Dag van:
Daar gaan we maar weer.....
Wekker op acht uur wakker....!!
En wakker was ik....want oh wat moet ik nodig plassen....
Maar oeps.....potje om plas in te bewaren vergeten naast mijn bed te zetten....
Snel naar beneden dan maar....
En natuuuuuuuuuurlijk....kan je dan dat potje niet vinden....
Nergens niet....niet waar je dat altijd bewaard en niet op welke andere plek dan ook....
En natuuuuuuuurlijk moet je steeds nodiger plassen.....
Grrrrrrr.....
Dan maar in dat oude pillen potje voor een keer....en maar hopen dat ik het in alle snelheid van niet meer op kunnen houden, schoon genoeg heb gespoeld....
Plassen maar.....
Opluchting.......
Nu nuchter blijven, alleen de pillen slikken, géén koffie of wat dan ook en op naar de prik poli.....
Maar weer eens wat van mijn rode lichaamssappen afstaan....
En er is één wachtende voor me....
Fijn bloedprikken in vakantietijd....dat schiet nog eens op....
En wat denk je....hoef ik geen plas in te leveren....
Zal ik dan maar meteen naar de carwash rijden om mijn auto te laten wassen en even uit te zuigen...
Welja, ga ik gewoon doen....
En ik ben niet de enige die dit 's morgens in alle vroegte van plan is....
Wel heel leuk dat ik een oud collega tegenkom die ik al tijden niet gezien had....
En met een loeiende stofzuigerslang (tjonge wat maken die, industriële dingen een lawaai), in mijn hand staan we een tijdje bij te kletsen...
Ach...en ik ben nu toch goed wakker en heb alle tijd, dus ook maar naar mijn vriendinnetje...
In een ziekenhuis mag je als werknemer geen nagellak op je nagels maar nu ze thuis is, zou ze dat zo graag doen....
Kruidvat biedt uitkomst...
Ik haal een flesje aceton, watjes en een kleurtje waarvan ik weet dat ze het zo mooi vindt....
Ik ga haar verrassen....
Maar och wat ziet ze eruit als ik aan kom....
Een van pijn verwrongen gezicht....
Handen waarvan je bijna niet ziet waar de vingers zitten zo dik....
En datzelfde geldt voor haar voeten.....
Vannacht niet geslapen vertelt ze...
Zoveel pijn alsof ze met messen door mijn handen sneden....
Nee Annet dit is niet de hernia maar een acute reuma aanval, bovenop de hernia.....
Ik check de medicatie....
Die moeten we bijbestellen....
Dokter bellen dus maar, en meteen vertellen wat er vannacht gebeurde...
Op een schaal van 1 tot 10 is de pijn nu 10....
Ze zullen de pijnstillers meteen laten klaarmaken....en morgen op de pijnpoli alles neerleggen....en de reuma poli bellen....
We zijn er even zoet mee....
Ik maak het eten voor haar...
Ze kan nog geen mes vasthouden, laat staan iets schillen, smeren of snijden....
Ik verschoon de vuilnisbak, was af, zet koffie en doe wat meer van die klusjes....
Morgen zal een collega vriendin het weer van me overnemen...
Wat is het toch belangrijk dat als je alleen woont, je een sociaal netwerk om je heen bouwt bedenk ik me....
Al maakt dit ziek zijn in vakantietijd het er niet makkelijker op.....
De ene week die weg, de andere week de ander.....
Nu kan ik nog helpen maar maandag ben ik immers zelf ook weer op vakantiepad......
Ik zie dat Annet óp is....
Nu op de bank en slapen maar....
En zachtjes ga ik de deur weer uit....
Alleen op de telefoon die ik meestal op stil heb staan, staat nu de volumeknop voluit aan.....
Voor als.....
En verder voel ik me depri.....
Zulke buien kun je wel eens hebben...
Depri om tijd door voorbij vliegt zonder er bewust mee bezig te zijn....zonder écht te genieten....
Depri om mijn vriendin....
Depri om het ouder worden....
Depri om dingen die voorbij gaan....
En zelfs lieve, gekke , vrolijke berichtjes van mijn app groep 'gezellige mensen' beuren me niet op....
Zelfs het bericht dat 8 december de Notre Dame officieel wordt heropend niet....
Al wil ik er dan wel zo snel mogelijk naartoe...
Een knuffel van Bengel helpt niet...
Gekkigheid van Willem niet....
Zelfs de flinke borrel op het eind van de avond niet....
Dat gevoel van 'hè even lekker niks' wil maar niet tot me doordringen.....
Morgen mezelf maar weer eens even een schop onder mijn achterste geven....
Dat helpt vaak wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten