Kun je wel stoer een spelletje spelen op je mobiel... zodat je niet doorhebt dat de tijd door tikte.... maar Willem hield die secondes strak in de gaten...
En klokslag 00.00 staat hij naast het bed...
Grote glimlach.... en in de handen een joekel van een kaart en een tasje van de juwelier....
Het is officieel... ik ben zestig....
Ik lees het prachtige gedicht... en Willem hangt het hartje om mijn nek...
Voor mijn liefste Wampie......60 jaar!!!❤❤❤
De maatschappij ontwricht door corona
Maar jij bent bij mij
Vastgelopen in mijn werk
Maar jij bent bij mij
Afscheid genomen van mijn lieve mama
Maar jij bent bij mij
Jij bent zo vertrouwd
Jij bent zo lief
Jij hebt zoveel geduld
Jij hebt zoveel mooie gedachten
Jij geeft zoveel ruimte
Jij voelt de diepste vezels van mijn ziel
Met je oneindige hart
Je strelende handen
Die mij zo rustig maken
Alles gaat voorbij
Maar onze liefde groeit
Tot in het oneindige
Gefeliciteerd lieve schat
Ik hou van je
Van... Samen drinken we nog een glas... op wat komen gaat en dat wat was...
En na een paar uur slaap kan het feest dat al begonnen was verder gaan beginnen....
Van... al vroeg hoor ik stemmen door de heg klinken...
Gekke lieve vrienden...
Prachtig... prachtig plukboeket....
En dan staat mijn eigenste hartsvriendinnetje aan de deur...
Koffie 1.5 moment op het uitlaat veld....
Pioenrozen boeket....
Van.... daar hebben we de buurtjes....
Ook maar koffie dan.....
Het lost elkaar goed af...
Van... mijn inval in de klas belt....
In acht weken zo gegroeid....
Wat heb ik ze gemist....
Eentje terug van een interne opname.... en hè... die heeft een bril gekregen... en och kijk... die is beter na lange tijd....
Dag lieve klas....
Van.... Willem laat de honden uit...
Ik föhn mijn haar....
Ik hoor niet dat...
Ik hoor wel de telefoon....
En dan hoor ik dat....
De voordeur staat open en daar staan...... mijn kinderen...
Allebei...!!!!!
Uit Haarlem en Didam .... en drie van de vier kleinkinderen.....
Pffft... daar komen de tranen...
Ik zou ze willen omhelzen...knuffelen... fijndrukken....
Robbert en Michael dragen mondkapjes...
Ik wil jou niet ziekmaken oma zegt Michael...
En zo blijven we... hoe moeilijk ook... op veilige afstand....
Van.... ik heb de koffie nog niet gezet of ik moet gaan zitten...
Wat nu...????
Wat staat me te wachten....???
Je denkt nog aan een filmpje dat gemaakt is door de kleinkinderen...
Maar dat zoveel lieve vrienden hun persoonlijke wensen voor mij hebben ingestuurd.... nee... dat had ik nooit verwacht....
Eerst Willem.... met zijn prachtige gedicht....
Dan de hele familie van Ben... ja en dan komen de tranen natuurlijk....
Zoveel mensen...mensen ook waar ik het nooit van verwacht had..... zoveel gave woorden....
Wat een ongelofelijke verrassing....
Van... ik ben net bijna aan het eind van de film of....
Daar staat mijn lieve klassenteam aan de deur....
Mijn eigen lieve collega's...
Cadeautjes liggen op 1.5 voor hen....
Houdt dit nog op met al die emoties....?
Van.... mijn kinderen gaan....
En weer voel ik weer eens hoe moeilijk loslaten toch is.....
Zijn moment als dit wil je eigenlijk het liefst altijd vasthouden...
In deze tijd veilig beschermd onder moeders.... oma's... vleugels....
En dan op naar een voor mij georganiseerd etentje... op de plaat...
Ballonnen sieren de woonkamer aldaar en slingers mijn stoel...
De feestmutsen liggen naast het bord...
Die zijn voor Benji...
Hij is er minder blij mee maar laat het gelaten toe...
Van... wat eten we heerlijk ...
En wat is het gezellig....
Ik besef me... dat ik zo'n beetje voor het eerst in mijn leven, de aandacht toelaat....
Ik ben echt jarig... en ik ben echt zestig geworden...
En zolang ik aandacht kan vertalen naar verbinding, is een verjaardag zo akelig nog niet...
Ik voelde me jarig vandaag....
Sinds heel héél lange tijd....
Dank jullie wel lieve allemaal....
Onvergetelijk.... en zo waardevol.....
Fijn dat je zo'n mooie dag hebt gehad ❤️
BeantwoordenVerwijderen