Dag van:
Ik lig in bed de laatste bladzijden van mijn boek Parijs Nu te lezen....
Een Parijzenaar kan niet meer in Parijs begraven worden, álles ligt vol.....
Alleen heel bekende mensen kunnen nog......de telefoon gaat....
Het is mijn oude schoolvriendin die onze afspraak voor morgen annuleert....
Ze werd gebeld door de aannemer die morgen in haar huis aan de gang kan....
Kan gebeuren maar wel jammer....
Ik ben bij het hoofdstuk Le Grande Paris, met daarin de plannen voor het nieuwe Parijs waarin de banlieus verbonden worden met de stad binnen de Periferique.....
Welke frame president wil zijn stempel op Parijs gedrukt hebben als hun ambtstermijn erop zit, en dit idee is de stempel van Macron.....
Ik lees de eerste regels.....de telefoon gaat.....
De buurvrouw klagend over de vermoeidheid die ze ondervindt tijdens hun verhuizing en of ik nog vazen kan gebruiken....
Nee oude buuf en sterkte met de laatste opruim loodjes.....
Ik lees over de nieuwe metrostations die aangelegd worden om het Grande Paris te realiseren....de telefoon gaat....
Het lijkt wel spitsuur....
Het is mijn vriendinnetje....
En tijdens ons gesprek krijg ik de ingeving mijn plannen van vandaag maar gewoon te wijzigen....
Nou ja, op één ding na dan, want het boek wil ik vandaag uitlezen....
Maar als morgen de dag Middelburg niet doorgaat, kan ik ook de kleding inloopkast morgen wel weer zomerklaar maken....want dat was immers mijn to do vandaag plan.....
Morgen giet het toch pijpenstelen dus waarom morgen niet......
En dan kan ik vandaag wel wat leuks gaan doen met mijn dinnetje.....
Natuurijk is ze daarvoor in.....
En wat we gaan doen zien we wel.....
Ik lees het boek uit....
Zeer de moeite waard, maar lees het in etappes om niet al je dromen omtrent Parijs aan gruzelementen te zien vallen.....want achter de schermen van Parijs spelen zich zaken af die je wel zou moeten maar niet wil weten.....
Dit boek gaat echter in de kast bij de rest van de collectie en voor mij ligt een boekje dat we over de geschiedenis gaat....
Een geschiedenis waar ik me, nu tegen beter weten in, liever aan vasthoud omdat daar meer de romantiek van Parijs in schuil gaat.....
Ik laat het boek liggen voor vanavond, kleedt me aan een ga naar beneden....
Dag boekenkast, hallo water in sombere bewolkte kleuren gehuld....
Ook zo jammer dat de bloesem nu bijna weg is geregend en gewaaid....
Maar eerdaags zullen er appeltjes verschijnen....ook een mooie aanblik....
Ons uitzicht staat nooit stil....
Ik drink koffie, geef Willem, die alweer snooker kijkt, een knuffel en trek de deur achter me dicht....
Bij mijn vriendinnetje brainstormen we over afscheidscadeautjes voor het collega's voor als ze straks met pensioen gaat.....
Ze heeft leuke lieve dingen al uitgezocht... maar nu de slag met de hamer..... wat gaat het worden....
Ik gééf aan wel even naar Duitsland te willen....
Ja sorry, die eeuwige sigaretten....maar ze zijn er gewoon zó goedkoper....
En van Duitsland uit zien we wel verder.....
Het wordt een gezellig tochtje.....
Ik kan me niet voorstellen dat wij ooit uitgekletst raken.....
En als we de slechte gewoonte boodschappen gedaan hebben krijg ik een idee....
Vroeger als Annet en ik er even doorheen
zaten na een drukke werkdag of werkweek, of als we gewoon even behoefte hadden aan rust of andere inzichten, dan reden we altijd naar Hoch Elten....
zaten na een drukke werkdag of werkweek, of als we gewoon even behoefte hadden aan rust of andere inzichten, dan reden we altijd naar Hoch Elten....
Naar het kleine kerkje, de Drusserbrun en het panoramisch uitzicht over een deel van de Rijn en de bossen....
Annet is ook vóór....
We zetten de auto in een lage versnelling en kruipen de berg op....
Er is veel veranderd in de tijd dat we niet geweest zijn maar veel is gelukkig ook veel het oude gebleven....
Vernieuwen is niks erg, als je de geschiedenis maar blijft bewaren en het elkaar niet bijt....
(Wiki in deels eigen bewoordingen)....
Hoog-Elten is een deel van het Duitse dorp Elten op de top van de Eltenberg in de Duitse grensgemeente Emmerik.....
Maar weer zit ik een Nederlands tintje aan....
Hoog-Elten en de Eltenberg zijn landschappelijk gezien een onderdeel van het hoofdzakelijk in Nederland gelegen bosgebied Montferland.......
Rond 967 werd op de Eltenberg door graaf Wicham IV een vrouwenabdij gesticht, de Vitusabdij, een adellijk jufferen- of damesstift.......
Zijn dochter Liutgard van Elten werd de eerste abdis van het Sticht Elten.....
Waar is het toen daarna mis gegaan met de emancipatie, denk ik dan....
De Sint-Vituskerk in Hoog-Elten was tijdens de middeleeuwen een residentie van de graaf van Hamaland......
In 1811 gaf Napoleon, die dit deel van het Rijnland bezette, het bevel tot opheffing van de abdij, die rond 1832 grotendeels werd gesloopt......
Oké, hier ging het dus mis.... Napoleon natuurlijk weer....
De huidige rooms-katholieke Sint-Vituskerk op de Elterberg daterend van 1677, raakte in 1945 door oorlogshandelingen zwaar beschadigd, maar werd nadien weer gerestaureerd......
Op 23 april 1949 werd het gebied ter compensatie voor de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog aan Nederland toegewezen. Dit heeft geduurd tot het op 1 augustus 1963 aan Duitsland werd teruggegeven.
In de nacht van 31 juli op 1 augustus nam Duitsland het dorpje Elten dus weer over. In deze nacht stonden er vele vrachtwagens gevuld met thee, koffie en boter. Na de beruchte nacht behoorde deze producten ineens tot Duitsland, zonder invoerrechten betaald te hebben. Om deze reden staat deze nacht ook wel bekend als de butternacht.
Met een hoogte van 82 meter biedt de heuvel
een fraai uitzicht op de omgeving.
een fraai uitzicht op de omgeving.
Achter het kerkje staat sinds 1989, op een panoramapunt, het kunstwerk de Steintor; wie door de kunstplaten heen kijkt, ziet in de verte de baroktuinen van de stad Kleve.
Kijk je achterom dan zie je het kerkje precies in het midden ertussen staan.....
De 57 meter diepe Drususbrunnen boven op de Eltenberg tegenover het kerkje, is genoemd naar de Romeinse veldheer Drusus. Deze waterput werd aangelegd om de vrouwenabdij van water te voorzien en diende tot de ingebruikname van het waterleidingnetwerk (1931) als waterverzorging voor de bevolking van Hoog-Elten.
Je komt ook best veel wandelaars tegen....
Sommige met van die stokken in elke hand, wandelaars met goedgevulde rugzakken en stevige wandelschoenen.....
Ze lopen daar niet voor niks....
Het Pieterpad en het Noaberpad lopen namelijk dwars door Hoog-Elten....
Genoeg wetenswaardigheden over Hoch Elten....
Het gaat tenslotte om wat Annet ik daar voelen en wat het met ons doet....
Je hoeft er namelijk alleen maar te zijn om de rust naar binnenin je te voelen lopen....
De klimop om de bomen geslingerd....de ruige natuur zoals die in 967 wellicht begonnen is met groeien en daarna zo gelaten is....
Het kerkje is eenvoudig....
Je vindt er echter wel een beeld van de Sint-Machutus in de Sint-Vituskerk, oorspronkelijk een Mariabeeld uit de 12e eeuw.....
Alleen lijkt het helemaal niet op Maria....
Gek genoeg vinden we geen enkel plekje waar de paus herdacht wordt....
Op het kerkhof waar echt op elk graf wel een
vrolijk bloemetje staat en waar alle graven zo goed en mooi onderhouden zijn, zijn twee mensen bezig met het graf van hun zonen....
vrolijk bloemetje staat en waar alle graven zo goed en mooi onderhouden zijn, zijn twee mensen bezig met het graf van hun zonen....
De oude vader spit de grond om, de moeder plant de vrolijk gekleurde plantjes...
Beide zwijgend.... beide in eigen gedachten verzonken....
Wij lopen een stukje Noaberpad, genieten van het uitzicht en maken zoals we vroeger ook altijd deden een foto tussen de hoge stenen van het Steintor....
En we laten de rust over ons komen....
Opgeladen en wel vertrekken we na een uurtje weer....
Nog even dan naar het winkelcentrum in de wijk waar ooit onze vriendschap begon....
Een wijk waar je het oude wel kunt terugvinden, maar waar het inmiddels vermengd is met nieuw....
Ik ga ouderwets Indisch eten halen, besluit ik....
Het winkeltje is weliswaar verplaatst, maar is er nog wel....
En ook Annet lijkt dat een best plan....
We wilden eigenijk best nog even winkelen, maar weet je hoe lekker die geur was die uit die tassen kwam....
We willen dus eigenijk nog maar één ding..... naar huis en eten....
En als ik eenmaal bij Willem thuiskom is het misschien wel wat vroeger eten dan anders, maar het smaakte er niet minder om....
Heerlijk dagje...!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten