Poes en ik rekken ons tegelijk uit... grappig gezicht..
We kijken elkaar, terwijl we nog op één oor liggen, aan alsof we ons samen afvragen; zullen we... of zullen we nog even niet en bij elkaar het antwoord zoeken
Duh denkt Bengel.. als jij geen aanstalten maakt, dan ik ook niet en ze kruipt nog eens wat dieper in haar poezenhol
Van... maar de telefoon gaat, ik word geappt
En poezenleven is toch een stuk relaxter
Telefoon laat ik mooi rinkelen maar de app van vriendinnetje beantwoord ik toch maar
Van.... en als ik kijk is toch ook poes verdwenen en wandelt op het dakterras
Uit de veren dan maar
Van.. nee nog even.. krijg net een leuk appje dat een collega van mij bevallen is...
Even samen beppen en beloven gauw aag te spreken
Willem kijkt al naar het debat... dat wil ik ook volgen
Het politieke spel daar kan ik van genieten zo als ik me er ook kapot aan kan ergeren
Maar ik blijf het knap vinden
Van... en stiekem zou ik willen dat ik zo adrem kon zijn en zo primair kon reageren
Waar halen ze toch zo snel de gevatte opmerkingen of het juiste antwoord cq weerwoord vandaan?
Van... maar wat hoor ik nou..?
Uitlekken van informatie hoort bij het politieke spel?
Uitlekken heeft een functie?
Zoals dat de dag voor de onderwijs staking ineens uitlekte dat er 500000000 zou vrijkomen voor onderwijs
Jemig... zou heb ik dat nooit gezien.... altijd gedacht 'wat slordig'
Van.... en zo kijken we nog even door.... vermakelijk...
Politiek is ook humor!
Van twee oh zo lieve kaarten in de brievenbus.. het doet me zo goed..
Mijn inbox weer vol met oppep berichtjes...
Van.... tijdverdrijf op min mobiel.. ik zit al op level 2000
Van...het liefst zou ik nu aan mijn schrijfopdrachten werken maar het is weer eens zover dat mijn hoofd er niet naar staat omdat ik straks de zoveelste afspraak over een hoop sores heb...
Gister overschaduwde het al min of meer mijn geluksgevoel en vandaag is het nóg dichterbij
De auto dan maar weer in...
Ik sta al een tijdje te wachten als de afspraak aan komt wandelen
Ik herken haar niet zonder de bril die ze op de foto droeg
We gaan wandelen.....
Van... en zoals elke keer komen de emoties al snel om de hoek kijken...
Dan hoor ik haar vragen 'maar ben je dan niet boos'?
Een simpele vraag maar voor mij wel een hele goede...
Boosheid is iets dat ik niet zo goed ken
Boos worden had immers in mijn jeugd en mijn vorige huwelijk helemaal geen zin
De ander was altijd veel bozer en jouw boosheid riep dan alleen maar agressie op
Boos worden loste niks op maar maakte erger...
Boos word ik alleen als ik 's avonds in bed tientallen filmpjes in mijn hoofd heb over hoe boos ik zou willen een kunnen zijn
Boos word ik als ik dingen van me afschrijf
Boos word ik als ik het gesmoord in mijn kussen kan schreeuwen
En de plek van boos is ingenomen door het feit dat ik altijd moest begrijpen waarom dingen gebeurden of andere mensen lelijke dingen zeiden
Van... maar mensen veroordelen je dus bij voorbaat om het feit dat je niet boos bent op de hele situatie zonder de mens achter Wampie proberen te begrijpen of haar verhaal te kennen?
Met andere woorden.....als ik boos was geworden dan was ik wel geloofd?
En ik was voor mijn gevoel al zo boos....
Ik vertel alwéér mijn verhaal... wanhopig.. met horten en stoten..
En alleen al bij woorden als 'dat moet heel moeilijk voor je zijn, hoe hou je het vol want zoveel kan een mens niet aan... raakt me dat begrip voor de situatie zo erg dat ik alweer half instort....
Nee... ik ben niet zoals anderen... ik heb veel... heel veel ellende meegemaakt in mijn leven... ik ben er sterk van geworden maar ik reageer misschien wel eens anders dan anderen ja..
Ik ben niet die gemiddelde mens...of die gewone Nederlander waar Rutte III het over heeft
Maar als je mij er naar vraagt hoe dat komt krijg je een verdomd eerlijk antwoord zodat je me beter begrijpt.... voor wie die moeite wil nemen tenminste...
Van... we lopen terug... ze kan niks voor me doen... ik zie haar zoeken naar mogelijkheden... en ik zie haar oprechte betrokkenheid (denk ik)...
En dan gaan we weer uit elkaar en sta ik weer alleen
De enige manier om die waarheid dus te bewijzen moet een rechtzaak zijn...
Waarom dan dat dilemma in mij... dat eeuwige stemmetje die altijd eerst aan die ander denkt en dan pas aan mijzelf...
Thuis zit Willems puberende dochter en Willem is de andere aan het ophalen van haar stage
Babs heeft de klimop, twee bollen wol en de katten mand te pakken gehad
Van Anne Fabers lichaam is gevonden
Het was alsof ze je vriendin, dochter, zus had kunnen zijn
Elke nieuwe zoekactie beleefde we mee en elke teleurstelling deelden we
Ik dacht nog.... verkeerde tijd, verkeerde plek... maar nu de details van de dader steeds meer bekend worden blijkt het dus ook een hiaat in het rechtssysteem en misschien ook nog van de instelling wat hij verbleef
Arme ouders en familie, arme vriend en vriendinnen...
Wát beschrijft 'Jabbertje' het mooi.....Gevonden, maar voor altijd kwijt geraakt
Van.. even mijn mobiel pakken... kijk eens hoe mooi de lucht is
Avondrood.... de lucht in brand....
Van... samen met vriendinnetje gezellig de show van de Televizier ring kijken
En.. jippie ze gaat niet zes maar maar drie weken naar Srilanka in december..
Thuis de ultieme uitreiking bekijken en.... alweer een dag voorbij
Morgenmiddag begint hier de herfstvakantie... vreemd gevoel
En ik vraag me af of dan de mokerslag wordt uitgedeeld en er een bericht uit gaat...en er dan nog meer vragen rijzen die dan even niet beantwoord hoeven te worden...
Noem het slim.. noem het....krachteloos...
Diep in mijn hart hoop ik op een wonder, zoals ik ook elke keer nog denk dát het niet gebeurd is en dat als ik wakker word het voorbij is... maar ik ben zo bang dat ik zelf dat wonder moet gaan zijn.... rechtzaken zijn zo niet mijn ding.....
Van..... kom Bengel, we gaan proberen te slapen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten