Nu echt maar eens lui....
Willem kijkt een of andere naargeestige Chinese serie...
Elke keer als ik op kijk wordt of is net een manlijke Chinese prostituee in elkaar geslagen...
Het valt me op dat Chinezen slecht kunnen grimeren ....
Die moet je geen Lord of the Ring figuren laten maken....dat gaat m echt niet worden....
De blauwe plekken zijn zuiver met oogschaduw gemaakt... dat kan niet anders...
En dat bloed is gewoon oranje gelatine met wat jus uit de pan erdoor...
Het ziet er niet uit...
Op naar de volgende scène .....
En ja hoor....kijk... dat kapot geslagen oog daar zit rode lippenstift omheen... echt hoor...
Het is maar goed dat hij het al snel camoufleert met een zonnebril...
Ik ontdek ook geen verhaallijn...
Kan ook aan mij liggen natuurlijk.... want ik borduur tussendoor...
Maar wat ik er van mee krijg is een partijtje matten.... nep schmink......de dader die geen sorry wil zeggen tot grote wrevel van het slachtoffer.... en de dader die er volgende scène wederom lustig op los begint te slaan....
En dat heet dan je zondag vermaak...
Van... ik ga maar buiten zitten....
Wellicht heb ik daar een prettigere aanblik....
In ieder geval wel écht....
De tekeningetjes van de pimpelmees zijn oh zo kunstig...
En hij hoeft niet eens voor de spiegel te zitten met kwastjes en potjes vol natuurlijke kleuren...
De pimpelmees vliegt weer af en aan....
Het vrouwtje zit binnen....
Zij broedt...
En ik pieker me suf hoe ik straks de katten weg hou bij dat nestkastje als die kleintjes uitvliegen...
Anders zou ik natuurlijk beter de visagiste uit China kunnen laten overkomen...
Kan ze zien hoe echt bloed eruit ziet...
Hé jakkes... wat een lugubere gedachte....
Van.... we gaan lekker een eind wandelen.....
Willem voorop met zijn vier trouwe kameraden, vier riemen en een herderstok.... om ze achter hem te houden....
Ik zwaai nog even uitbundig naar een lieve oud collega die met haar gezin in een bootje over het water gaat....
Even snel een foto maken zonder dat ze het merken...
En haar straks verrassen op Facebook met die foto....
Dan ren ik achter Willem aan die het bos al in is gedoken....
De regen van gister heeft het groen goed gedaan...
Wat ruikt en oogt het heerlijk fris...
Ach gut... daar stapt een hondenpoot op een hommel...
Ze mankepoot verder langs een gebarsten stuk droge aarde...
Het moet voor de hommel een afgrond lijken na een fikse aardbeving...
Dag kreupel arm dier.... sorry ....
(Kijk ik kan het wel.... sorry zeggen....)
Van.... bloemenzee....
Wat geniet ik toch van veldbloemen....
En het is dat ik ze buiten zo mooi vind staan, anders had ik er dagelijks een vaas vol van op tafel gezet....
Vorige week heb ik een busje veldbloemen zaad naast het huis op het grasveldje gegooid....
In juni of juli zal het er daar net zo uitzien als hier waar we nu lopen...
Het Zeegbos.... park Lingezege.....
De honden verdwijnen bijna in het hoge gras....
Ze zijn bijna niet te fotograferen nu...
Steeds vindt de zoeker in de lens wel een graspluim of korenaar waar hij zich op focust...
Van... de meerkoeten ruziën zoals gewoonlijk....
Maar ach... een bewaker met een meerkoet aan een riempje of achterin de auto in zo'n traliehok is ook zo wat...
Toch zou het commando kill en attack goed bij dit beestje passen ....
Dan had die Chinese prostituee na een zoveelste matpartij er toch heel anders uitgezien....
(Het laat me duidelijk niet los...)
Van.... we genieten...
Van de vlinders.... de dansende muggen.... het getjilp van de vogels om ons heen...
De wereld mag dan in een hectische corona stilstand verkeren...de natuur gaat door...
Alsof er niks aan de hand is....
Straks zullen de brulkikkers hun concerten gewoon geven.... de jonge vogels hun landingsgestel en vleugels testen... de bloemen massaal op centimeters, zo niet kilometers van elkaar hun knoppen opengooien....de kalfjes, veulentjes en lammetjes dartel door de overvolle weiden huppelen....en hun ouders op een kluitje staan....
En een enkele kat misschien... door de mens besmet... en niet andersom...!
Van.... de wandeling zit erop...
Willem kan weer naar zijn serie met bloederige nep toestanden...
En ik borduur maar weer...
Om straks de muur ermee te versieren...
Ook nep....
Want als ik uit het enorme raam kijk die onze kamer rijk is komt de natuur zonder kruissteek naar binnen....
De mens is toch een raar wezen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten