Schoondochter.... Robbert is van de wereld door zijn hoofdlijn.....
Van.... na de galblaas operatie van Robbert zo'n 10 jaar geleden, ouds hij nooit meer de oude geworden....
Altijd last van zijn maag en darmen.... veel pijn..... en soms dagen zo slecht dat hij in bed moet blijven....
Zoveel onderzoeken al gehad.... zoveel scans.... zoveel medicijnen en diëten en niets helpt. ..
Je hele leven wordt door zoiets beïnvloedt. ..
Werken kan niet want je weet nooit wanneer een aanval komt....
Gelukkig freelanct hij.... maar met deadlines voor artikelen is het vaak heel lastig....
Ook migraine aanvallen vallen hem ten deel...
Zo hevig dat hij sinds wegvalt... niet kan praten.... of aan geheugenverlies lijdt....
Deze week was het al de vierde dag op rij. .
Erger dan erg en nog erger....
Schoondochter heeft de dokter gebeld....
Die zal vandaag langs komen....
Of ik ook alsjeblieft kan komen....
En ja... tuurlijk kom ik.....moeder ben en blijf je immers je hele leven....
Van... oké.... ik had een andere invulling van deze vrije dag in gedachten maar we zijn flexibel en zetten zo de plannen om. ..
Aankleden...1 kop koffie om wakker te worden... en in de auto...
Op weg naar Haarlem....
Het valt gelukkig mee met de files....en om half elf parkeer ik de auto achter die van Robbert voor zijn deur....
Van. . het is een bedrukte sfeer in huis....
Robert zit met zijn hoofd in zijn handen op de bank... en fluistert....
Tien minuten later ligt hij alweer in bed... bleek en moe en met een betrokken gezicht....
Schoondochter is intussen ook op van de zorgen...
We kletsen wat en halen de kinderen van school in de gietende regen....
Van.... die koppies van Michael en Luna als ze ineens oma in de hal zien staan....
Die schreeuw. .omaaaaaaaaaaa....!!!!!
Zo nu weet half Haarlem noord dat ik aanwezig ben....
Voor regio Noord is het de eerste week school terwijl wij al in de derde wel zitten...
Michael die vorig jaar en vreselijk schooljaar kende met een nul komma nul zelf reflectieve juf en notabene.......(vloek).... niet om de cijfers (want die waren klaar) een jaar over doet maar omdat hij anders weer bij die juf in de klas zou komen (Wie heeft van deze reden wel eens gehoord.... krankzinnig gewoon), roept na de begroeting van oma de historische uitroep "Dit wórdt het beste schooljaar van mijn leven"....
We kijken elkaar vol stomme verbazing aan..... en gaan dan naar de juf die deze uitroep op haar conto mag schrijven..
Van.... je gaat er vanuit dat al je collega's waar ter wereld ook, goed zijn.... en dat zijn ze ook (wellicht heeft de non reflectieve juf van vorig jaar ook haar eigen kwaliteiten).....maar soms... soms heb je van die uitschieters zoals deze juf die voor ons staat....
Een juf met dat kleine beetje extra....
Voor iedere ouder die staat te wachten neemt ze even de tijd... legt ze haar aanpak uit... vertelt over zichzelf... is oprecht betrokken.... niets is teveel gevraagd...wauw!!
Je ziet het aan de kinderen die naar buiten komen.... je ziet het aan de blikken van ouders.... we voelen het zelf....
Ik héb echt oprecht respect voor alle leerkrachten maar deze.... deze is er zo eentje met een gouden randje....
Van. . grappig om zoiets te zeggen als oma.... en niet als collega. ...
Mijn mening is dan ook van dubbelde aard natuurlijk....
Juffen aard als ik zie hoe ze kopietjes maakt voor ouders om te laten zien hoe de leerkuil werkt.... en de treden van leer motivatie......
Van... ik zie vooral dat het Michael gelukkig maakt.... hij huppelt zingend naar de auto....met een positief zelfbeeld....
We lunchen gezellig samen.... en oma brengt ze naar school....helemaal saampjes....
Nou, zegt Luna's juf., jij lijkt wel erg op oma zeg.... ik spiegel me in het klas raam.... en ben trots....zo trots als een oma want ik denk dat die nog trotser kunnen zijn dan pauwen....
Van... de dokter komt... en gaat... en laat een recept en bemoedigende woorden achter....
Tamara en ik gaan shoppen... en maar de apotheek... en naar de drogist....en. . wol halen om twee truien te breien voor de kleinkinderen...
Fluffy wol en grijze.... voor een meiden trui en stoere jongens trui....
Voor we het weten ouds het aller tijd om de kinderen van school te halen....
Ik was alweer vergeten hoe dat er vroeger bij mij aan toe ging....
Zat je goed en wel na je huishouden, kon je weet maar school om ze te halen...
Had je net het brood binnen, moesten ze weer naar advil...
Was je koud klaar met boodschappen doen, kon je ze weer halen...
Van... en weer twee keer kreten als ze de hal instormen .....
Dit keer heeft Tamara een lang en verhelderend gesprek met de nieuwe juf...
Michael zit erbij...
Luna en ik vermaken ons op het schoolplein...
Luna heeft "ik en rik" geleerd....
Ze schrijft het met een houtje vol modder op een tegel....
Zet nou eens je eigen letter ervoor, zeg ik....
Luna schrijft de l ... ze kijkt. . ze glundert... daar staat lik zegt ze....
En met de m van mama dan, vraag ik weer....
Mik lacht ze....
Oma ik kan lezen....!!!!!!!
Ik kán modderlezen.....!!!!!
Van...... vier dagen op school.... vier dagen in groep 3. .. zo snel gaat dat....
Als het begint te regenen gaan we in de auto zitten en ontdekt ze de fluffy wol.....
Oooooh oma deze wil trek ik nooit meer uit....
Ben je morgen klaar????
Van..... Michael en mama komen vrolijk de auto in een we rijden naar huis...
Kopje thee.... koekje.... gezellig kletsen....
Nu even naar Robbert....
Een mama zijn gesprek... liefdevol.... kwetsbaar.... openhartig....
De ellende van een ver verleden weer een beetje opruimend.....
Je ziet hem lopende het gesprek opknapper. ..
Ontspannen.... weer rechtop zittend.... enthousiaster...... weer wat helder. .....
Pijn en verdriet delen is helen .....
Ook Luna komt er gezellig bij een knuffelt papa eens extra...
Papa is trots dat het op school al zo goed gaat, geeft hij aan....
Ja papa en met jouw letter erbij staat er pik.......
Papa kijkt even verbaasd maar na mijn uitleg is hij nóg trotser....
Een dikke knuffel en Robbert kan weer mee naar beneden....
Een simpel gesprek... uitspreken van angst en gevoel.... en een mens kan zich en stuk beter voelen....
Beneden zegt hij "ik geloof dat de medicijnen werken"....
Inwendig moet ik lachen.... tuurlijk Robbert....
Van. .. tijd om te gaan. .. ik kan ze met een gerust hart weer achterlaten....
Op naar mijn vriendinnetje nog even want er lukt iets niet met het inchecken van een extra koffer....
Van....ooooh oma, je bent een bol fluffy vergeten... maar ik neem hem wel mee naar bed... dan zal ik er goed voor zorgen tot je weer komt.....
En zo delen Annet en ik ook nog even kleinkinderen trots. .
Zij met verhalen over haar kleinkinderen en ik over de mijne...
Nu moet ik echt naar huis....
Morgen een gewone werkdag....
Van.... maar ook Willem voelt spanning....
Hij is steeds zo duizelig....
Mijn nek, zegt hij...
Maar zijn nek voelt zo losjes als wat....
Neem maar een borrel geef ik als advies...
En ja hoor. . hij knapt op...
Mijn verpleegsters ophang werk zit er wel weer op vandaag...
Nog even appen met mijn dochter die ook een lastig dagje heeft gehad....
Ik hou het maar weer eens op de sterren die verkeerd staan...
Jongens jongens wat een dag....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten