4 september 2021

Dag van:

Mensen trouwen steeds minder tegenwoordig...

Ik schreef het al in een eerder blog....

Bij mij op school is geregistreerd partnerschap in maar trouwen daar hoor je nauwelijks iemand of helemaal niemand meer over....

Ik kreeg naast heel veel liefdevolle blikken daarom ook veel verbaasde gezichten.....

Mede ook natuurlijk omdat men na 15 jaar samen dacht dat wij allang getrouwd of geregistreerd waren...

Je zou kunnen zeggen dat trouwen of registreren er dus helemaal niet toe doet als je al 15 jaar zonder briefje of contract bij elkaar gebleven bent....

Mensen weten immers niet beter of 'die twee horen bij elkaar'.....

Er worden, zoals ik al dacht, dus minder huwelijken gesloten terwijl het geregistreerd partnerschap aan populariteit wint...

Één op de vijf stellen kiest daarvoor tegenwoordig... en dat is best veel...

Een relatie is een verbinding tussen twee mensen.... je

kiest voor elkaar....

Nou weet ik niet of dat ook voor 'late liefde' geldt....

Tussen Willem en mij was er vooral de magie.... naast dat stukje chemie... 

Het voelde ook niet zo zeer als een keuze maar meer als sprong in het diepe en zien waar het schip strand of blijft verder dobberen....

We kozen niet zo zeer... het gebeurde gewoon.... en toen zijn we maar gewoon verder gegaan....

We hadden ook niet zo zeer iets nodig om dat dus middels een contract of iets dergelijks te bestendigen...

Het duurde eenvoudig voort en voort....

"We willen graag bij elkaar zijn... zijn blij met elkaar... maar verder zullen we het wel zien....

Wellicht ook een deel van de stempel "late liefde"....

Of noem het opgedane wijsheid uit eerdere ervaringen.... levenswijsheid...

Alleen dan komen er gaande de jaren en het ouder worden toch die vragen om de hoek kijken...

Of eigenijk meer "onzekerheden".....

Vooral toen dat samenwonen erbij kwam kijken...

Stel nou dat....één van ons komt te overlijden..... arbeidsongeschikt wordt.... met pensioen gaat...we toch besluiten elkaar te gaan...

Waar blijven dan onze verworvenheden van praktische aard... hoe zit het met financiële zekerheid... en met de kinderen.....?

Van die dingen die niets met liefde te maken hebben maar meer met de realiteit....

En dus stel je dan een samenlevingscontract op....

Geen bekroning... geen kers op de taart..... niks symbolisch, maar een contract..... waarin niet de liefde maar de praktische zaken worden beschreven.....

En daarna ga je gewoon verder met de liefde....

Vandaag lees ik in een artikel dat vroeger vreemd genoeg het huwelijk ook helemaal geen symbolische betekenis had... aldus Frank Ankersmit van de Rijksuniversiteit Groningen...

Vroeger ging het er niet om wat je voor elkaar voelde.... Vroeger ging het erom dat de bruid haar familie verliet en geaccepteerd werd door haar nieuwe familie.... door hun familienaam aan te nemen....

En nu rangen en standen,  zoals in vroeger tijden daar waren, verdwijnen.....is dat hele gedoe van geaccepteerd moeten worden passé....

Iedereen kan trouwen met wie hij of zij wil en wat de familie ervan vindt dat zal je een zorg zijn....

Dus... vervalt hiermee het bestaansrecht van het huwelijk zo zegt Ankersmit....

Filosoof Ivkovic denkt daar anders over...

Die zegt dat huwelijk juist wel bestaansrecht heeft omdat rituelen helpen bepaalde veranderingen in je leven goed te dragen...

Bij een huwelijk maak je een soort van transformatie door.... van twee individuen ga je naar samen een paar...

In deze individualistische wereld lijken we een afkeer te hebben voor het collectief maar we moeten het belang van het houvast van het ritueel niet onderschatten, zegt Ivkovic.....

Het artikel gaat verder met een discussie tussen die

twee of nou juist het huwelijk of geregistreerd partnerschap romantischer is...

Het ritueel is de gewoonte versus, maar een geregistreerde verbintenis aangaan doen we omdat we van elkaar houden...

Deze discussie ontgaat mij enigzins....

Zelf had ik zoiets van ammehoela..... het is wat het is...

We hebben ons verleden... Willem al meerdere huwelijken en nog meer relaties....en ik eentje....

We hebben onze kinderen en kleinkinderen...

We hebben onze rugzakken...

We nemen elkaar voor wie we zijn.... laten elkaar in elkaars waarde... geen fratsen van aanpassen of veranderen... gewoon een beetje rekening houden met elkaar..... en verder jezelf mogen zijn en blijven....

En dat lukt.... omdat we al iemand zijn.... gegroeid, gevormd, gerijpt....

Huwelijksbeloftes voor God en de burgerij zijn al eerder en zelfs meerdere malen verbroken.... het is wel goed zo... We hebben de sprong gewaagd en we zien wel...

Filosoof Nietzsche was trouwens helemaal stellig hè....

Uit het moderne huwelijk is onmiskenbaar alle redelijkheid verdwenen: dat is echter geen bezwaar tegen het huwelijk, maar tegen het moderne leven. De redelijkheid van het huwelijk – die was gelegen in de exclusieve juridische verantwoordelijkheid van de man: daardoor kreeg het huwelijk een zwaartepunt, terwijl het tegenwoordig aan beide benen mank is. De redelijkheid van het huwelijk – die was gelegen in zijn principiële onontbindbaarheid: daardoor kreeg het een accent dat zich boven toevallige factoren als gevoel, hartstocht en ogenblik gehoor wist te verschaffen. Ze was eveneens gelegen in de verantwoordelijkheid van de families voor de keuze van de huwelijkskandidaten.

Ik bedoel maar..... misschien was uithuwelijken dan toch nog niet zo'n slecht idee....?

Je waagde het vroeger niet te scheiden en je maakte ervan wat ervan te maken viel....

Nee hoor... dat is flauw.... natuurlijk ben ik voor 'falling in love' en niet voor 'choosen love'....

Tja.. en dan heb je nog zoiets van wat de bijbel over het huwelijk zegt...

En nou is dat op zich nog niet zo'n ramp, maar het is vooral de manier waarop dat door sommigen wordt uitgelegd....

Er zijn trouwens maar een paar regels die ik vond waarvan ik dacht 'ja.... zo zou het kunnen zijn'....

Prediker 4:9
Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen.

Prediker 9:9

Geniet van het leven met de vrouw die u liefhebt, al de dagen van uw vluchtige leven die Hij u gegeven heeft onder de zon, al uw vluchtige dagen. Want dit is uw deel in het leven en bij uw zwoegen waarmee u zwoegt onder de zon.

Of

spreuken 31:10

Een sterke vrouw,  wie zal haar vinden?

Zij is meer waard  dan edelstenen 

En

1 Korintiërs 13:13
“Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.”

Genoeg te vinden dus....

En ach tja.... het mooiste blijft toch altijd je eigen ervaring....

Wie had dat ooit gedacht... denken/voelen dat je de ware tegenkomt als je al over de helft van je leven bent...

Het boek "late liefde" (Jaap Willems)  samen lezen.....

Uit het boek opmaken dat je vooral veel beren op de weg zult tegenkomen die er uiteindelijk voor zullen zorgen dat zeer waarschijnlijk de late liefde geen stand houdt....

En nu weten dat we ALLE beren en nog meer, zijn tegengekomen.... maar dat we nog steeds samenzijn....

Al vijftien jaar....

Ik zou het boek wel voor die Jaap willen herschrijven....

Maar natuurlijk zal het ons eigen verhaal zijn dat maakt dat we nog steeds zij aan zij gaan.... vele beren versloegen.... en nóg niet allemaal...

Vooral eigenijk nu accepteren dat die beren die over zijn gebleven ook bij ons leven horen...

Ik stond daar dus... in een overvolle Sagrada...

Nee dat huwelijk hoefde voor mij niet...

En toch ging er iemand door de knieën....

De duizend gedachten die door me heengingen, waarover ik schreef in de blog over het aanzoek, betroffen vooral die beren...

Een mens is nu eenmaal geneigd eerder te kijken naar dat wat minder goed gaat... dat wat in of op de weg zit... dat wat anderen wel niet zullen denken.... kijken naar wat mislukt of minder goed gegaan is...

Maar gelukkig was er op die latere leeftijd met die late liefde (die nooit té laat komt), die laatste gedachte...

En dat is er vaak één uit het hart....

Het gaat niet om wat er was.... en niet goed ging...

Het gaat niet om die beren en die anderen...

Evenmin maakt je laatste gedachte zich druk om rituelen of symbolen en bijbelteksten...

Het gaat om MIJ.... en HEM....

Om een bezegeling... een kroontje... de kers.... het zout op het eitje... het NU....

Ook wie wij zijn als individu en als paar...

Om hoe wij de liefde beleven....

En dat dit al vijftien lukt plus het feit dat we daar heel graag mee verder gaan... dat we bleven knokken... voor onszelf en elkaar bleven gaan.... dát waardevolle gevoel willen we dan nu eenvoudig voor elkaar en allen die ons lief zijn, hardop uitspreken....

Misschien dan niet als ritueel... gewoonte of symbolisch gebeuren...

Ook geen belofte..... 

Maar ....... inspiratie....

(letterlijke betekenis daarvan is trouwens 'inademing')....