Dat is dan zo'n zaterdag van naar de avond toe leven...
En ook al weet ik dat het vanavond anders zal zijn... toch voel ik die kriebels...
Van... ik herinner me niet veel van mijn vroegste jeugd...
Veel heb ik denk ik verdrongen....
Af en toe komen er tegenwoordig wel eens flarden terug....
Maar dat songfestival... dat weet ik nog...
Van heel vroeg....
Net als ten tijde van schaatsen hele schema's in de krant stonden die je bij kon houden, hadden de krant en de Televizier dat van het songfestival ook...
Die waren dan voor mijn vader en moeder...
Mijn zus en ik schreven het op een blocknote...
Punten voor zang... voor kleding... en voor performance...
Samen vormden die één gemiddeld cijfer...
De punten die de landen gaven kwamen erachter...
Douze point....op mijn achternaam en merci na volgens mij mijn eerste Franse woorden...
Twelve points.... onze... eleven....dix... ten..... enz....
Van... in 2000 zaten we buiten....
Toevallig vielen die verjaardagen op dezelfde dag...
De tv stond naar het raam gedraaid...
Het raam open...
Het was warm geweest die dag en dus volgde een zwoele avond....
Ik zat weer middenin het songfestival... visite of niet... het songfestival wil ik altijd zien...
En toen viel het beeld weg en kwam er een ingelast journaal...
Vuurwerk ramp in Enschede....
Van ..... ik weet heel veel winnaars nog te noemen.... misschien niet allemaal met het juiste jaartal erbij... maar toch...
En toen Duncan vorig jaar won heb ik mijn longen uit mijn lijf geschreeuwd....
De dag erna heb ik met een vreemd stemmetje rondgelopen...
Van... dit jaar geen songfestival....
Voor het eerst in de songfestival geschiedenis.....
Maar er komt een alternatief programma.. let's shine a light....
Van... eerst maar boodschappen doen dus...
Want bij een songfestival hoort lekkers...
We gaan naar Duitsland..
De brug over maar Nijmegen blijft een ellende nu ze die aan het renoveren zijn...
Maar Willem verveelt zich niet..
Hij ontdekt weer eens een frappant kenteken...ge-luk.... en nog 365 erachter ook, zeg ik... dus het hele jaar door mazzel...
Van... bij de grens staat dit keer veel douane...
Ze zijn echter druk..
Gelukkig maar.. we kunnen doorrijden...
Ach... en wie maakt ons wat... we hebben immers mondkapjes bij ons...
Die zijn tegenwoordig verplicht in Duitsland als je boodschappen doet...
Van.... gatsie wat voelt dat opgesloten zo'n mondkapje...
Ik krijg het er benauwd van...
Af en toe friemel ik het ding omhoog om lucht te happen....
Je zal dat de hele dag op moeten zeg...
Misschien komt het omdat wij een professionele hebben en niet zijn luchtig blauw hebbedingetje als zoveel anderen....
Trouwens... je ziet die dingen in Duitsland in alle soorten en maten...
Ik zie sjaals... ik zie omgebouwde koffiefilters .... plastic insteekhoezen.... zelf gehaakte.... bedrukte katoenen lappen met teksten en afbeeldingen...
Tel uit je winst....
Van... ik heb alles binnen... inclusief witte sneakers voor Willem en blauwe degelijke stappers voor mezelf....
De drogist heeft ook weer flink aan me verdiend... hmmzzzz niveadoekjes vergeten...
Ik heb de Duitse broodjes... de laugenbretzel.... zoute krakelingen .... stokbrood met tzaziki en stinkkaas....
Op naar huis....
Van... en wat een mazzel hebben wij...
Bij de grens staan ze aan de andere kant nu wel iedereen terug te sturen....
Van... nu snel koken want oh die Willem heeft alweer last van rammelende maagkleppen...
Het Duitse voedsel lokt...
Rahmpfilzen....spargel... en reibekuchen.....
Gooi er wat knoflook door en het smaakt altijd...
Van... verhip....
Zag ik van de week een bericht op een fb pagina van hulp in corona tijd..... waarin een soort fotobedrijf een foto op dibond aanbood als je kon vertellen voor wie en waarom je dat
Nou me dunkt... die ken ik....
Ik schrijf en mooi verhaal over Ben (Ik heb er alleen maar mooie verhalen over).... en nou krijg ik zowaar bericht dat dat verhaaltje uitverkoren is en dat ik een foto mag opsturen die op dibond komt...
(Eerst even opgezocht wat dibond is natuurlijk)...
Van...nu kan ik natuurlijk zelf een foto kiezen... dan is het een mooie verrassing...
Maar ja... hij komt niet aan mijn muur...
Ik kan beter Marleen even bellen voor een mooie eigen keuze...
En ja hoor.... nooit heb ik Marleen nodig.... maar aaaaaals je haar dan nodig hebt dan is ze er even niet...
Dan meer via haar zoon...die weet aaaaaaalles.... ook waar z'n moeder is....
Raak... daar zit ze...
En maar goed dat ik belde want ze heeft direct een mooie foto in gedachte...
Wordt geregeld.... wordt vervolgd....
Toch leuk om eens iets te winnen... al is het dan de straatprijs niet....
Van... en dan....
De spanning neemt toe...
Gember thee... koffie... stokbrood met toebehoren... krakelingen.... en...DE TUNE .....
We blèren cq fluiten allebei mee...
Daar staan ze... Chantal, Edsilia en Jantje....
Kan hij ook geleend hebben van Lee Towers trouwens....
Die had vast nog zo'n reserve brilletje ergens achterin z'n nachtkastje liggen....maar de aambeien zalf en de bruistabletten voor het kunstgebit....
Van.... het is een prachtige uitzending... écht....
Tranen bij het Philharmonisch orkest en de oplichtende gebouwen uit alle deelnemende landen....
En kippenvel bij Halleluja uit Israël....
Ook leuke ... grappige... mooie bijdragen van de deelnemers met persoonlijk hart onder de riem...
Goh wat zal het moeilijk voor ze zijn....
Afsluitend dan gezamenlijk het 'shine a light'... en dan...
Tja dan mis je toch die douze points hè....
Niet om flauw te doen... want ik vind het echt mooi.... maar ik mis het toch wel....
Maar goed... volgend jaar weer Rotterdam...dat wel....
Yes....
En dan spaar ik die punten wel op..... en geef vingtquatre points...schiet ook lekker op dan met die puntentelling....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten