28 december 2021

Dag van:

Altijd en ergens oudejaarsavond

op een ster in een boek of een brief

ik vier mijn tijd niet in namen

ik hef geen punch op een dief.

Eeuwen zo oud als mijn jaren

mijn jaren zo jong als de wind

die met datumloze gebaren

mij uit de kalenders ontbindt.

Deze avond blijf ik afwezig

betrek een aanwezigheid

op einders die mij genezen

van mijn vergankelijkheid.

Karel Jonckheere

uit: In de wandeling lichaam geheten

Manteau 1969

 

Misschien is dat het wel,  zit ik in mijzelf te bepeinzen....

Misschien is dat het wel waarom ik een hekel aan verjaardagen,  kerstdagen, jaarwisselingen heb....

En hoe vaker ik het woord misschien opschrijf, hoe meer ik denk,  nee niet misschien... dat is het wel zeker.... die vergankelijkheid...

Onbewust hoor.... och ja heus onbewust... ik had het immers nog nooit eerder gedacht...

Gewone dagen gaan voorbij gelijk alle gewone dagen....

Misschien de een met een hoog of laagstandje, een hoogte of dieptepuntje ..... maar niks noemenswaardigs te noemen....

Sommige dagen neem je mee ter herinnering aan een gebeurtenis.... andere dagen vergeet je....

Van sommige weet je nog precies waar je was, wat je deed, wat je at... of aan had....

Van andere moet je diep graven om dan tot de ontdekking te komen dat je die details vergeten bent....

Geeft ook niet... de dagen gingen immers door....

En dat doen ze na vieringen natuurlijk ook wel... maar toch...

Zo'n viering heeft altijd iets afsluiterigs.....nieuw beginnerigs...

Alsof we dat nodig hebben om plezier in het leven te behouden...

En dus voelt het voor mij als vergankelijk...

Weer een jaar ouder... weer een jaar voorbij....

De tijd gaat er ook sneller door voor mijn gevoel...

Er zit ook veel te veel ritme in...

Zoveel dagen na kerst driekoningen en dan weet je, na zoveel dagen Pasen waar dan weer zoveel zondagen tussen moeten zitten om vervolgens over te gaan tot Pinksteren...

Of bijvoorbeeld die carnaval... rosenmontag... vastenavond... Aswoensdag....

Zachtjes gaan de feesten aan de mens voorbij... ritme van de tijdigheid... ritme van vergank'lijkheid....

Willem is dol op oud en nieuw....

"Het heeft iets mysterieus Wampie"...

Aha....

"Terugkijken... opnieuw beginnen... een leeg jaar vol nieuwe uitdagingen en kansen....

Aha....

Had voor mij 's avonds 22.00 uur ingevuld en ik zou hetzelfde gevoeld hebben....

Elke dag weer opnieuw.....

En alleen dat terugkijken al..... zoveel dat voorbijgaat... nooit meer terugkomt...

Althans niet zo... niet op die manier... en komt het terug dan is het een herhaling.... en herhalingen doen de mens zich oud voelen.....

Heb ik al gezien.... heb ik al eens gedaan....

Tot er die periode komt dat er nog weinig nieuws onder de zon is...

En dat dát wat nieuw is te lastig wordt om in mee te gaan.....

Ik wil helemaal niks afsluiten... nou ja... die studie dan waar ik vandaag weer hard aan gewerkt heb....

En daarna wil ik ook gewoon weer doorgaan....

Nee niet met opleidingen... die heb ik nou genoeg gedaan... maar gewoon lekker doorgaan met leven... het geleerde in praktijk brengen...

Want dan sluit je misschien wel die studie af maar met het geleerde ga je verder...

Moet ik misschien zó denken dan als ik over de

jaarwisseling nadenk...

Zoiets als uit de politiek... voortschrijdend inzicht.... wij hebben lessen getrokken uit..... gemaakte fouten bieden geen garantie voor de toekomst.....

Maar dat leren doe ik anders ook wel.... en garanties heb je nooit....

Misschien moet ik er eens over nadenken...

Nadat ik morgen mijn studie essay opstuur.....

En ach... misschien is het niet meer dan een pak oliebollenmix, wat rozijntjes en een fles olie....