De school ging uit om 15.15 uur....
Ook die ene dag in september.... de 11e...2001....
Ik ben moe en blijf niet lang nazitten op school...
Een half uur later zit ik in de auto...
Mijn leven zelf is nog één grote chaos nu middenin een vechtscheiding....
School is weliswaar mijn veilige haven nu maar het vreet ook energie...
Van.... ik rij het doodlopend straatje uit.....de weg op.... sla rechts af.... sla links af.... en zet de radio aan.....
15.50 uur..... en in mijn autootje bereikt mij een verschrikkelijk nieuws....
Een niet te bevatten... niet voor te stellen nieuws....
Twee vliegtuigen die zich zojuist.... nog geen uur geleden.... in de Twintowers in New York hebben geboord....
En terwijl ik het probeer te bevatten... een derde vliegtuig... in het Pentagon... en een vierde..... neergestort in Shanksville.... doel gemist....
Van.... ja,..... ik weet dus ook nog waar ik was....
In de auto... van school naar huis....
Huis waar ik direct de tv aanzet...
Een klein tveetje want de grote heb ik niet meer....
Maar de beelden zijn er niet minder verschrikkelijk door....
De torens storten in.....
Van.... al die mensen... oh mijn God.... al die mensen....
Al die nabestaanden.....
Dat gegil....
Dat stof...
Die sirenes....
Het geren.....als verstofte zombies lopen mensen bedolven onder het stof over straat.....
Van... mijn kinderen bellen.... vrienden bellen....
Ze zijn allemaal net zo verslagen als ikzelf.... en eigenlijk komt er na "heb je het al gehoord?" en "kijk jij ook?.... geen zin woord meer ....
Gewoonweg omdat er geen woorden voor waren... en nog steeds val bij het zien van die beelden, niet zijn....
Van... later vond ik wel een paar woorden....
Ik herinner me nog een stuk dat ik schreef naar aanleiding van een foto challenge....
Vandaag dacht ik eraan terug.... en schrijf het hier nog maar eens.....:
De enkele mensen die mijn verhaal volledig kennen hebben vaak gevraagd ‘maar hoe komt het dan dat je nog zo bent als je bent’ en ‘hoe komt het dan dát je er überhaupt nog bent’?
Maar ik ben vast niet de enige met een levensverhaal.
Ik heb wel eens horen zeggen dat een ieder mens vanaf zijn geboorte, dus zijn komst, op zoek gaat naar waar hij vandaan komt, zijn komaf.
En dan bedoel ik niet de vader en moeder of voorouders maar de diepere afkomst, het ontstaan van jouzelf als mens.
Mijn beste en verste herinnering is ‘je bent er nu eenmaal en doe er iets mee, je bent er niet voor niks’.
En één ding wist ik wel, hoe verrot mijn toen kleine en de grote wereld ook was en nog worden zou, ik voel het anders dan dat wat ik zie en meemaak.
Maar ik zag ook, dat hoe verrot het ook was, die wereld wel probeerde, binnen al zijn mogelijkheden, kennis, ervaring, het goed te doen.
En toen voelde ik…… de wereld….de mensen….zijn hoe dan ook liefde.
Alleen……de liefde die ik toen ervoer was zo rekbaar……zo niet het ideaalbeeld van liefde waar ik mij aan vastklampte……
Mijn relatie was één groot avontuur maar oh wat deed het zeer……
Want God had iedereen lief maar oh wat moest je hem vrezen.Je ouders hadden je oh zo lief maar oh wat moest ik dat ruim zien…..
Mijn kinderen heb ik oh zo lief maar och wat heb ik mijn fouten gemaakt…….
Liefdesuitingen kende en kent vele gezichten. Het gezicht van liefde uit angst, uit passie, uit medelijden, geluk, pijn, mooie woorden, verdriet, lust, onsamenhangendheid, genot, ruzie, verdraagzaamheid, geduld en niet kunnen wachten, beminnen en afstoten, verlangen en wanhoop, diep geworteld geloof, hoop, opoffering......
Maar nog steeds heb ik in al die jaren geen definitie voor liefde gevonden.
Liefde is de diepste behoefte van de mens. Als het er niet is dan gaat men ernaar op zoek.
Maar wat er ook gebeurd in een mensenleven, het gebeurd uit liefde of juist aan een tekort of gebrek eraan.
Alle móóie dingen ontstaan uit liefde en alle ellende uit een gebrek eraan.
Dus hoe je het ook wendt of keert…….het draait om liefde…………
Uit liefde handelen kan genezend en helend, verruimend zijn, kan bergen verzetten en laat de
Handelen uit een gebrek aan liefde heelt niet maar bezeerd, verkleint je blikveld, is schoppen tegen je eigen blok beton en groeit niet….het valt en valt steeds dieper, staat dan ineens voor de afgrond stil en slaat te pletter omdat het uiteindelijk geen wortel, houvast en ruggengraat heeft………..
Liefde bouwt vertrouwen, gebrek eraan onthecht en ontvreemd.
Liefde schept, gebrek eraan verbreekt.
Liefde overlegt, gebrek eraan beslist zelf.
Liefde verbindt, gebrek aan liefde verblindt
Liefde is eerbiedig, dankbaar en schenkt vertrouwen, gebrek eraan is minachtend, oordeelt en veroordeelt.
Liefde brengt een glimlach om onze mond die de ander inspireert terug te lachen, het verblijdt het hart , gebrek eraan grimast, laat ons het hoofd afwenden en isoleert.
Kijk maar om je heen. Liefde is altijd hoe dan ook wederkerig. En door wat je geeft en ontvangt groeit het en wordt het intenser om door te groeien en door te gaan.
Gebrek aan liefde heeft slechts een aantal volgelingen omdat het zich uit in macht. Macht duldt geen tegenspraak of wederspraak.
Macht heeft maar een korte weg te gaan, eindigt elkaar en uiteindelijk zichzelf.
Het doemt steeds weer op als losse flodders maar kent de rode draad van liefde niet.
Liefde blijft zichzelf en de ander trouw, gebrek eraan laat zichzelf en anderen in de steek!
Liefde maakt kringetjes in het water en reikt verder en verder daar waar gebrek aan liefde een grote lege as verkoolde krater achterlaat.
Fouten gemaakt uit eigen belang niet. Ze krijgen geen grond maar drijfzand onder de voeten.
Gebrek aan liefde bestaat vaak uit slechts een kranten-of journaal bericht.
Over de liefde raak je niet uitgepraat ……
En daarom……………………..
Heb lief !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten