11 mei 2020

Dag van:

De scholen beginnen...
In gedachten volg ik mijn collega's...
Ik begin niet...
Weer een van die keuzes in je leven die je niet had willen maken....
Die zo'n  dilemma vormen dat ze snijden door je ziel....
Mijn verstand en gevoel hebben wat strijd geleverd de afgelopen dagen toen Rutte zei dat het weer mocht....naar school
Kinderen vormen geen gevaar.... voor elkaar....
Van... het voelt alsof ik mijn collega's de hete kolen uit het vuur laat halen....
Jullie in de frontlinie... dan kijk ik wel of jullie geraakt worden en dan kom ik daarna.....
En zo is dat niet... ik weet het wel...
Ik weet het ja... maar het voelt anders....
Ik ben immers altijd zelf de pionier die voorop loopt...
Van.... en ik voel me niet ziek... voel me kiplekker....
Nou ja... zoals altijd eigenlijk... chronisch allergisch... chronisch pijn in de gewrichten... maar dat hoort immers bij mij....
Dus het voelt nog eens extra alsof ik spijbel....
Je merkt het al... ik kan hier slecht tegen...
Maar het alternatief is erger... ziek worden....misschien....
En vooral in dat misschien zit nou dat cruciale dilemma gevoel...
Misschien.... er bestaat een kans dat....

Bijschrift toevoegen

Stel dat ik me, zoals de laatste weken, goed aan de maatregelen houd .....dan is de kans dat....
Maar stel dat ik het dan krijg... dan is er die bijna zekerheid dat...
Die zekerheid dat ik daar waarschijnlijk niet overheen kom gezien mijn medische voorgeschiedenis...
En welke 'stel dat' heeft dan je voorkeur hè....
Of... zoals een vriendin collega van een andere school...
Stel dat ik mijn man besmet....terwijl hij op een donornier van mij wacht.... en hij het dan met stellige ... aan grote waarschijnlijkheid  grenzende zekerheid...wel krijgt.....
Het zijn best onmenselijke dilemma's...
Want mijn leerlingen komen woensdag... de meeste anderen zijn vandaag al begonnen.... na acht weken thuis .... in een weer vrijere wereld.... die best wel eng voelt.... en dan is er ook die vertrouwde juf niet eens....
Van... enfin... vanaf vanmorgen staan mijn ringtones roodgloeiend van de telefoontjes en appjes....
Eerst de ouders bellen...
Welke kinderen komen wel en welke niet...
En hoe komen ze dan... met papa of mama vervoer of met de taxi....
Onze bushaltes, parkeerroutes, ingangen,  gangen, worden al aangepast met lint en pijlen...
Het personeel loopt in blauwe opvallende hesjes.... allemaal...!!!
Hoe worden de lege plekken van afwezige leerkrachten ingevuld...
Ik voel me schuldiger dan ik me al voelde maar probeer mee te denken....

Een ouder aan de telefoon... van een thuisblijver... of ik wel voor thuiswerk zorg....
Ja natuurlijk... graag zelfs...
Mijn collega's die de klas gaan draaien of ik de roosters wil maken en invullen...
Ja natuurlijk... graag zelfs...
Informatie over de leerlingen verstrekken... medicatie doorbellen.... bijzonderheden vermelden...
Af en aan gaat mijn mobiel...
Een instantie die belt.... de zorg binnen onderwijs die belt....een stagiaire....assistentes... nog een collega.... en weer een ouder....
Zelfs als ik met Willem heel even naar de winkel ga om mijn verjaardagscadeau uit te zoeken, blijft de telefoon gaan....
En ga ik nog bij een ouder langs voor resterende informatie...
Zelfs na het eten als ik aan de koffie zit, gaat de telefoon...
Ik heb zowaar het gevoel dat ik weer aan het werk ben....
Het nieuwe normaal werk...
 Maar doe maar gauw weer mijn oude normaal...
 Van... we zijn tot de conclusie gekomen dat Benji een uitermate levendig hondje is... en dat is een pracht compliment voor een hond die alles doet wat zijn baasjes hem verboden hebben....

Hij eet sloffen.... hij sloopt de andere honden... en weet daarbij van geen ophouden waar het gaat om in vachten en staarten te gaan hangen of in poten te bijten....
Hij steelt eten uit kastjes ... honden botjes en gepofte kippenpootjes....
Hij steelt eten van tafel.... garnalen in knoflookolie en zalm met roomkaas...
Hij sloopt mijn appelboom....
Hij graaft mijn lavendel uit...
Kortom... een levendig beestje...
En van de gehele vierentwintig uur die de dag telt slaapt hij er 2 of zo van...
Nogmaals.... een levendig beestje....
Maar het ergste is dat ik echt écht niet boos kan worden op die fotomodel oogjes...
'Gelukkig maar dat ik dat wel kan' hoor ik Willem zeggen terwijl hij de andere kant uitkijkt om Benji vooral niet te laten merken dat hij lacht....
Van.... mijn cadeau is binnen....
Had ik ooit van Willem op Gibraltar een prachtig Murano glazen hartje aan een kettinkje gekregen.... werd die gepikt uit mijn tas ooit....tegelijk met mijn portemonnee...
Daar had ik nou echt buikpijn van....
Zo'n hartje vind je nooit meer terug...
Toen gekocht in een piepklein rommelig en stoffig Joods juwelierswinkeltje.... bij een lief traditioneel joods oud mannetje.... die vertelde dat hij er volgende week mee ging stoppen om terug naar Israël te gaan.... eindelijk thuis...

Al zou ik teruggaan naar Gibraltar.... het mannetje is er niet meer....
Vandaag dus een alternatief....
Een klein ruw gouden hartje aan een kettinkje....
Als herinnering aan het groene Murano glazen hartje met z'n verhaal....
En nee Willem... ik doe het niet meteen om.... woensdag pas...
Van... Willem... die de Bruna winkel inloopt...
Hij loopt direct door naar de kaarten en begint te zoeken....
Een kaart die hij opendoet en waarvan uit het midden een bibberend eendje die je de felicitaties overbrengt...
En dan de opmerking van Willem...." nu moet je even niet kijken hoor want ik moet nog een verrassing kopen"...
Hmm.... laat me raden... het is geel en komt bibberend uit een kaart geploft.... ja verrassing!!!!!!
Ik hou van die man ha ha ha.....
Van..... we lopen de juwelier uit en ruiken de geuren uit het kip paleis...
Ik ken mijn Willem... daar is weinig verrassing aan...
Wedden dat hij nu gaat vragen wat we gaan eten...
"Euh Wampie... wat eten we eigenlijk vanavond...?"
Wat zei ik je....

Nou Willem laat ik ook eens een verrassend antwoord geven... wat dacht je van kip...
Hij fronst... hij zegt dat hij weer op dieet is en op wil letten...
Maar zegt dit terwijl hij regelrecht naar de buitenoven loopt waar wel twaalf kippen aan het spit ronddraaien....
Als je twee kippen neemt zijn ze in de aanbieding...
Morgen dan maar weer kip Willem...?
Je kan die man  begraven onder de kip...... onverzadigbare kipvreter....
Ik zie de twijfel verdwijnen en die er nog een schepje bovenop...
Ah joh.... ze worden gegrild dus ze zijn niet vet...
"Doe er maar twee"... zegt Willem verheerlijkt...
Van... en echt..... er ging vanavond één hele kip bij Willem naar binnen...
En morgen is er weer één...