Twee priemende ondeugd oogjes die jou zwakke plek eerder doorhebben dan jij die van hem/ haar...
Vandaag overkwam me dat..... één blik in die oogjes en je bent verkocht..
Én ik weet dat ik op moet treden maar de lach kriebelt te hoog in mijn keel en ik weet dat ik nee moet zeggen maar mijn ogen werken niet mee..ik weet dat ik boos (nou ja... zogenaamd bos) moet zijn mar mijn mondhoeken willen maar niet naar beneden
En daar ga je dan voor de bikkels....
Mijn collega van weleer die invalt...ziet het gebeuren.... herkent de Wampie van weleer....'daar ga je Wamp' zegt ze lachend...'Dit is er zo eentje om in je binnenzak mee naar huis te nemen'...
Tja ik weet het...
Ieder kind is mij even lief..... een klik... een vonk... een ingang.... en soms zit er één tussen die jou dus beter kent dan jij jezelf of hem/ haar....
Gelukkig weet ik ook dat dit clowntje van de klas straks in staat is mijn bloed onder mijn nagels vandaan te halen en ik dan heel goed bij mezelf moet nagaan of ik dat niet zelf zover heb laten komen....
Soms vraag ik mezelf wel eens af hoe het komt dat elk kind je lief is...
Boren ze allemaal iets aan dat in jezelf verborgen zit?
Het stille kind dat je raakt omdat je hem niet wil vergeten omdat je ooit zelf vergeten bent.... Het wijze kind dat nadenkt en piekert over wat er om hem heen gebeurd.... zoals ik me zorgen kan maken over de wereld en de haat daarin...
Het snelle vluchtige kind omdat je alles in je leven wil meemaken... liefst zoveel mogelijk.... want Het leven ouds maar zo kort....
Het angstige kind waarbij je altijd weer denkt 'wat mij is overkomen zal geen kind in mijn directe omgeving overkomen zolang ik er ben'....
Het nieuwsgierige kind die de pioniers en ontdekkingsgeest in mij raakt...
Het stoertje ... omdat ik dat best soms zou willen zijn.... meer voor mezelf opkomen...
Én het clowntje omdat het de zorgeloosheid... het positieve wat de wereld zo nodig heeft in mij herkent... de wereld mooier kleuren....
Het zal vast allemaal... en je kunt er rozen van Leary en kern kwadranten op los laten maar feit is dat ik geniet van elk van hen.....
Van.... ik heb een heerlijke dag.... ontspannen... vrolijk....en we zien zelfs al vooruitgang sinds de eerste dag....
Kleine stapjes zijn vaak de dankbaarste stapjes....
Soms heb ik zelfs weer en sprankje hoop dat alles in mij goed komt.... anders goed....
Van.... en dan hoor je iéts waar je lang over nadenkt...Wamp, er zijn mensen die zijn zelf een mager zesje... en iedereen in hun omgeving die boven dat zesje uitkomt wordt weggemaaid ....daar was jij, voor diegene, er eentje van... de rest volgt of leeft in angst....
Maar... denk ik dan.... vergeet nooit dat daardoor kwaliteit zich niet verloochend want bij diegene zal dan enkel de lage middenmoot overblijven waarover diegene kan heersen... ze komen allen niet hoger dan dat zesje dus....
(Ik moet er lang over nadenken en praat er s avonds met Willem over na die heilig gelooft in deze woorden ....)
Het is een bijzondere theorie....
Van....en dan staat daar ineens die oud leerling..... ze staat stil... kijkt naar me.... en dan..... uit het niets..... 'jij hebt ons niet in de steek gelaten.... dat doe jij nooit... zij hebben jou laten stikken hè....
Ik zeg niks... ik kijk haar aan....
Zie je wel zegt ze... ik wist het wel... maar jij blijft altijd de liefste. ....éééécht wel!...... en dan huppelt ze weg....
Sommige cadeautjes (boodschappen met een strikje erom) komen écht uit de hemel.... dan worden ze uitgesproken door dit soort bijzondere....speciale .....uitverkoren profeetjes .....
Op zulke momenten weet ik... kan mijn leven niet meer stuk...
Hoe speciaal kan speciaal zijn.....
Van tjonge... wat een donderdag is dit!!!!
Ik kom thuis... Willem en een van zijn vrienden zijn de meiden aan het ophalen bij hun moeder...
Rust..... benen omhoog en de dag voorbij laten gaan in je hoofd en vooral dit keer in mijn hart...
Er wordt Chinees gehaald...
Welkome verrassing..
Gedaan met de rust... meiden, Willem en zijn vriend in huis.... rennende blaffende honden... en poes die eten wil... bakken Chinees op tafel en natuurlijk overal knoeiboel want ik wil de eerste mens wel eens tegen komen die nasi en bami zonder morsen uit die plastic bakjes krijgt...
Even later alleen kauwende monden en honden die hun plek kennen..
Nou ja.. oké... poes klimt in de plastic plant... dat zou het enige wanklankje kunnen zijn ware het niet dat ook poes mij om haar pootjes kan winden....
Ik heb teveel om over na te denken.... en sluip naar boven...
Gelukkig maar want de wasmachine zakt door zijn verhoging.... ook dat nog...
Ik red de was.. en hopelijk hebben Willem, die direct op mijn gil reageert en ik, de wasmachine ook gered...
Dé volgende was zal het leren...
Van..... dag lieve bijzondere donderdag... het was me een waar genoegen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten