Dag van:
Och wat heerlijk vanmorgen, koffie drinken in de tuin, de vogels zo prachtig horen zingen, de temperatuur zo aangenaam....
Je vraagt je af waarom je naar Griekenland vertrekt over een paar minuten...
Misschien omdat de vogeltjes daar Griekse liedjes zingen....zirtaki liedjes....
Van 's agapo (ik hou van jou) en agapimou (liefste)....
En zo zitten we tien minuten later in de auto...
Fileloze wegen, slechts hier en daar een snelheidsbeperking.....maar we komen ruim op tijd aan op de P3 parkeerplaats waar de slagbomen zich voor ons openen....lang leve van te voren reserveren....
We vinden een plekje (even om te onthouden rij 405), en ik ben nog bezig
met de lampen uitdoen, navigatie uitschakelen, als er een jongeman in een golfkarretje aankomt en zegt dat het de nieuwe service is ons naar de shuttlebus te brengen....
met de lampen uitdoen, navigatie uitschakelen, als er een jongeman in een golfkarretje aankomt en zegt dat het de nieuwe service is ons naar de shuttlebus te brengen....
Tevens kunnen we daar zelfs al onze koffers inchecken....
Dat scheelt even een hoop gesjouw....
Wat een luxe dat karretje....die zal vast niet voor ons klaarstaan als we over acht dagen om half twee 's nachts hier weer aankomen....
De shuttlebus staat al klaar en brengt ons naar de Plaza....
Snel kijken waar we heen moeten....gate B83.....
Dat is nog een eindje lopen naar vertrekhal 2....
We hoeven niet meer in te checken, geen koffers af te leveren, we kunnen zo naar de security....
En daar kunnen we zo door heen....zelfs het poortje piept, zoemt of belt niet....
Nu de tijd uitzitten, met peperdure koffie en een croissantje zalm....
Ik was niet van plan om ook maar iets, buiten koffie dan, op Schiphol voor de hoofdprijs iets te kopen, maar zalm....tja toch onweerstaanbaar hè....
Bij de stoel reservering had ik al door dat we in een groot vliegtuig zouden belanden...
Nou, me dunkt ....een Boeing 787.....
Drie rijen stoelen en twee compartimenten....
Dit mag met recht een vliegtuig genoemd worden...
En wat een zalige ruimte hebben onze benen.....
En wat is zo'n Boeing heerlijk hoog....
Je kunt niet eens met je hand bij de ventilator of lichtknopjes komen vanuit zitstand, maar wat boeit het, we hebben ruimte en zitten niet als ratten in een val....
Dat zitten we natuurlijk wel....maar zo voelt het niet....
Een Boeing ronkt ook anders.....die bromt, zwaar en intens....
Maar zelfs al is deze 'kist' loeizwaar, volbepakt en vol bemensd....het gaat gewoon omhoog....de wolken door...de turbulentie in.....
We doen een powernap, ik haak net als de
mevrouw rechts voor mij (haken in een vliegtuig is in), Willem schrijft een gedicht en keuvelt wat met de dames naast hem, een baby krijst, twee zusjes voor mij giechelen het halve vliegtuig bij elkaar en bonken tegen de stoelen....en we snappen er niks van maar voor we het weten geeft piloot Daan van Lieshout aan dat we gaan landen....
mevrouw rechts voor mij (haken in een vliegtuig is in), Willem schrijft een gedicht en keuvelt wat met de dames naast hem, een baby krijst, twee zusjes voor mij giechelen het halve vliegtuig bij elkaar en bonken tegen de stoelen....en we snappen er niks van maar voor we het weten geeft piloot Daan van Lieshout aan dat we gaan landen....
Weet jij wel zeker dat we al in Kos zijn...????
Maar dat zijn we hoor....
Zodra de cabine deuren opengaan stroomt de warme lucht samen met de heerlijke Griekse geur naar binnen....
We nemen afscheid van de dames, want het vliegtuig gaat nog even door naar Rhodos en dat is hun bestemming....
Er is veel verandert op vliegveld Diagoras....
Ze hebben het vliegveld gemoderniseerd...
Het is even wennen maar alles staat goed aangegeven....
Onze koffer komt als een van de eerste de band op....en als eerste staan we bij de Tui reisagent....
We worden naar een klein busje geloodst, welke ons naar het hotel zal brengen...
Ook dat is efficiënter....niet meer allemaal in één bus en dan langs alle hotels, nee, nee....gewoon vier stellen die naar vier hotels in elkaars buurt moeten...
We rijden de welbekende rotonde op, gaan over de bergpaden met de zee als vergezicht op ons netvlies....
De ondergaande zon is weergaloos mooi....
We zijn op Kos...het is echt waar.....
En alles verliep soepel.....
's Middags reizen heeft toch wel zo z'n voordelen hoor....
Voor we het weten stopt het mini busje voor hotel appartementen Michel....
Wauw....lekkere locatie en wat een appartement....!!!!!
Twee kamers telt het, met keukentje en badkamer...met een weelde aan ruimte....en een mega balkon....
Willem is in de zevende hemel maar in werkelijkheid is het de eerste verdieping (kamer 210)....
Geen tijd verliezen nu.... cadeautjes
pakken en op naar Kapari....naar Alexis en Ioanna....
pakken en op naar Kapari....naar Alexis en Ioanna....
Ik app snel dat we onderweg zijn....
Door de Kanariestraat.... langs het dolfijnen pleintje.... langs het oude vissershaventje.....oversteken.....
Nu de klim aanvaarden....langs de winkeltjes en eettentjes waar ze je allemaal welkom heten ..
Maar nee, wij willen door....
Hoger gaat het....
De meeste winkeltjes zijn al dicht....het is ook nog geen hoogseizoen natuurlijk....
De mis is begonnen...je kunt de 'papas' de Grieks orthodoxe liederen horen voorzingen....
En daar komt ons pleintje in zicht....
Ons pleintje met Kapari....
Kijk...kijk!....daar zit Alexis al.....
We nemen plaats op ons gezellige plekje.... Alexis komt naar buiten.... WEERZIEN!!!!!.
We praten en praten....een heel jaar moet bijgepraat worden....
Bij Stefanos is de kanker terug, Laurie ligt in scheiding, de buren handelen in nepbloemen, ze hebben een hond Lexa van het eiland Kalymnos gehaald, Ioanna heeft haar ziekte MS redelijk onder controle nu, ze hebben er een restaurant bij gekocht...
Het wordt een vis restaurant....we kennen het wel....het ligt aan het strand....
Dan komt ook Ioanna aangesneld van hun
huis....
huis....
Oh wat heerlijk haar weer te zien en vast te houden...
En we hoeven dit jaar niet het restaurant mee te helpen klaarmaken voor het seizoen want ze zijn al open....!
Tot heel laat in de nacht praten we door....
En de onderwerpen gaan diep.....en zijn open....
Maar de fles is leeg, het bier gedronken, en na de watermeloen breken we weer op....
Morgen weer een dag....
We aanvaarden de terugtocht....
En we zuchten keer op keer "wat is het toch heerlijk om hier weer te zijn"....en wat zingen de vogeltjes mooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten