Dag van:
Aan het werk... met een heerlijk uitgeslapen gevoel...
Op school komen en horen dat er 4 ondersteuners op Covid19 getest gaan worden....
Maar dan dus overstelpt worden met hulp van alle kanten.....
Veel geregel... veel georganiseer en geplan... maar....
Wij gaan het redden vandaag....!
"Juf kijk, ik heb een dooie bij."......
Akelige juf die ik ben zegt "Dat is nou een hommel"....
Het jochie kijkt... draait zich om... komt weer terug....
"Ik weet het anders... het is een bommelhij".....
Een boefje eerste klas, uit niet mijn eigen klas die ik al één keer boos aanspraak buiten.... en een keer heb aangepakt in de gang...... komt het altijd daarna weer goedmaken...
Vanmorgen is hij eerder op het plein tijdens de eerste pauze dan wij....
Klop, klop.. hoor ik op ons raam....
Het is boefje .....
Ik maak de deur open......
"Jij bent trots op mij hè?"......
Is het vanmorgen goed gegaan vraag ik.....
Hij knikt terwijl zijn zwarte krullen heen en weer zwaaien..
"Dan ben ik hartstikke trots op jou!"....
Boefje: huppelt vrolijk weg terwijl hij roept "dat dacht ik al".....
Oh heerlijk juffenvak .... wat ben ik sinds toch extra blij met mijn baan.....
Van....... we komen de dag goed door....
Allemaal invallers betekent loslaten en dat lukt goed en zorgt voor een tevreden gevoel na deze schooldag....
Van... naar huis dan maar....
Weet je wat... ik heb nog energie over een ga appeltaart bakken....
Dan wel je de Jumbo inlopen.... kom je oud buurtvrouwtje tegen.... en maakt een gezellig praatje...
"Ik ben zo blij dat je even de tijd nam " krijg ik na afloop te horen...
Ach gut.... zulke dingen zouden we veel vaker moeten doen.....
Dan kom ik in de Jumbo en overbuurvrouw tegen....
Ook maar even mee kletsen dan....
En aangezien we bij het pad van het dierenvoer staan, gaat het natuurlijk over onze huisdieren....
Wat zou zijn gesprek over zijn gegaan als er bij het toiletpapier hadden gestaan denk ik dan....
Van..... ik heb net die pakken appeltaart mix uit het schap getrokken, twee appelkruimel en één gewone, wil net de kaneel suiker pakken of ik hoor mijn telefoon trillen....
Hè... gemiste oproep....
Maar als ik zie wie het is, bel ik toch mat even terug...
Marike is namelijk naast vriendin ook nog Willems oud collega....
Het zou wel eens over vrijdag en het afscheid kunnen gaan.....
Maar dan klinkt de 'als door elkaar emotiestem door mijn mobiel....
"Wampie het is allemaal oké... ik ben goedgekeurd.... ik mag mijn nier aan John doneren "....
Ik moet echt mijn hand voor mijn mond houden want er komen kreten uit..... wow.....
Zoveel maanden van onderzoeken en onzekerheid.... en dan nu dat groene sein.....
Het mag.... het kan..... het gaat gebeuren...!!!!
Wat kun je toch ongelofelijk blij zijn om het geluk van een ander....
Alsof het je eigen geluk is....
Wat een emotie.... wat een opluchting.... wat een euforie.....
Als ik me al zo voel... hoe moet dat voor hen dan wel niet zijn....
It giet oan......!!!!!!!
Ik moet moeite doen om al mijn verstand weer bij elkaar te rapen om verder boodschappen te kunnen doen....
Van die appeltaart komt niks....
We moeten daarheen vanavond....
Feest!!!!!!.....
Vreugde delen....!!!!!
Van..... en zo zitten we 's avonds in een bijna surrealistische stemming....
Het is echt... het is geen droom.... behalve dan dat het een uitgekomen droom is.... droom/ wens werd nog niet tebevatten onwerkelijke werkelijkheid....
En we drinken erop... en we blijven (ja sorry corona) maar knuffelen.....
Alles klopt.... alles matcht....near the nier......
Op naar nieuwe energie...
Op naar een nieuw bestaan....
En wij zullen er voor ze zijn....!!!!!!!
Wat fijn dat jullie er waren en ook altijd voor ons zijn ❤️❤️❤️❤️
BeantwoordenVerwijderen