Het overkwam niet alleen ons.... al hadden we sowieso al niet de illusie dat wij de eigen waren...
Het overkwam ook een vriend van Willem en inmiddels ook mijn vriend...
En vandaag kwam hij met die nieuwe en late liefde bij ons....
Van iedereen waar hij heen had kunnen gaan koos hij ons als eerste...
Niet zijn ouders... of zijn zussen... maar ons...
Een bijzonder gevoel....
Van... hele verhalen doen de ronde over tweede relaties...
Ok al tweedehands liefde genoemd...
Boeken zijn er zelfs over "de late liefde" geschreven...
En alles wat er staat beschreven is grotendeels waar...
Gedoe om de kinderen....op en om welke manier dan ook...
Gedoe met exen....
Durf ik mezelf nog wel voor honderd procent te geven ....?
Soms financieel geneuzel... om wat al was voor jouw tijd... om een huis... om een pensioen...
Waar laat je de tastbare herinneringen....?
En veel tweede, derde, late relaties lopen daarom op niks uit...
Van.. Oh ja... we hebben de artikelen gelezen....
Zelfs het bekende boek Late liefde van Jaap Willems gekocht en gelezen...
We hebben gelachen om alles wat we konden bevestigen...
Niets was ons vreemd...
Van... máár het zal toch maar niet die surrogaat man of vrouw zijn...
Die opvolger van.....
Maar die échte liefde van je leven...
Gewoonweg omdat je te jong een eerste relatie instapte...
Jezelf nog niet eens kende....
Of gewoon omdat je de verkeerde onzorgvuldige keuze hebt gemaakt om maar niet over te blijven....
Dán kan het dus best wel dat je die liefde van je leven laat of later ontmoet...
Omdat je in die liefde jezelf herkent...
En je gaat opnieuw geschiedenis schrijven...
Nee.... niet meer met huisje, boompje, beestje.... maar anders....
Met reizen bijvoorbeeld... huisdieren die je verbinden.... elkaar ruimte geven.... diepgang in de relatie vinden omdat je al zo'n berg ervaring meedraagt....
En als het écht de liefde van je leven blijkt... versla je alle hobbels.... beklimt bergen ... gaat door diepe dalen... neemt afstand en komt weer dichtbij... koestert en werkt er hard aan....
Van.... het schiet allemaal door mijn bol als ik die twee op de vlonder in de zon stevig ineen verstrengeld zie zitten....
Kinderloos weekend... alleen elkaar... en volop genieten.... omdat je de toekomst in handen hebt....
We hebben een te gekke dag....!!!
Er wordt veel gelachen... en tussen alle verdriet van scheidingen en tegenwerking heen, zie je de ontspanning....
Willem en ik herkennen het maar al te goed...
Die twee komen er wel...
Niet zonder slag of stoot... maar ze komen er...
Omdat ze elkaar als de liefde van hun leven tegenkwamen...
Van... Willem geeft een vlonder concert...
De buurt geniet mee...
We verbranden in de zon...
We steken vuurtjes aan....
De honden genieten van de aandacht...
We bedenken verhaaltjes bij de vogel en kikker geluiden....
We genieten van de tweede leg meerkoet die vader en moeder aan ons komen voorstellen...
En het is precies twaalf uur 's nachts als we afscheid nemen...
De maand mei is voorbij....
Willem is nu officieel met pensioen...
Late liefde met een pensionaris....
Wat wil ik nog meer....
Ooooooooooooooooh ja....
Tijdens mijn zoektocht naar houtjes voor het kampvuur vanavond, overal uitverkocht natuurlijk en eindelijk in Velp gevonden,..... kom ik dus bij een benzinepomp....
Ik heb maar één zak gepakt hoor... maar ik heb er vier nodig dus sla er maar vier aan...
De man moet lachen...'is goed hoor wijffie'...
En ik vraag hem of hij soms suggesties heeft...
Enfin... zo babbelen we nog even...
'Nou'... zegt hij...'als je klaar bent met fikkie stoken kom je dan bij mij sneeuwschuiven ?'....
Ik denk dat ik er nu als een geit uitzie... en herhaal 'sneeuwschuiven????'....
Jazeker zegt hij... ik wil met jou wel sneeuwschuiven.... dan zet ik je hier op mijn kruk en wachten we samen tot de sneeuw valt....'
Nou jaaaaaa... hebben jullie ook zijn originele manier van flirten meegemaakt...?
Ik niet.... ja... nu dus wel....!
Ik gier van de lach en knipoog hem toe..."Ik denk dat ik fikkie stoken toch warmer vind"....
En zo ben ik toch maar weer netjes naar mijn late liefde van mijn leven terug gereden....
Met een grote glimlach om mijn lippen....
Zestig jaar... en nooit te oud voor de liefde... dat bewijst die sneeuwschuiver met z'n krukje me maar weer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten