En of ik ook een slechte nacht heb gehad...
Ja, belachelijk eigenlijk hoor....
Het was niet door de gezondheid of zo...
Nee, het was omdat ik dacht elke keer stemmen te horen van mensen die het nieuwe bankje wilde meenemen...
Ik spoor niet...
Van... ik doe dat natuurlijk wel.... want zulke dingen gebeuren..
Ik bedoel, twee weken geleden heeft de Arnhense auto pyromaan hier in de straat nog een auto in de brand gestoken.... tegenover ons is al eens ingebroken... en ietsje verder in de straat zijn tuinbeelden weggenomen....
Het kan dus wel...
Maar... die stemmen waren er dus niet...
Elke keer als ik in pyjama, op blote voeten, het dakterras opliep om te kijken of het bankje er nog stond, stond het er gewoon... en geen kip te bekennen... hooguit een kat... en die praten niet...
Bankjes trauma dus...
Van..... straks komt Willems dochter nummer 2....
Verder ziet het er netjes uit...
Dat is in de winter en heel ander verhaal....
Nog maar even niet aan denken...
En eigenlijk is Benji best een voorbeeldige hond....
Ondernemend dat zeker... en een mega aandachtstrekkeraf en toe... maar slopen of ernstig bevuilen doet hij niet...
Ja, de ander honden... maar dat mag hi hi hi hi...
Van meubels blijft hij in ieder geval af...
Speelgoed en zijn hondenvrienden... daar vermaakt hij zich mee....
We zijn weer eens gezegend....
Mag het een keer denk ik dan...
Van.... daar zul je ze hebben... Jenneken en Jim....
Het is altijd ontspannen genieten als ze er zijn...
En natuurlijk komt Benji volop aan zijn trekken bij de hondenliefhebber die Jenneken is...
Hier moet hij zijn....
Van... we zitten gezellig aan de koffie en thee of ik hoor en drukte van jewelste in het nestkastje...
Een complete house party als je het mij vraagt...
Gekwetter... getjilp.... gefladder....
Dikke pret daarbinnen....
Op Facebook zie ik volop foto's van uitgevlogen vogeltjes...
Deze niet... deze bouwen feestjes...
Ik heb net het geluid opgenomen op mijn mobiel.... neem een slok van mijn koffie... of....
Borre wat heb je daar in je bek.....????
Oh my.... het is een pimpelmeesje... de vader of moeder...?
NEE!!!!!..... het is een jong....
Als Borre van schrik loslaat vliegt het scharminkel weg....
Het zal toch niet waar zijn hè.... dat hier thuis nou ook mijn vogel vriendjes uitvliegen....
Maar JA..... kijk nou.... daar gaat nummer twee....
PATS tegen ons grote raam....
Het zit even verstrikt... wurmt zich los... en weg is ie....
Dapper klein ding....
Nummer drie steekt enkel het koppie door het gat ....
Dat is zo'n safe kikkertje die eerst de route wil vaststellen....
Van.... het blijft dus bij twee vroege nest vliegers....
Gelukkig maar... ik kan mijn vriendjes nog niet missen...
Maar ik heb het nog niet koud gedacht.... en nog maar net een tweede kopje koffie gezet of....
Daar gaat drie.... daar gaat vier....
Over het water vliegen ze... de bomen in...
Volgens mij is het feestje afgelopen....
Een vijfde koppie steekt nog door het gaatje van het nestkastje...
De behoudendste schat ik zo in...
Van.... Willem wordt ongedurig...
Hij wil met de honden weg ....
Lekker een eind lopen...
En hij zou het wel heel gezellig vinden als we allemaal mee gingen...
Dus doen we dat....
Van.... de wandeling... over uitstekende boomwortels.... over diepe groeven in de droge aarde... door het hoge gras....
Langs de boerderij tegen de Rijkerswoerdse Plassen aan.... richting het Ohra gebouw....
De honden genieten...
Grappig is dat Benji geen uitgelaten hardrenner is...
Benji kent zijn grenzen....
We hoeven ons dus geen zorgen te maken over vroeg versleten heup of elleboog dysplasie....
Van....we volgen de olifantenpaadjes... alleen geloof ik aan de uitwerpselen te zien dat het meer paarden en hazen paadjes zijn....
We springen een droge greppel over...
Jazeker kan dat nog als je de zestig gepasseerd bent....
En we nemen grote reuzenstappen door het hoge gras....
Hier is het verhipte verraderlijk... je ziet de diepe geulen in de aarde niet... zwik zwik doet mijn enkel...
Maar ook dat kan dit lichaamsdeel ondanks dat die al zestig jaar dienst doet, aan...
Van... meer dan een uur zijn we onderweg... heerlijk....
En als we thuis zijn en Willem Chinees haalt duik ik meteen de vlonder op naar mijn nestkastje....
Diep in mij wordt dat lege nest syndroom weer opgerakeld...
Gelukkig hebben mijn kinderen het wat langer bij me uitgehouden dan drie weken... al waren ook zij vroeg uit huis....
Van... zouden deze pa en ma pimpelmees nog terugkomen om te kijken of alle...??... ik weet niet eens hoeveel.... jongen weg zijn...?
Ik weet nog wel dat ik het een hele shock vond mijn lege huis...
En ook al kwamen ze de weekenden regelmatig aanwaaien.... het was doordeweeks té stil....
Want dat is het ook hè.... met dat je kinderen er niet zijn, blijven ook al hun vrienden weg....
Hoef je geen eten meer te koken.... of zoals de pimpelmezen geen wormen en rupsen meer aan te leveren...
Hoef je geen bedden meer op te maken... of nestje te fatsoeneren...
Hoef je niet meer te wassen.... of je jongen schoon te poetsen...
En ook al vervloekte je vaak die klusjes ... het rare is toch dat je die naast je kinderen, het meest mist....
Het voordeel van pimpelmees zijn is dat je niet verder hoeft op te voeden....
Ze kunnen alles al...
Als moeder had ik het gevoel nog helemaal niet klaar te zijn met opvoeden...
Ze gingen echter hun eigen weg... met eigen partners....
En gelukkig vonden ze hun weg ook.....
En gelukkig zie ik dingen terug waarvan ik denk..."oh ja... ik heb ze toch wel opgevoed"...
Van.... morgen het nestje maar uitruimen....
Ik las dat het best mogelijk was dat er een tweede leg kon komen...
Nou ja... pffft... kijk maar naar Willem....
Er is dus hoop....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten