rood, perzik, lila, geel, blauw, wit..... tegen een achtergrond van fris groen....
Maar het leven is zoals het is.... één grote golfbeweging.....
Want als je, door al het moois omringd, denkt dat je leven niet meer stuk kan.... komt het volgende berichtje binnen.... van je dochter....
Even bijkomen van het nieuws wat we hebben gekregen. Net met Isa terug van de cardioloog… Isa heeft ook een hartritmestoornis. Advies is toch ablatie van de AV knoop… AVNRT (Atrio-ventriculaire nodale re-entry tachycardie) Net iets anders dan Olaf (note: haar vader) maar wel zelfde soort operatie…
Hetzelfde als waar de andere oma vroeg aan
gestorven is dus....
gestorven is dus....
En een ablatie is niet het einde van de wereld maar het is ook niet niks....
En dan vooral bij zo'n jong iemand....
Een ablatie is een behandeling die we toepassen bij ernstige hartritmestoornissen, wanneer medicijnen niet voldoende werken.......
Met een speciale katheter verhitten of bevriezen ze (cryo-ablatie) het stukje hartweefsel dat hartritmestoornissen veroorzaakt.....
Vanmiddag toen ik naar huis reed , reed ik onder en viaduct waar een trein overheen denderde...
Vroeger zeiden ze altijd "Als je onder een trein door rijdt dan mag je een wens doen"....
Ik deed en wens vanmiddag..... dat mijn kinderen en kleinkinderen nooit iets heel ernstigs zou overkomen....
Ik ben mijn geloof in wensen doen even verloren deze avond.....
Maar misschien, bedenk ik me nu, is dit ook niet ernstig genoeg en komt alles weer goed met lieve kleindochter Isa....
Iets met 'tussen geloof en hoop'.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten