Maar het lijkt wel of met de komst van Covid19 álles geïnfecteerd is...
Je denken, je doen en laten, je voelen....
Alsof er een soort van nieuw leven zich aan het openbaren is....
En met de gewoonte van het hanteren van nieuw normale maatregelen daalt ook de werkelijkheid....
De nieuwe normale geïnfecteerde wereld....
Van... ik loop vandaag over het winkelcentrum...
Mijn kleindochter wordt zondag zestien....
Ik moet gewoon....
Maar voor ik de drempel thuis overga heb ik toch even al drie zuchten gezucht....
Op de parkeerplaats begint het al...
Zoeken naar een plekje waar je uit kunt stappen zonder direct andere mensen tegen te komen...
Op de roltrap geen handen op de leuning... en de mensen die er zijn staan keurig 1.5 van elkaar....
Bij bijna iedere ingang staat tegenwoordig ook een gastheer of gastvrouw die je verwelkomt en je de regels uitlegt....
Dan moet ik pijlen volgen...
Pijlen zoals je ze vroeger als kind op de stoeptegels krijtte.... die kant op... en nu die kant....jaaaaaa... daar ligt de schat.....
Betalen moet per pin .... bij een kassa met plexiglas ervoor.... en een kassière met rubber handschoenen aan....
Hoesten, als ik in de rij wacht, op keurig door stickers aangegeven 1.5 afstand, durf ik niet...
En er zit een verhipt akelige kriebel in mijn keel....
Dan volgt ik weer de pijlen... naar de uitgang.... afgezet met lint.... slechts een kleine doorgang...
In menig winkel zijn tweede ingangen of uitgangen ook gesloten...
De openbare toiletten zijn dicht...
Had ik nou toch maar geplast thuis....
Ophouden dus....
Bij Jamin ga ik via een speciale route naar de mokken...
Natuurlijk hoort er bij sweet sixteen een speciale sixteen beker vol snoepgoed/sweet.....
De zenuwachtige winkelbediende kijkt welke kant ik op wil...
Laat ik het leven voorspelbaar voor haar maken....
"Ik wil die kant op mevrouw.... naar de mokken... en dan terug naar het snoep".... voorspel ik vriendelijk en begripvol....
"Dan hebben jullie daar niet over nagedacht want ik kan moeilijk eerst snoep scheppen en dan pas een mok uitzoeken"
De dame in kwestie ziet gelukkig het lulligheidje in....
"Tja... als u even wacht ga ik helemaal aan de kant"...
Corona perikelen....
Ik sta bij de kassa...
Reken de mok met snoep af....
"Waar kan ik het winkelmandje laten?"...
"Daar mevrouw....."
Ben ik nou de eerste die dit vraagt of zo...?
De mandjes staan dus weer lijnrecht tegenover de pijlen richting....
En ik ga niet eerst de winkel uit een vervolgens weer in om een mandje terug te brengen.... wéér die route volgen.... om uiteindelijk nog een keer naar buiten te kunnen....
Ik besluit het bij de kassa te laten staan...
Ze zoeken het maar uit met hun mandjes beleid...
Van....het aantal bezoekers op het winkelcentrum valt me nog mee...
Iedereen volgt keurig de pijlen...
Het kris kras door elkaar lopen is voorbij...
Heengaande klanten lopen rechts... teruggaande klanten links....
En waar dan heen en terug begint is mij en raadsel maar men schijnt dat aan te voelen....
Behalve kinderen.... kinderen rennen en vliegen als vanouds...
Zij volgen geen pijlen.... zijn volgen hun hart en hun begeerte...
Afzetlint is speelgoed....
Kinderen zien geen gevaar... maar ze vormen het ook niet zegt het RIVM....
Van... ik ben blij als ik klaar ben....
En ook al mocht het niet... ik heb zelfs even social in mijn lievelingswinkel staan kletsen met de medewerkster.... live....
Ook zij is zondag jarig... net als Isa...
Haar verjaardag vieren zit er ook niet in....
Maar ze is vrij zondag.... en dat is feest genoeg....
Normen en waarden veranderen dus ook met de infectie.....
Ik begin het zo onderhand een episode uit een Harry Potter boek te vinden...
Hij die niet genoemd mag worden waard rond.... als een zwarte sluier... en laat bliksemschichtachtige littekens achter waar hij inslag pleegde....
Hij die niet genoemd mag worden... of in dit geval juist wel.... is alleen niet zwart maar rood... de rode gekroonde hij waar iedereen het over heeft.....
Enfin... ik heb alles... wegwezen nu....
Van... thuis is mijn pakketje aangenomen...
Alweer een corona gerelateerd verhaal...
Mijn pakketje bevat namelijk een saturatie meter...
Ja inderdaad... ik ben er toch maar aangegaan...
De vorige week vaak duizelig.... en koorts meet ik niet...
Men hamstert namelijk ook thermometers...
Maar .... zuurstof in je bloed meten schijnt ook handig te zijn om één van de eerste coronakenmerken op te sporen....
Aangezien dokters tegenwoordig zoveel mogelijk telefonisch afdoen, leek me dit wel een handige zet...
Ik heb trouwens die dokter nog nooit zo vaak gesproken als de laatste weken....
Ik heb zowaar eens contact met haar...
Eerst kwam ze me melden dat ik tot de risicogroep behoor ....
Een paar dagen later de vraag hoe het ging.... tjonge....
En weer een paar dagen later de mededeling dat ik mijn bloed moest laten testen... nee niet op corona maar op al die andere risicofactoren....
Nee... ik kon geen formulier ophalen... die werd gemaild...
Je zou bijna denken dat ze tijd over hebben nu die artsen....
Oh ja en bloedprikken kon niet meer overal... ik moet naar de poli in zuid... op afspraak... en... regel 1.... regel 2.... regel 3... en toen was ik 1 alweer kwijt...
Ik zie het dus wel.... als ik dáár ben....
Maar goed... de saturatie meter dus....
Nee heel fijn.... de gebruiksaanwijzing in Chinees of Frans....
Nu spreek ik alleen bami en nasi Chinees....
Ik ken het menu uit m'n hoofd....
Maar voor de rest zijn die tekentjes abracadabra....
Dan m'n Frans maar weer eens oprakelen....
Uiteindelijk begrijp ik dat ik twee batterijen moet plaatsen...
Halleluja...AAA is in Frans hetzelfde als ik Nederlands...
Maar hoe krijg ik het frêle apparaatje in hemelsnaam open...
Terwijl ik steeds lees attentión attentión....prudent prudent....
Voor de niet Frans begrijpenden onder ons... pas op ....pas op... voorzichtig... voorzichtig...
Na veel Nederlands gefietst en gepaard gaand gepriegel krijg ik het ding open....
En zowaar vind ik in mijn eigen la nog AAA batterijen...
Alleen nu hopen dat de afstandsbediening het niet begeeft want dan heb ik Willem op m'n dak.....
Gelukt.... kijk aan....
Ik doe mijn vinger in het apparaat... en yes.... mijn saturatie is perfect...
Schommelend tussen 98 en 99....
Die ene procent vind ik te verwaarlozen...
Bij 94 moet ik een dokter bellen...dan ben ik een rand geval... nou die hoort mij niet voorlopig....
Willem wil het ook proberen...
Tuurlijk Willem...
Hij steekt zijn vinger in het apparaatje.... de digitale streepjes lopen op...
De cijfertjes verschijnen... en....94....
Nu is Willem iets aan de hypogondische kant.... dus gaan direct al zijn alarm toeters en bellen af....
Ben je duizelig Willem....?
"Nee!"....
Nou dan hoort 94 zeker bij jou...
"Ja maar......"
Heb je koorts Willem?....
"Nee"....
Hoest je?....
"Nee".....
Dan heb je ook geen corona....
"Ja maar...."
We proberen het vanavond nog een keer Willem...
En geloof me... hij kan niet wachten tot het vanavond is....
Ik mag zelfs bed en breakfast op tv van hem kijken... zo erg is hij van de wap....
Maar als de aftiteling verschijnt...
"Wil je nog een keer meten Wampie...?"....
Ik pak het apparaatje....
Hij stopt zijn vinger erin....
De streepjes...
En....97....
Nou kijk aan Willem... eind goed al goed...
Het apparaat had vast een dipje (nu niet zeggen dat hij dat misschien zelf had natuurlijk want dan heb ik een slechte nacht voor de boeg)....
"Morgen nog een keer meten Wampie?".....
Nou Willem... voorlopig leg ik hem even in de kast....
Naast je mondkapjes...(Want die heeft hij ook al)...
Misschien is dat toch beter voor de gemoedsrust....
En liever gemoedsrust dan Corona-onrust....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten