Dag van:
"Oma, straks ben ik zestien"
Vertel je me trots
Alsof dán de wereld
Open gaat
Je wereld nog groter wordt
Er nog meer te ontdekken valt
En ik zie je nog liggen
In een Schotse couveuse
Teer en kwetsbaar
Maar oh zo vechtend
Je vrijheid tegemoet
Om toen immers al
Op ontdekkingsreis te gaan
Britt.....
Nooit in de maat
Nooit volgens de regeltjes
Nooit binnen de lijntjes
Nooit zoals het 'hoort'
Áltijd je eigen weg volgend
Jouw persoonlijke middenweg
Zonder jezelf te verliezen
Zonder een ander te kwetsen
Door puur je eigen zelf
Te zijn....
En verder te ontwikkelen
Je bent vandaag zestien
En ik ben oneindig trots op je
Gefeliciteerd van Oma ❤️
Mijn kleindochter viert het leven...
Ze is zo gek op haar leventje, zo vrij, zo haar pure zichzelf....
En terwijl Britt haar leven viert overlijdt de Paus....
Een paus voor de armen en de minder bedeelden...
Ik waardeerde dat in hem....
Gisteren nog keek ik naar het Urbi et Orbi...
Nee, ik ben niet katholiek.....ook niet katholiek opgevoed, maar het is een soort traditie....
Bij Pasen hoort nou eenmaal het Urbi et Orbi en het 'bedankt voor die bloemen'....
Toen ik ooit zelf live met mijn ouders op het St Pietersplein stond, en ik hoorde het "Nederland bedankt fuur die bloeeemuh', was het alsof ik ze zelf was komen brengen....
Ook vergeet ik nooit dat filmpje van het doofstomme jongetje die zomaar het podium oprende naar paus Franciscus, en zijn reactie....
Zijn woorden "maar hij is vrij, ongedisciplineerd misschien, maar vrij", die doen me vandaag op zijn sterfdag nóg meer dan anders....
Vooral denk ik ook omdat het vandaag de verjaardag is van die, niet doofstomme, in tegendeel zelfs, onwijs vrije spraakwaterval kleindochter....
Het zijn van die dagen dat je weer eens en te meer beseft dat vreugde en verdriet, leven en dood, hand in hand gaan....
Ik moest ook denken aan iemand die ik ken, die komende week naar Rome gaat....
Wat een bijzondere tijd zal zij tegemoet gaan....
De begrafenis van de paus..... het conclaaf van de 120 kardinalen in de Sixtijnse Kapel....
Inmiddels 140 begreep ik uit haar verhaal toen ik haar appte....
De witte rook zal ze niet meemaken, maar het moet vast bijzonder zijn daar in het Vaticaan nu deze tijd....
Maar zoals dat gaat laat je de dood weer achter je....en gaat verder met het vieren van het leven....
Britt is zestien, en wat keek ze daar naar uit....
Vanmorgen krijg ik al vroeg foto's en filmpjes van het overhandigen van het cadeau van haar vriendje aan haar....
Zestien repen chocolade....
Nog maar kort verkering, maar wat kent hij haar al goed....
Het geeft me een warm gevoel....
Britt is iemand waar je doorheen moet prikken....
Of misschien schromen mensen wel omdat ze zo puur zichzelf is en velen van ons dat allang niet meer kunnen....
Er bestaat geen aangepaste Britt.... onmogelijk....
Britt is Britt..... zoals het katholieke geloof ook altijd het katholieke geloof zal blijven....
Al vind ik daar soms wel wat poppenkast bij komen kijken....
Idioot eigenijk want het Grieks orthodoxe geloof vind ik met al zijn rituelen daarentegen juist weer prachtig.....
De tegenstrijdigheid in mij denk ik....
Of toch iets met echt en nóg echter....?
Vanavond gaan we net z'n allen uit eten....
Huisvrienden van altijd, ouders, zus Isa, Willem, ik én haar vriendje....
Britt is verliefd....
Britt zit tegenover me aan tafel maar lijkt oneindig ver weg....
In love met Giovanni en nergens anders meer oog voor....
Zo jong maar al zo liefdevol naar en voor elkaar....
Britt in een nieuwe fase....
Een fase waarin heel veel te ontdekken valt....
Ik geniet van de aanblik terwijl ik ook hele gesprekken met mijn oudste kleindochter voer....
Een kleindochter die helemaal op uitvliegen staat....
Naar Engeland wil ze....en isa kennende zal dat ook gaan gebeuren....
En nou ben je wel oma, maar net als bij het moederschap voel ik ook nu weer dat schrijnende gevoel van loslaten....
En het is goed zo, dat weet ik heus wel....
Maar toch hè.....
Het wordt een fijne avond, waarop ik zelfs mijn favoriete stagiaire van ooit tegenkom en in een warme omhelzing beland....
Ook een dametje dat uit gaat vliegen....
Haar avontuur tegemoet....
Wat is het leven toch mooi..... dat je wat hebt betekend en nog kan betekenen voor zo'n derde, volgende generatie...
En ik....?
Oooooh....ik kijk ook uit naar mijn eigen volgende avontuur....
De fase van pensioenering.....
Zoals ik het nu voor ogen heb misschien wel de meest avontuurlijke periode in mijn leven....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten