8 februari 2020

Dag van:

Je bed niet uit willen komen...
Maar je kleinzoon die zijn verjaardag viert...
En dus nog een ritje Haarlem voor de boeg hebben...
Van... verdorie weer niet de voorlamp van de auto kunnen laten maken...
Oeps... en straks in donker van Haarlem naar huis...?
Van... geen gezeur... wegwezen nu...
En waar kan je samen beter ruzie maken dan in de auto...
Je kan geen kant op dus je moét wel praten...
Ik heb zo'n hekel aan ruzie... en Willem en ik hebben het ook eigenlijk zo goed als nooit...
Maar als we het hebben.....
Enfin... de ruiten van de auto hebben het nog net niet begeven....
Ik vind ruzie zoiets doms...
Ik weet heus wel dat het zoiets is als 'onkruid wieden in je tuintje zodat de bloempjes daarna weer meer ruimte hebben om te groeien'...
Maar pffft... ik ben meer van schouders ophalen... diep inademen....een nog diepere zucht en hup over....

Meestal is het tóch een kwestie van langs elkaar heen communiceren...
Eigenlijk hetzelfde bedoelen en waarschijnlijk alleen elkaars woorden en intentie niet begrijpen...
Het knalt echter weer even goed en ter hoogte van Vinkenveen begint het gruwelijke stilzwijgen...
We stoten elkaar zelfs, zoals we anders altijd wel doen, niet eens aan als we langs Schiphol rijden en de vliegtuigen rakelings over ons heen vliegen...
Doodse stilte blijft het...
En dan die gedachten in je hoofd...
- Zat ik nou fout...?
- Zal ik maar als eerste weer gaan praten....?
- Nee ik vertik het...!
- Wat is het toch een sukkel...!
- Wat zou hij nou denken...?
- Ach wat kan het ook schelen, we zijn er toch bijna...!
- Maar hij bedoelt het vast niet zo...
- Kijk hem nou ongelukkig kijken...
- Maar ik zeg niks... nee ik doe het niet...

(Het goedmaken is het leukste van ruziemaken)

En dan voor de deur in Haarlem parkeren...
De kleinkinderen om je nek ...
Willem die je aankijkt...
En dan die knuffel...
Pffft... gelukkig... het is weer goed...
Van.... eindelijk hulp...
Zoonlief kijkt de ontstane ellende van wisselen van provider en nieuwe telefoon na...
En een half uurtje later is alles gefikst...
Nu maar hopen dat als 9 maart als alles echt over gaat, het nóg steeds werkt want anders kan ik weer naar Haarlem en dat was ik pas rond de 20ste maart van plan als de kleindochter jarig is...
Jawel... vanaf nu iedere maand een kleinkind jarig tot en met mei...
Inclusief Willem en ikzelf...
Van... het feest kan beginnen...
Een tiener in the house...
En dat moet gevierd...!!!
Extra grote 1e decennium cadeaus....
Extra mooie taart met foto's van elk jaar één...
Gezellige visite... veel lekkers... en een boel plezier...
Maar helaas wachten ook de honden, dus voor ons geen avondeten...
Drie uur rijden heen en terug... drie uur feestje vieren... da's net genoeg om hondenplas op te houden...

De terugrit verloopt in ieder geval een stuk prettiger...
Nou ja... bij Breukelen valt Willem dan wel in slaap maar... da's toch andere doodse stilte nietwaar...?!
Van.... wie is de mol...?
Nee dat gaat lekker...
In één aflevering de complete mol poule aan diggelen...
Dochter en schoonzoon wisten het zeker...
Johan is de mol...!
En laat Johan er nou uitliggen vanavond...
En laten ze nou alle punten op Johan gezet hebben...
Dag mol... dag punten... dag poule...

Zit ik volgende week mooi in m'n eentje punten te verdelen...
Ik twijfel nog...
Is het Nathan of toch Leonie...?
En als het Rob is dan is hij echt een geniale mol...!
Het blijft een geweldig spel...!!!
Van... zo... morgen nog een feestje...
Babeth viert verlaat haar verjaardag voor familie...
Morgen dus vooral de keuken in...
Oh ja... en de storm afwachten...!!