Dag van:
Vandaag is het lentefeest op school....
En al ziet het er boven in de lucht alles behalve lenteachtig uit, de bomen zijn fris groen de slingers hangen, de gezichten staan op vrolijk....
Ons team heeft bedacht om wafels met verse aardbeien of chocoladesaus toppings met slagroom te verkopen....
Ik had al vrolijke kleden voor op de tafels gekocht en kom met tulpjes aanzetten om de boel nog vrolijk te maken....
Eerst is er een challenge....
Zoveel mogelijk balletjes in een super wijde clownsbroek mikken.....
Tjonge wat staat het plein vol papa's en mama's, oma's, opa's en meer familie....
Ze hebben hun kleuters immers allemaal gesponsord en nu mogen ze aanmoedigen....
Hierna gaat de 'lentemarkt' open....
Touwtje trekken, visjes vangen, silent disco op kinderen voor kinderen muziek, plantjes verkoop, grabbelton, rad van fortuin, en verf centrifuge, de brandweer, en hamburger tent, een heuse ijscokar en nog veel meer....
En dan natuurlijk onze wafelkraam....
Moedig staan we buiten in de miezerregen....
De tweede ronde ouders en kinderen kunnen we niet eens meer allemaal voorzien van wafels, ze verdwijnen als sneeuw voor de zon....
Ik denk dat de hamburgers en de wafels wel een van de meest goedlopende kramen waren....
En dan is het feest voorbij....
Opruimen maar....
Nog even samenkomen en dan..... VAKANTIE.....
En laat ik nou even heerlijk in de war zijn en denken dat ik vanavond voor Willem al presentaties moet laten zien in de kerk....
Nee dus..... Willem hoeft pas morgen een overmorgen de diensten te leiden....
Jippie, dat betekent dus echt even een vakantiegevoel....
En heerlijker nog....ik kan The Passion kijken vanavond....
Twee keer zelfs want Willem die wel naar de kerk gaat om witte donderdag te vieren, zal wel terug willen kijken als hij terugkomt....
En wat een Passion is het dit keer....
Vooral ook het thema 'ik ben bij je'....
En de vraag die tijdens de kruisgang gesteld werd; 'wie was er bij jou in moeilijke tijden' of 'bij wie was jij toen hij het moeilijk had'....
Zeker in deze tijd van polarisatie en individualisme een prachtige vraag....
Ook eentje die tot nadenken stemt...
Zijn wij er nog wel voor elkaar....?
Of nog anders..... zijn wij er wel genoeg voor elkaar....?
En misschien is dit thema ook wel waar de wortel van mijn manier van geloven onder andere in zit....
Ik weet altijd iemand bij me....
Iemand die nóg meer is dan hen die ik liefheb en er altijd voor me zijn...maar een dimensie hoger....
Ongrijpbaar, onzichtbaar....
Als je dieper dan het diepste zit.... troost..... kracht.....
Buiten mijzelf....
Of misschien daardoor juist weer in mijzelf.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten