27 november 2018

Dag van:

Ziek dus....
Hartstikke ..... keelontsteking....
En pas morgen naar de dokter kunnen....
Met lood in de schoenen (niet van Sint erin gekregen) app ik school....
Bellen kan niet... stem is compleet verdwenen.... weg... ter ziele....
Net in deze leuke tijd....
Niet samen schoentjes zetten....
Geen blije verwachtingsvolle gezichtjes zien....
Ziek... koorts.... slik pijn..... stem weg....
En morgen ook nog Sinterkliek feest....
Ramp....
Au ....
Slapen.....
Van..... vandaag wordt ook de zoon van onze lieve vrienden uit onze vriendengroep gecremeerd...
Van minuut tot minuut ben ik op de hoogte....
Willem is erheen....met de vrienden
Als een jong mens overlijdt komen ook jonge mensen afscheid nemen.... dat is vreselijk...
Mooie persoonlijke toespraken... een zee aan bloemen en zijn zusje die de grote bloemstukken zelf maakte.... prachtige muziek waar Willem helemaal ondersteboven van is.... en onze lieve vriendin die haar zoon toespreekt en afscheid van hem neemt ....
Na vandaag.... nooit meer een knuffel.... nooit meer een kus....nooit meer die vrolijke lach....

Ze zijn allemaal erg onder de indruk...

En zo leef ik mee met het verdriet......

 Een verdriet dat je nooit wenst mee te maken en niemand gunt.....
Een verdriet dat je je in de verste verte niet kunt voorstellen en je gek maakt bij de gedachte alleen....
Je kind moeten overleven is het ergste dat een mens kan overkomen.... dat een vader en moeder kan overkomen.....bijna net zo als het moeten missen van je broer.... je lievelingsoom.....

 Voor Corrie
Jij groeide onder mijn hart
Mijn bloed....
Mijn tranen...
Mijn vreugde...
Mijn liefde...
Mijn zorg...
Loslaten werd losgelaten. ..
Mijn geschenk uit de hemel
Vandaag gaf ik je terug
Aan daar waar je vandaan kwam

Van.... veel doe ik verder niet vandaag...

Willem zorgt voor eten.... maar ik eet niet graag nu....
Ja paracetamol.... ik leef erop....
En ik drink veel.... althans zoveel mogelijk....
Van... dan krijgt Willem nog even bericht dat zijn tante is overleden...
De zus van zijn moeder...
Het kan er nog wel bij vandaag....
 Morgen maar weer verder zien....
Mijn gedachten zijn nu bij de tranen van een moeder... bij de tranen van mijn vrienden....
En bij het leven dat soms zo oneerlijk en ondragelijk is....