vrijdag 26 juli 2024

26 juli 2024


Dag van:
We leven meer in het nu dan we soms denken...
Het leven is onvoorspelbaar en je weet nooit wanneer het geluk of noodlot toeslaat....
Geluk is dan natuurlijk wel weer een richting die je elke dag weer probeert op te gaan.....
Noodlot echter slaat toe....onverwachts...nooit wetende uit welke hoek....
 
Zo begonnen we onze dag rustig....toelevend naar vanavond, naar de opening van de Olympische Spelen in ons zo geliefd Parijs....
Willem eerst nog een pastoraal bezoek.....
Zelf draai ik nog een laatste wasje voor de aankomende kampeervakantie, kijk een aflevering van 'the Good Doctor', check of mijn bloeduitslagen binnenzijn, maar niet dus, ruim op de bovenverdieping nog wat rommeltjes op en hoor ineens Willem veel vroeger thuiskomen dan verwacht....

Hij loopt naar boven en komt naast me zitten op bed waar ik net was gaan zitten om mijn gehoorapparaten in te doen....
Ik heb slecht nieuws.....
En dan volgt het verhaal....
Een verdrietig verhaal inderdaad dat eventjes ons leven op z'n kop zet....

Degene om wie het gaat komt naar ons toe...
Steun, troost,  samen verdriet delen en samen loslaten....
En eigenlijk verder alleen maar samen zijn....

Waar ik jouw hartje 
niet hoorde
Kon ik je voelen
Dichterbij dan ooit
In mijn hart
Zal jij verder kloppen
Voor altijd


Waarna Willem en ik, als diegene weg is, de openingsceremonie van de Olympische Spelen kijken....verdoofd een beetje.....
Maar het was mooi....



donderdag 25 juli 2024

25 juli 2024


Dag van:
Daar gaan we maar weer.....
Wekker op acht uur wakker....!!
En wakker was ik....want oh wat moet ik nodig plassen....
Maar oeps.....potje om plas in te bewaren vergeten naast mijn bed te zetten....
Snel naar beneden dan maar....
En natuuuuuuuuuurlijk....kan je dan dat potje niet vinden....
Nergens niet....niet waar je dat altijd bewaard en niet op welke andere plek dan ook....
En natuuuuuuuurlijk moet je steeds nodiger plassen.....
Grrrrrrr.....
Dan maar in dat oude pillen potje voor een keer....en maar hopen dat ik het in alle snelheid van niet meer op kunnen houden, schoon genoeg heb gespoeld....
Plassen maar.....
Opluchting.......

Nu nuchter blijven, alleen de pillen slikken, géén koffie of wat dan ook en op naar de prik poli.....
Maar weer eens wat van mijn rode lichaamssappen afstaan....


En er is één wachtende voor me....
Fijn bloedprikken in vakantietijd....dat schiet nog eens op....
En wat denk je....hoef ik geen plas in te leveren....

Zal ik dan maar meteen naar de carwash rijden om mijn auto te laten wassen en even uit te zuigen...
Welja, ga ik gewoon doen....
En ik ben niet de enige die dit 's morgens in alle vroegte van plan is....
Wel heel leuk dat ik een oud collega tegenkom die ik al tijden niet gezien had....
En met een loeiende stofzuigerslang (tjonge wat maken die, industriële dingen een lawaai), in mijn hand staan we een tijdje bij te kletsen...


Ach...en ik ben nu toch goed wakker en heb alle tijd, dus ook maar naar mijn vriendinnetje...
In een ziekenhuis mag je als werknemer geen nagellak op je nagels maar nu ze thuis is, zou ze dat zo graag doen....
Kruidvat biedt uitkomst...
Ik haal een flesje aceton, watjes en een kleurtje waarvan ik weet dat ze het zo mooi vindt....
Ik ga haar verrassen....

Maar och wat ziet ze eruit als ik aan kom....
Een van pijn verwrongen gezicht....
Handen waarvan je bijna niet ziet waar de vingers zitten zo dik....

En datzelfde geldt voor haar voeten.....
Vannacht niet geslapen vertelt ze...
Zoveel pijn alsof ze met messen door mijn handen sneden....
Nee Annet dit is niet de hernia maar een acute reuma aanval, bovenop de hernia.....
Ik check de medicatie....
Die moeten we bijbestellen....
Dokter bellen dus maar, en meteen vertellen wat er vannacht gebeurde...
Op een schaal van 1 tot 10 is de pijn nu 10....
Ze zullen de pijnstillers meteen laten klaarmaken....en morgen op de pijnpoli alles neerleggen....en de reuma poli bellen....
We zijn er even zoet mee....


Ik maak het eten voor haar...
Ze kan nog geen mes vasthouden, laat staan iets schillen, smeren of snijden....
Ik verschoon de vuilnisbak, was af, zet koffie en doe wat meer van die klusjes....
Morgen zal een collega vriendin het weer van me overnemen...
Wat is het toch belangrijk dat als je alleen woont, je een sociaal netwerk om je heen bouwt bedenk ik me....
Al maakt dit ziek zijn in vakantietijd het er niet makkelijker op.....
De ene week die weg, de andere week de ander.....
Nu kan ik nog helpen maar maandag ben ik immers zelf ook weer op vakantiepad......
Ik zie dat Annet óp is....
Nu op de bank en slapen maar....
En zachtjes ga ik de deur weer uit....
Alleen op de telefoon die ik meestal op stil heb staan, staat nu de volumeknop voluit aan.....
Voor als.....

En verder voel ik me depri.....
Zulke buien kun je wel eens hebben...
Depri om tijd door voorbij vliegt zonder er bewust mee bezig te zijn....zonder écht te genieten....
Depri om mijn vriendin....
Depri om het ouder worden....
Depri om dingen die voorbij gaan....

En zelfs lieve, gekke , vrolijke berichtjes van mijn app groep 'gezellige mensen' beuren me niet op....

Zelfs het bericht dat 8 december de Notre Dame officieel wordt heropend niet....
Al wil ik er dan wel zo snel mogelijk naartoe...
Een knuffel van Bengel helpt niet...
Gekkigheid van Willem niet....
Zelfs de flinke borrel op het eind van de avond niet....
Dat gevoel van 'hè even lekker niks' wil maar niet tot me doordringen.....
Morgen mezelf maar weer eens even een schop onder mijn achterste geven....
Dat helpt vaak wel....


woensdag 24 juli 2024

24 juli 2024


Dag van:
Facebook wordt of verguisd of geroemd....ik geloof met wel honderd nuances daartussen....
Extreem was wel  die uitzending van Arjen Lubach ooit, die zijn kijkers opriep 'Bye bye tegen Facebook" te zeggen en, volgens mij toch ook wel een beetje om een populariteitsstunt zijn kijkers te zeggen dat ze vandaag naar hun aantal vrienden moesten kijken en dan de ochtend na de uitzending weer, om te testen hoeveel 'vrienden' gehoor hadden gegeven aan de oproep...
Onzin natuurlijk want dan moest je het zelf niet opgeven anders kon je immers niks meer testen....
En achteraf bleek er ook maar weinig gehoor aan gegeven te zijn....

(Brainwash).....Tot de meest

steekhoudende reacties behoorde die van muzikant en schrijver Aafke Romeijn, die aangaf dat je het je nu eenmaal moeilijk van veroorloven om van Facebook weg te gaan als je contact wil houden met je publiek. Dat ze Lubach van dédain beschuldigt omdat hij daaraan voorbijgaat vind ik overigens onterecht: Lubach geeft meerdere keren aan dat Facebook ook voor hem een ontzettend belangrijk platform is, wat zijn keuze juist meer gewicht geeft.....✓

En die Aafke heeft gelijk....
Als ik mijn vakantieblogs op Facebook zet heb ik 150 procent meer lezers....
Niet dat ik het daarom doe, want ik schrijf toch wel en heb onder de dagelijkse bloglezers ook nog een flink behoorlijk aantal....
Maar dat terzijde....

Er zijn een heleboel redenen waarom iemand Facebook zou willen gebruiken;  om in contact te blijven met vrienden en familie......en dat is zeker in mijn geval zo omdat een ontzettend groot deel van mijn familie in Canada woont ...
Om contact te houden met jeugdvrienden of vrienden met wie je het contact bent kwijtgeraakt.......
Ik vind dat toch echt handiger dan sites als schoolbank of iets dergelijks....en merk dat hoe ouder je wordt hoe groter de behoefte aan het ophalen van herinneringen wordt....
Om jezelf te uiten en je passies te delen via je Facebook-pagina en -profiel.....
En dat noem ik dan anderen inspireren...maar doe ermee wat je wilt want de waarheid of oplossing cq wijsheid heb ik niet in pacht ....
Om mijn oud leerlingen....
Zoveel of leerlingen hebben nog steeds een luisterend oor nodig, een complimentje of opkikker....een steuntje in de rug of iemand die in ze is blijven geloven....
Inbox vinden de mooiste compleet grammaticale onverantwoorde gesprekken plaats maar wat kan hun oude juf dat schelen....je blijft voor haar immers die kanjer....

Maar eigenlijk heb ik denk ik meer hobby, werkgerelateerde of kennis

pagina's die ik volg, inspiratie pagina's die ik volg dan dat ik 'vrienden' heb....
En nou was dit een lange intro om eigenlijk het volgende te delen ....
(Maar goed de blog moest vol)....
Ik volg namelijk onder andere ook Herman van Veen....
Nee niet om te stalken maar om me te laten inspireren...
Vandaag kreeg ik tranen in mijn ogen toen ik zijn onderstaand bericht las:.....

Zucht

Van razend naar rustig.
“Hè, hè,” zei mijn moeder dan,
“ik zit.”
Vakantie.
Licht, rust, water, uitzicht.
We heffen de glazen.

Langzaam druppelt het hoofd leeg,
komt er ruimte voor:
Sorry,
ben je mail niet vergeten.
Wil je laten weten
dat ik niet weet wat te zeggen 
op zoiets. 
Wel, 
we komen in de herfst naar Valkenswaard,
Maasmechelen en zo. 
Voor die tijd schrijf ik het boek 
over gelukkig worden af,
omdat iemand vroeg:
“Hoe doe je dat?”
Met mijn schouders gaat het wel,
wankelde een beetje. 
Doe nu oefeningen bij het koffiezetten. 
Het gaat elke dag wat beter. 
Slik daarnaast wat voedingssupplementen
en draag als het te warm wordt
een oude strooien hoed.
Heb dat ook gelezen. 
Zorgelijk.

Hoor de stem van pa:
“Ach, mijn schat, 
het komt wel goed.”

Geniet van de vakantie.

Zoveel herkenning.....maar ook zoveel 'ik moet het anders doen....anders aanpakken' want ik zit al op de helft van mijn vakantie....en ik 'zit' nog niet zoals Hermans moeder....

Vandaag los ik eindelijk de belofte op om bij vrienden op bezoek te gaan, terwijl ik dit al in de meivakantie beloofd had...'ja hoor ik kom echt langs' ......maar de tijd knalde voorbij en liep vol en ik kwam niet....
Vandaag met het inlossen één schuldgevoel los gelaten....
Heerlijk aan het water bij de Waal waar de boten rustig voorbij gingen....

Kon ik het gevoel maar vasthouden....

Dan een Willem die nu ook begint te beseffen dat hij ouder aan het worden is een letterlijk ook het woord en gevoel 'wankelen' gebruikte....en zei dat hij bij het Kruidvat nu toch maar eens die 65+tabletten voor mannen moest halen om zijn mogelijke tekorten aan te vullen....

Het duizend keer sorry zeggen omdat er iets bij in viel; appje beantwoorden, langskomen, mail doorsturen, meegaan naar vrienden/concert/uitje....nee ik kom niet/kan niet/ te moe....

Maar ik merk ook dat ik zo moeilijk het gehaaste en invullen van elke dag kan loslaten....
Zelfs mijn vakantie is gevuld...
Elke dag iets doen of me nodig voelen, anders klopt het niet....nog niet....
Ik hoor Willem hele dagen roepen 'oh ik doe gewoon helemaal niks, ik voel me compleet relaxed '......
En ik wil dat ook zo graag voelen....
Ik zit nog meer in het andere Herman van Veen gevoel; 'opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats.....want ik moet nog zoveel goedmaken....
"Met mijn duizeligheid gaat het wel,
wankelde een beetje. 
Doe nu oefeningen bij het koffiezetten"....
Oh ja, en ik heb kiespijn, eten gaat moeilijk want die rot kies zit los.....

Mijn hoofd druppelt wel leeg, heus wel....maar het zou best wat sneller  mogen van mij....


dinsdag 23 juli 2024

23 juli 2024


Dag van:
"Jij had een kort nachtje" hoor ik Willem zeggen als hij zijn hoofd om de slaapkamerdeur steekt om te zeggen dat hij naar de kapper gaat.....
En dat klopt wel enigzins.....
Ik kon vannacht niet stoppen met kijken naar afleveringen van 'the Good Doctor'....
Onverstandig misschien, maar wel heel ontspannen.....
The Good Doctor gaat over dr. Shaun Murphy (Freddie Highmore), een jonge chirurg met het savant-autismesyndroom die gaat werken in het fictieve St. Bonaventure Hospital in San Jose...... Ondanks de sceptische houding van het personeel blijkt al snel dat dr. Murphy een aanwinst is voor het ziekenhuis, en bouwt hij een goede en behoorlijk gelijkwaardige verstandhouding op met zijn collega's........
Alhoewel, is dat zo....en juist die vraag intrigeert me....

Het savant syndroom: mensen met autisme die extreem en uitmuntend goed zijn in één enkel ding......
Maar sociale vaardigheden of empathie ho maar....en dat betekent nogal wat als je in een ziekenhuis werkt....
Kortom, ik blijf kijken ...slecht voor de nachtrust, wel lekker om even nergens anders aan te denken.....

En zo kan ik toch heus de hele dag er weer tegenaan....
Voor mij zoon moeten er nog wat spelletjes gehaald worden bij de game Mania....
Ik neus eens door de 'sale' maar constateer dat ik eigenlijk best kleren genoeg heb en koop dus niks....
Wel kom ik de halve wereld aan oud leerlingen tegen....wel of niet met ouder....
Het even daar spelletjes voor mij zoon halen werd dus maar zo anderhalf uur kletsen....
Dan moet ik naar de garage....
Dat had al veel eerder gemoeten maar het kwam er maar niet van....
Hield mijn rechter koplamp er een  week op acht geleden mee op ....nu begaf de linker koplamp het net voor de vakantie...

En vandaag vind ik dan eindelijk de tijd om deze te laten maken...
Wel vreemd dat de rechter me toen €49.50 kostte een de linker vandaag €28.95.....(bij dezelfde garage).....
Maar oké, niet te lang over nadenken en op naar de Action....
Zalmolie voor over het voer van de honden....dat is heel gezond maar het laat het vacht ook glanzen.....
En natuurlijk dat wat ik nog meer tegenkom....
En het 'dat' is dan weer voornamelijk wol om me op de camping straks mee te vermaken samen met Esther mijn kampeervriendin en mede brei en haakster.....
Wij komen de kampeerweek wel door...
Hup door naar de Jumbo.... boodschappen doen, dan is dat ook maar gedaan....

Toch wel een raar idee dat kamperen dit

jaar niet echt kamperen is...
We hebben immers voor het eerst een huisje gehuurd...
Stel je voor dat ik weer een jaar met de tent in regen en frisse avonden had moeten staan...
Klamme deken over je heen s nachts, klamme kleren aan s morgens....
En toch voel ik ergens dat ik het ga missen die heerlijke tunneltent van ons....
Zeker nu ik de weersvoorspelling heb gezien die ons mooi weer belooft...
Gelukkig maar dat de tent van Esther en Marcel tegenover ons huisje staat....
En het kan ook maar zo zijn dat ik na een week in een huisje zeg dat ik noooooooit meer wat anders wil.....
We gaan het wel beleven...nog zes nachtjes slapen in ons eigen huisje van steen, voor we het voor een week verwisselen voor eentje van hout....


En verder presteerde ik het om de avond zomaar niks te doen....
Nou ja, op "Wampie kun je even beneden komen want ik krijg Prime niet geïnstalleerd op tv" na dan....
Op Netflix en HBO blijkt hij alles wat maar een beetje interessant voor hem was wel gezien te hebben, dus is de volgende zender aan de beurt....
En nu maar hopen dat hij binnenkort niet óók nog mijn Videoland wil bekijken....







maandag 22 juli 2024

22 juli 2024


Dag van:
Het is negen uur...ik moet strakjes met mijn vriendinnetje naar de poli om bloed te laten prikken...
Ik weet hoe vreselijk ze het vindt om afhankelijk te zijn van anderen...
Haar electrische fiets is haar vrijheid maar ze kan helemaal niks nu, laat staan fietsen....
Stipt op tijd sta ik voor haar deur....
Strompelend komt ze aan...
Ze moppert wat over haar verjaardag van gisteren....
Ze klaagt een beetje over de afhankelijkheid...
Maar al met al is ze blij dat ze er even uit kan....
Vergeleken met de uitjes die we altijd maken naar waar de wind waait, is dit wel een heel vreemd uitje....
Ons doel is bekend en om er nou ontspannen van te raken lijkt me dit ook een uitje van niks....
Ik besef me alleen dus nu maar al te goed dat elk uitje nu ze beperkt is, haar goed doet....

Ik parkeer de auto op een plek waar het

niet mag en blijf in de auto zitten....
Ze appt me al snel dat er maar één patiënt voor haar is en dat ze snel klaar is....
Dat zorgt ervoor dat ik iets geruster op de verboden plek blijf staan....
En ja hoor, vijf minuten later strompelt ze, zwaar leunend op haar stok en te eigenwijs om een rollator of rolstoel te accepteren, voetje voor voetje naar de auto....
Moeizaam stapt ze in en nog moeizamer hijst ze haar tweede been naar binnen....
"Ik moet nog naar de apotheek" zegt ze....
En dus rij ik naar de apotheek....
-Zal ik het voor je halen, vraag ik.....ik deed dat immers vorige week ook....
"Nee, nee, ik ga zelf, dan voel ik even dat ik er nog bijhoor".....
En weer besef ik me dat per worden inleveren betekent....
Of misschien wel 'en andere betekenis geven aan'....
En daar gaat ze weer.....
Samen ouder worden....er voor elkaar zijn in voor en tegenspoed....
Maar dat het zo snel zou gaan met alle gebreken dat hadden we beide niet kunnen bedenken....


Ik typ een adresje in mijn navigatie systeem waarvan ik weet dat het er gezellig koffie drinken is....
Lekker tussen de fruitbomen van de Betuwe....
"Waar rij jij nou heen?" vraagt ze toch enigzins vermoeid.....
Let jij maar eens even op Netje....
En ik rij naar de landswinkel waar ook zo'n gezellig restaurantje bij is....
Ik zet haar voor de deur af en rij de parkeerplaats op....
Maar als ik kom aanlopen zie ik het al....'gesloten'.....
De landswinkel is wel open maar lopen gaat nu echt nauwelijks meer.....die winkel kan ze vergeten....
"Ach, het was wel een heel leuk ritje zo door de Betuwe, en we moeten er ook door terug" zegt Annet....
Ze worstelt zich de auto in en ik zie dat het goed is zo....we moeten naar huis....ze moet rusten....
"Weet je nog, die keer dat we ook op een maandag helemaal naar Drenthe reden en dat ook alles dicht zat".....
Ik lach....ja dat weet ik nog.....
Jeetje wat waren we teleurgesteld....
Ach onze uitjes en reisjes...ze zijn niet meer op één hand te tellen.....
Honderden keren trokken we erop uit....daar waar de wind heen blies....geen doel, enkel een richting....
En het waren altijd de leukste uitjes waar we volop van genoten....

Eenmaal thuis ploft ze op de stoel met

wieltjes....
Keer op keer hoor ik de zuchten....weg puffen van pijn....
"Help je me nog even met die informatie van het ziekenhuis?"....
En natuurlijk doe ik dat....
Zware wekelijkse medicijnkuren gaat ze vanaf augustus krijgen....
"Maar als het over is dan......"
Annet er zal geen 'over' zijn....dit is chronisch en die medicijnen hou je voor altijd.....
Annet slikt en zegt niks meer....
Maar we gaan nog veel leuke dingen doen samen hoor, probeer ik haar op te vrolijken....
Ik weet niet of ze het hoort, maar ze reageert niet en leest verder in de informatie over de hernia....
Maandag krijgt ze in de pijnpoli en heftige injectie bij de wortel van de zenuw in de onderrug....
Ze zal eerst plaatselijk verdoofd worden en daarna volgt de tweede injectie....
Maandag....verdorie dan zit ik op de camping....
We lezen samen moedig verder.....en ik schrijf alle belangrijke dingen meteen op haar kladblok....
Ze neemt het allemaal niet meer op....daar zorgt de morfine van nu wel voor....

Ga jij maar lekker op de bank liggen....ik

ga naar huis....
Het was genoeg voor vandaag merk ik....
Ik geef haar een dikke knuffel en ga als ik me ervan verzekerd heb dat er geen afwas meer staat en er niks anders gedaan moet worden....

Thuis begin ik aan het vakantie album....
Maar de Hema software die ik altijd gebruik is weer anders dan voorheen, minder eigen mogelijkheden en een stuk trager....
Geërgerd sluit ik de computer weer af....
En als Willem thuis komt van zijn pastoraal bezoek, met de boodschappen, ben ik blij dat ik kan koken.....
Alleen de schimmelkaas die ik nodig heb hadden ze niet en degene die Willem heeft meegenomen smaakt niet...
Ja Willem wel, maar ik proef een blèg verschil....
We laten de honden uit in het bos en dan duik ik in mijn Videoland serie van the Good Doctor....
Even nergens meer aan denken....
Het was nou niet echt mijn dag vandaag.....








zondag 21 juli 2024

21 juli 2024


Dag van:
 Ik kom maar langzaam op gang....en sla mezelf weer eens om de oren dat ik gewoonweg weer teveel doe....
Terug van vakantie en dan meteen weer aan de bak met anderen helpen of uitjes met mijn kleindochter...
Ik had het allemaal voor geen goud nagelaten maar je merkt het gewoon aan je lijf....
Te druk, te veel....
En wat er vandaag ook gebeurt, ik doe het rustig aan....
Naar de verjaardag van mijn vriendinnetje ga ik sowieso, maar wel als ik voel dat ik er eraan toe ben....
Dus douche ik maar weer eens voor de zoveelste keer en was de laatste restjes Hongarije uit mijn haar ....

Haren wassen doe ik altijd pas een paar dagen na een reis omdat ik vaak voor mijn gevoel dan nog de geur van het land er in heb zitten........
Zo heerlijk vind ik dat....
En als mijn haar dan gewassen is, is het laatste restje vakantie weg....
Dan is zo'n vakantie voor mijn gevoel écht voorbij....
Nou ja, behalve dan wat in je herinnering zit....
En ik ben een verzamelaar van herinneringen, net als ieder ander.....
Mooie herinneringen dan welteverstaan...


Ik neem je mee
Nee
niet in mijn koffer 
Hij zou teveel wegen 
door al het moois
dat ik erin stopte
Maar
In mijn hoofd 
en in mijn hart 
is gek genoeg
nog plek genoeg
Altijd weer
Voor duizenden 
herinneringen 
en onuitputtelijk meer 

Tijd om naar mijn vriendinnetje te gaan...
Zesenzestig alweer geworden....
En van die zesenzestig notabene 36 jaar herinneringen samen....

Vorig jaar nog een groot 65 jaar verrassingsfeest en vandaag zit ze gekluisterd aan de bank met een hernia en reumatoïde artritis ontstekingen....
Nog twee collegavriendinnen van haar zitten er ....
En er wordt wat af gekletst over natuurlijk B&B vol liefde....
Wie praat er niet over en waar hoor je het niet....
Het lijkt wel een landelijk fenomeen te worden dat programma...
Alleenstaande eigenaren van bed and breakfasts op verschillende plekken in Europa gaan op zoek gaan naar de liefde van hun leven......
Nederlanders van alle leeftijden komen bij hen op bezoek voor romantiek en om hun avontuur compleet te maken.......
En wij toeschouwers zijn die beste stuurlui die aan wal staan en het allemaal oh zo goed weten voor de kandidaten....

'Die past niet bij die een oooooh dat gaat vast niet goed komen'....of, 'ik hoop maar dat hij of zij op die ene vallen want die passen zo goed bij elkaar'....
Maar hoe het ook zij, een schot in de Nederlandse roos is dat programma wel....
En verder gaat het een beetje over ouder worden....
Kwaaltje hier, klachtje daar.....oh heb jij dat ook....nee dat heb ik niet....

Tijd om naar huis te gaan...
Lasagne schotel maken voor Willem....
En samen kijken naar breaking news want president Biden stelt zich toch niet meer kandidaat voor de volgende 'elections'....
We kijken samen nog maar een

spannende tenniswedstrijd tussen Zverev en Fils en constateren dat Sverev een slecht verliezer en akelig mannetje is....
Hij feliciteert de winnaar niet, kijkt hem niet aan, bedankt hem niet en loopt twee seconde na de prijsuitreiking al weg....
Bah wat miezerig .....


Maar het meest genieten Willem en ik, hoe burgerlijk misschien ook, van het laatste concert van Andre Rieu....
En samen zijn we het er roerend over eens dat je dat toch één keer in je leven mee gemaakt moet hebben....
Met andere woorden; 'Vrijthof, volgende keer zijn wij erbij!'.....
Jammer dat ik weer een aanvallende bppd krijg (positie duizeligheid)...
Teken dat ik toch weer teveel hooi op mijn vork neem....
Morgen nog een keer met mijn vriendinnetje naar de dokter om haar bloed te laten prikken, maar daarna toch echt even rustig aan gaan doen ....






zaterdag 20 juli 2024

20 juli 2024

 

Dag van:
"Oma heb je nog een vakantie dagje over....we zouden ooit samen nog eens weg gaan?"......
Tja, dat zouden we maar toen gooide de coronatijd roet in het eten....
En al wil ik met alle liefde nog een paar dagjes met haar weg, dit is te kort tijd om nog iets te boeken....
Dus kleindochter lief....dat gaat m niet worden.....
Vandaar dus nu de vraag of ik nog een dagje over had want Isa heeft een paar dagjes vrij....
En dat heeft deze oma wel....
Trouwens, een ideetje heb ik dan ook wel....

Ooit toen deze oudste kleindochter

geboren was, liet ik in Valkenburg een persoonlijk geboortetegeltje maken van mergelsteen uit de mergelgrot.....
Twintig jaar later naar diezelfde plek gaan, maar nu met haar als volwassen vrouw,  lijkt me heel speciaal....
En Isa ziet dat ook wel zitten....het maakt haar overigens niet uit waar we heengaan, als het maar een dagje met oma is....

Een uur voor we hadden afgesproken zijn we eigenlijk al klaar om te gaan...
Ik rij dus eerder dan gepland naar Isa toe, des te meer hebben we aan de dag....
Valkenburg ligt daarbij ook niet naast de deur dus alle extra tijd is meegenomen....
Onderweg zie ik het al....zwarte zaterdag natuurlijk ....!!
Druk, druk, druk op de weg....
File, file, file richting Arnhem en de weg naar Apeldoorn dicht wegens een ongeval...
De afslag Zevenaar ook nog eens afgesloten....
Daar gaat je extra tijdwinst....
En via Arnhem Nijmegen naar Valkenburg gaat m vast niet worden....
Er staan zelfs van die waarschuwingsborden 'WEG ARNHEM VOL'.....'WEG APELDOORN DICHT'.....

Op de dus afgesproken tijd sta ik bij Isa voor de deur....
Laten we maar gauw gaan en hopen dat Google Maps ons via Duitsland stuurt....
"Ow oma, nog spannender, want dan ben ik toch met vakantie nog in het buitenland geweest"....
En ja hoor, we worden via Duitsland naar Limburg geleid....

Een lange hete rit volgt....
We komen zelfs twee keer door Duitsland...

En uiteindelijk bereiken we dan toch Valkenburg....
Eerlijk is eerlijk, Valkenburg binnenrijden is net of je een vakantieland binnenrijdt....
Isa is meteen onder de indruk...
We vinden een parkeerplek en beginnen aan onze tocht....
Voor Isa een ontdekkingstocht, voor mij een tocht vol herinneringen....
Och dat historische centrum....al die bloemetjes overal....
Je kunt je bijna niet voorstellen dat Valkenburg een paar jaar geleden zo erg onder water stond....
Valkenburg is een stadje in de Nederlandse gemeente Valkenburg aan de Geul, gelegen in het Zuid-Limburgse Heuvelland......
En dat merk je meteen aan de vele fietsers die je tegenkomt....

Valkenburg is de grootste kern en naamgever van deze gemeente...... Valkenburg heeft een sterk toeristisch karakter......want je ziet er natuurlijk niet alleen fietsers, die trouwens vaak ook toerist zijn, maar je komt er allerlei nationaliteiten tegen....
Al vele duizenden jaren voor de christelijke jaartelling was er al sprake van menselijke bewoning in de Geulvallei......
Talrijke gevonden gebruiksvoorwerpen en diverse stukken muur of vloer van bouwwerken zijn het bewijs van een drukke bewoning in de Romeinse tijd......
(Wikipedia) Het eerste deel van de naam Valkenburg (in het Frans Fauquemont) verwijst waarschijnlijk naar de middeleeuwse valkerij, de jacht met valken, die in de middeleeuwen populair was bij de adel. Het toponiem burg was oorspronkelijk het Middelnederlandse woord voor vesting, maar heeft daarnaast ook de betekenis van burcht of kasteel en van stad. De eerste schriftelijke vermelding van de naam Valkenburg dateert van 1041. In dat jaar schonk de Duitse koning Hendrik III een aantal dorpen aan zijn nicht Ermgard (of Irmengard). De oorkonde draagt de datum 15 februari 1041 en de naam Falchenberch is duidelijk leesbaar.......

Ach, Valkenburg heeft een rijke

geschiedenis....te rijk om hier allemaal te beschrijven....
De geschiedenis valt trouwens overal terug te lezen....

Isa en ik beginnen onze toeristische vakantiedag in ieder geval met Limburgse vlaai...
We hebben in ons restaurant de keuze uit 16 vlaaien....
Isa gaat voor de kruimel custard, ik voor de kruisbessen schuim vlaai....
Nou, wij kunnen er even tegenaan als we die op hebben....
Nu het stadje verkennen met z'n vele eettentjes en souvenirwinkels....
Isa ontdekt een klokken en drakenwinkel....
Nee oma ik moet even nadenken over die draak....
Het mergel winkeltje is er niet meer....
Er zit nu een edelstenen winkel in met de mooiste stenen....


We hebben vandaag de keuze uit veel dingen; kasteel bekijken, kabelbaan in, of misschien toch een van de grotten bekijken....
Isa kiest voor dat laatste...
En zo lopen we omhoog naar de gemeente grot....
De gemeentegrot Valkenburg is een wonderlijk stukje natuur, maar door mensen handen gemaakt......
Het is daarom ook eigenlijk geen grot maar een groeve...
Je kan de groot in tot een diepte van wel 72 meter onder de grond....

De Gemeentegrot is dus geen grot maar een mergelgroeve.......waarom? ......omdat het gangenstelsel door mensen is gemaakt......
Grotten ontstaan op natuurlijke wijze...... Mergel is een zachte kalksteen die zich makkelijk laat breken en verzagen, waardoor je er goed mee bouwen kunt.....
De Romeinen bouwden er hun villa’s mee en de middeleeuwse burchtheren van Valkenburg hun kastelen.......
De mensen die de mergel winnen noemen we Blokbrekers......
De mergel is ontstaan in de tijd dat heel Europa nog een binnenzee was (ruim 140.000.000 jaar geleden)......
Mergel bestaat uit miljarden laagjes kalkskeletjes van de diertjes uit die zee...... Dat verklaart ook de grote hoeveelheid schelpen die nog in de mergel zitten......
In de jaren vijftig van de vorige eeuw stopte het blokbreken in de

Gemeentegrot...... simpelweg omdat de groot was ‘uitgemergeld’.....
Oftewel de goede mergel was op..... Sindsdien is dit reusachtige gangenstelsel van zo’n tweeduizend gangen enkel nog in gebruik als toeristische attractie......
Deze tweeduizend gangen beslaan zo’n 110 hectare, zo’n 150 voetbalvelden.....
Zou je al die gangen achter elkaar leggen dan krijg je een route van rond de 70 kilometer.......

Isa en ik kopen onze kaartjes voor een rondrit met treintje en gids.....
We hebben nog even en aangezien Isa een formule 1 winkel in het vizier kreeg, bezoeken we die eerst....
We drinken nog wat want jeeeeeetje wat is het warm vandaag...

Dan is het tijd om in het treintje te stappen en eindelijk af te koelen in de frisse grot....
Dat komen er allereerst de burgemeester, een verslaggever en Leontien van Moorsel tegen.....
Maar het meest genieten we toch van de verhalen van de leuke gids, de kunstwerken, de tekeningen en dan....
Dan vertelt de gids dat hij straks de lichten zal uitdoen om ons te laten ervaren wat aardedonker is....
En zo gebeurt het ook....de lampen gaan uit en je ziet werkelijk, werkelijk je eigen hand voor je ogen niet....
Isa is diep onder de indruk...
Zo had ze donker nooit eerder beleefd....

De gids vertelt verder...het onderwerp de grot als schuilplaats komt uitgebreid aan bod....
Tijdens koude winters waren de gangen van de grot zeer geliefd om te overwinteren......
In de gangen hangt namelijk een constante temperatuur van twaalf graden......

De bevolking van Valkenburg maakte 's winters graag gebruik van die warmte.....zo vertelt hij...
In de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog, in september 1944, diende de grot, evenals de Fluweelengrot, als schuilplaats voor de inwoners van Valkenburg.......
In 1979 werd een atoomschuilkelder ingericht in de Gemeentegrot......
Deze bunker is gebouwd in het midden van de grot, ongeveer 1 km vanuit de ingang.....
Om bij de bunker te komen moet je twee luchtsluizen te voorbij...... 
De schuilkelder biedt plaats aan maximaal 15.000 mensen en kan volledig op zichzelf functioneren.....
Er zijn zelfs keukens en toilet en douche gebouwen....
Ach er werd zoveel meer verteld....maar wij lopen de grot weer uit en slenteren door Valkenburg....

Het loopt al tegen sluitingstijd (5 uur)....

Al te lang kunnen we ook niet blijven want er is noodweer voorspelt....
We lopen toch nog even naar het draken winkeltje dat ook bijna sluit...
Isa staat maar te kijken naar die ene paarse draak....
Zal deze oma dan toch maar...???
Tuurlijk...!!
En och wat is ze er verlegen maar oh zo blij mee....
Dan pakt ze haar portemonnee....
"Oma in wil nog één dingetje van mijn eigen geld kopen hoor".....
"Iets dat me écht aan deze fijne dag doet herinneren"....en ze wijst de vrouw achter de toonbank een heel klein sleutelhangertje aan met een piepklein mijnlampje.....
"Ja, die wil ik want ik weet nu wat aardedonker is, maar ik zat naast oma".....
Ach die Isa....hoe mooi vind ik dat.....!!!


We nemen nog een ijsje...."1 bolletje oma want ik heb een hekel aan lekken en 1 bolletje kan ik bijhouden"....
Oma die natuurlijk niet kan kiezen, neemt er twee en denkt vijf minuten later 'was ik maar zo verstandig als mijn kleindochter geweest'....

Nog één afzakkertje dan...op dat laatste terrasje waar we ook begonnen....
Een drankje met een heel goed gesprek over worstelingen en zoektochten naar identiteit....
Over fundamenten, levensvragen, toekomstplannen....
En dan....'oma ik zie druppels, we moeten weg"....
Hè jammer, we zaten juist zo lekker....maar ze heeft gelijk....
De druppels lossen boven de grond haast op door de zinderende hitte...
Maar we zitten nog niet in de auto of......
Allemachtig wat een wolkbreuk....
Ik probeer te gaan rijden maar honderd meter verder zet ik de auto maar weer aan de kant.....je ziet geen hand voor ogen en zelfs de ruitenwissers kunnen het niet aan ....
Pas een kwartier later kunnen we verder...

Door diepe plassen en over afgewaaide takken en bladeren....
En de regen houdt aan....maar de temperatuur zakt....
En zo rijden we twee en een half uur weer terug....
Ditmaal gewoon door Nederland....
Hmmmzzzzz....totdat we bijna thuis zijn en de driebaansweg tot één wordt teruggebracht in verband met een ongeluk.....
File ....een uur extra in de file....
Ik voel mijn rug, mijn zitvlees, mijn voeten....

Enfin ook daar komt een end aan...en zo drink ik met Isa nog een laatste kopje koffie want ze is tenslotte alleen thuis....
"Oma, wat was het een mooie dag".....
-Isa, het was een fantastische dag -
"Dankjewel oma".....
-Dankjewel mooi mensenkind!".....