Dag van:
De zaterdag begint al zeldzaam...
Ik ben al om negen wakker...
Maar...geen paniek, in mijn mail vind ik post van Brainwash....
Eens kijken of er een goed of leuk artikel bij zit....
Mijn oog stuit op....
Wat houdt ons menselijk in tijden van robotisering? Gaan we verliefd worden op een pop? Het zijn vragen waar antropoloog van de toekomst Roanne van Voorst zich mee bezighoudt. En dat levert interessant veldwerk op.
Jammer, het is geen artikel maar een brain talk....een lezinkje van een kwartier dus....
Mijn nieuwsgierigheid is echter voldoende gewekt en dus kijk ik toch maar even....
Roanne heeft in verband met haar onderzoek in Amerika dus een sekspop gehuurd....
Een levensechte liefdesrobot....
Je huurt daar een kamertje en meneer (of mevrouw) die aan al je wensen voldoet, ligt voor je klaar....
Sixpack, blond of donker haar, flink of behapbaar geschapen, groene, blauwe, bruine ogen....je zegt het maar....
Roanne vertelt er smeuïg over ...
Niet seksistisch en juist heel realistisch maar smeuïg.....
En zo vertelt ze dat ze al vanaf minuut één wist dat ze geen seks met deze meneer robot, ze noemt hem Nick, zou kunnen hebben....de ziel mist immers....
En dat is dus bevinding één.....liefde heeft een ziel nodig....
Maar goed, ze vertelt verder over interviews met vrouwen en mannen die dus zonder ziel uit de voeten kunnen....
En daar komt ze op een punt waarop ze me écht boeit....
Je kan tegenwoordig alles maar zo op oproep krijgen....wat je wilt is maakbaar...
Mensen leren niet meer omgaan met afwijzingen 'ik heb hoofdpijn'....'sorry ik moet nu naar mijn werk'....etc....
Een robot wijst je nooit af....geen teleurstelling....altijd pais, vree en bevestiging of bevrediging, staat altijd voor je klaar wanneer jij dat wilt....
En dat zou volgens haar, ook los van de seks, de toekomst zijn....
Dat dit zorgelijk is hoeft ze mij verder niet te vertellen, dat kan ik op mijn vingers wel natellen.....
Toch wel een grappige lezing die tot nadenken stemt...want trek het inderdaad maar door naar andere voorbeelden....
Wat hebben we dan aan zo'n verwende toekomst??....
Dag ook van de herinnering aan onze lieve inmiddels overleden Bikkel...
De allereerste Duitse herder die we vandaag elf jaar geleden uit het asiel haalden en vanaf toen verslaafd aan herders raakten....
Getuige de vier banjers die nu hier rondlopen...
Nu moet ik echter opschieten...
Ik heb sinds een tijdje weer een afspraak met mijn dochter...
We houden zielsveel van elkaar maar zoals al zo vaak verteld, ik heb mijn beschadigingen in mijn jeugd en eerste huwelijk opgelopen die ik weliswaar zo goed en zo kwaad als het ging nu redelijk onder controle heb maar.... natuurlijk zijn weerslag ook op de kinderen hebben gehad....
Aldus hebben wij een relatie met soms wat hobbels...
En daar zijn we gelukkig niet de enigen in want ....
Volgens psychoanalitica Dr. Iki Freud....
Ambivalentie – tegenstrijdigheid in de vorm van aantrekken en afstoten – is volgens haar precies dat wat de moeder-dochterrelatie typeert. Freud: ‘Het paradoxale karakter ligt in het feit dat we onze moeder als voorbeeld nemen en ons aan haar spiegelen, terwijl we haar tegelijkertijd nodig hebben om los te komen en op eigen benen te staan.’
We willen haar bevestiging en veiligheid, maar tegelijkertijd wijzen we haar af. Die tegenstrijdigheid leidt volgens Freud tot een ietwat, gecompliceerde relatie met twee extreme polen: volledige verwijdering (separatie) aan het ene uiterste en totale wederzijdse afhankelijkheid (symbiose) aan de andere kant. Ergens in het gulden midden, ligt de gezonde moeder-dochterrelatie…
En ondanks dat alles in onze relatie uit liefde bestond zijn er zeker situaties geweest waarin ik niet kon voldoen aan verwachtingen...
We hebben net weer een hobbel achter de rug....
Want het mooiste in onze moeder dochter relatie is dat we elkaar gelukkig ook altijd weer vinden.....
En.....gelukkig is de aanleiding dat we vandaag weer eens een goed praat/luister gesprek hebben, een schitterende aanleiding....
Mijn dochter is namelijk 14 februari
jongstleden getrouwd...
jongstleden getrouwd...
Getrouwd met de man waar ze al twintig jaar mee samen is, in bijzijn van hun twee dochters....
Gewoon helemaal alleen met z'n viertjes....
Ik vind dat gaaf....
Ooit was dat immers ook mijn droom...
Trouwen met Willem in Griekenland zonder ook maar iemand erbij en dan later wel een feestje geven of zo ...
Maar alá Willem is daarin nou eenmaal anders....erg anders....
Maar mijn dochter deed het dus....
En nou is er volgende week zondag dat feestje in de vorm van een heerlijk etentje....
Reden voor een goed gesprek dus....
En gesprek dat voornamelijk uit luisteren naar elkaar bestaat....
Geen verwijten....geen oordelen....
En als dat gedaan is pakken we de draad weer op....
Zoals moeders en dochters dat kunnen.... giechelen om big brother verhalen.....breitips uitwisselen....en dat soort zaken....
En zoals mijn dochter bij het afscheid ook aangeeft dat er heus nog wel eens hobbels zullen zijn, weet ik eigenlijk dat het misschien vanaf nu waarschijnlijk slechts molshoopjes zullen zijn....
Nu gauw de boodschappen doen en dan nog een feest van een van de kliekvrienden....
Koken doe ik niet meer... zo'n gesprek hakt er immers toch best in...
Dus staat er vis op het menu...
Vers van de viskraam....
En dan op naar het feestje...
Gewone keuvelarijtjes over de nieuwe kringloop winkel, een verloren oorbel, kunst en antiek en aanverwante kletspraatjes....
En op tijd naar huis want Willem moet morgen weer aan de bak....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten