Vandaag maar eens de vervoers perikelen onder de loep...
De overdrachten updaten...
De roosters maken...
Voor thuiswerk zorgen...
Bezig blijf ik wel...
Ik heb geen klagen ...
Van... in openbaar vervoer wel... maar in leerlingenvervoer geen mondkapjes...
Wel maar zes leerlingen in een busje...
Dat wordt dus twee keer rijden....
Dat betekent dan een deel leerlingen vroeg op school.... het andere deel juist laat....
Heel voorzichtig begin ik me af te vragen of kinderen met dat thuiswerken niet beter af waren...
Nee natuurlijk gaat er niks boven je vriendjes en de uitleg van de juf...
Maar qua rust... overzichtelijkheid....en structuur frons ik toch mijn wenkbrauwen....
De kinderen staan gelukkig te popelen om naar school te gaan vertellen de ouders....
En dat is natuurlijk al een groot voordeel...
Van.... Willem eet zijn tweede kip...
En je zult het geloven of niet maar mijn woorden van gisteren klopten als een bus...
Van gegrilde kip word je niet dik...
Sterker nog... Willem was een kilo afgevallen...
En nu wil hij iedere dag kip...
Krijgen we dat weer....
Van... tot juli mag je 3x grof vuil aan de straat zetten...
Dat doet de buurman dus...
En of wij er wat bij willen zetten...
Maar zeker...
Al twee keer heeft Willem me geroepen...
"Wampie kom nou kijken waar er weg kan".....
Net voordat hij de derde keer roept sta ik op een loop de schuur in....
(Geërgerd) " Ja... wat doe je nou hier..."
Nou... euh... kijken we er weg kan...?
"Ja maar je loopt in de weg... ik kan nergens bij zo...."
Ik bedoel... snappen jullie mannen...?
Echt tijd om erbij stil te staan heb ik niet...
Het was wel een van de gelukkigste decennia in mijn leven...
De kinderen doen het goed...
De kleinkinderen doen het goed...
En ik heb de liefste gekste bijzonderste man die ik me maar kan wensen....
Fijne vrienden om mee heen.....
In het gelukkige bezit van maar liefst vier honden en twee katten....
Een huisje aan het water...
En met de laatste tien jaren meer innerlijke rust....
Alleen qua gezondheid had het beter gemogen...
Je hoort me echter niet klagen...
Oh ja... en ik heb zelfs de overgang overleefd....
Al heb ik daar weinig van meegekregen moet ik zeggen...
De omgeving misschien meer dan ik.... maar echt... ik vloog die periode door....
Een héél enkele opvliegertje.... wat behoorlijke stemmingswisselingen.... en een nog ergere ontzorgingsontwikkeling...... maar ik zeg... fluitje van een cent....
En morgen behoor ik dan tot de oudjes zoals een vervroegde verjaardagskaart al meldde....
Wat dat betreft zit ik vreemd in elkaar...
De meeste mensen hebben 30 en 50 dipjes....
Ik heb dat meer gehad bij die 40 en nu bij de 60....
Je voelde je nog jong.... maar oud genoeg om als volwassen gezien te worden...
Die veertig daar had ik meer moeite mee....
Zoiets als dat je jeugd dan echt voorbij is....
De vijftig... ach dat gedoe....Sarah.... het zou me wat...
Anderen leken het belangrijker en mijlpaleriger te vinden dan ikzelf....
Een lief feest hoor... nou zeker... en mijn hutje op de hei zoals ik mezelf altijd beloofd had....
En dan nu die zestig.... weg jeugd... weg volwassenheid... hallo oudje....
En je kan camoufleren wat je wilt... de burgerlijke stand, je paspoort en die kalender op de plee... die liegen niet....
Meedogenloos zijn ze....
Nog een paar uurtjes dus en dan ga ik eraan....
Op naar de zeventig...
En inmiddels weet ik dat tien jaar heel hard kan gaan....
Je zou toch bijna blij zijn dat je nog mag werken tot je 67ste..
Dat maakt dat dat bejaard zijn in ieder geval nog heel ver weg lijkt...
Ik ben dan misschien een werkend oudje maar nog geen geranium bejaarde... en al helemaal geen rollator antiquiteit....
Van... nou kom maar op dan met die zestig...
Ik zit er klaar voor...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten