19 november 2024

Dag van:

Om voor wat afleiding te zorgen, hebben hulpdiensten vaak een zo geheten “traumabeertje” aan boort....... Traumabeertjes blijken bij uitstek geschikt om vooral jonge kinderen bij te staan bij tegenslag en onzekerheid.......

Een knuffelbeer als je vriend, niet bang in het donker en dichtbij om je te beschermen......

Ze noemen ze ook wel troostbeertjes, ambulance beertjes of politie beertjes....

Maar ja, zo noemen wij ze hier in Nederland...

Van origine heten ze goodbears.....en ze komen uit Engeland.....

Er is ook een GoodBearstichting  die Goodbears (troostberen) schenken aan kinderen (jong en oud) die liefde, troost en geborgenheid nodig hebben nadat ze iets naars hebben meegemaakt......

De Goodbears worden uitgedeeld in b.v. ziekenhuizen, crisiscentra en zorginstellingen.......

Oók rijden de goodbears dus mee op politie-, brandweer- en andere hulpverleningsvoertuigen.......

En wat te denken van de inktvisjes die

volop gehaakt worden en aan couveuse kindjes worden gegeven....

Premature baby's die een gehaakt inktvisje bij zich hebben in de couveuse worden rustiger, de ademhaling en hartslag wordt regelmatiger en het zuurstofgehalte in het bloed wordt hoger.....

Ik heb er wat gehaakt vroeger.....en och wat moesten ze aan strenge eisen voldoen....

Later ging ik over op babydekentjes haken waar mini knuffels op vast gebreid of gehaakt waren....

De dekentjes gingen naar Roemenië, en aan het begin van hun oorlog naar Oekraïne.....

En vorig jaar nog haakte ik de emotie/kleuren monsters voor in de kleuterklassen, naar idee van het boek 'de keurmonsters van Anna Llenas....

Kinderen identificeren zich vaak met hun knuffels en schrijven er emoties en gevoelens aan toe.....

Door interactie met hun knuffel leren kinderen hun eigen emoties te uiten en die van anderen te begrijpen......

Knuffels dienen tevens als hulpmiddel om empathie en medeleven te ontwikkelen voor anderen.....

Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet over de goodbears, de inktvisjes, de dekens of de kleurmonsters hebben.....

Wél over wat die knuffels dóén met kinderen.....maar ook met volwassenen...

Knuffeldieren, knuffels, zijn dus een bekend begrip....

En ik weet nog dat ik de studie gedragsspecialist deed, mijn Master eindonderzoek en scriptie over reactieve hechtingsproblemen en trauma ging, veel knuffels tegenkwam maar ook het  volgende.....

Ik wilde namelijk na deze intensieve studie (waar ik overigens ook Willem heb leren kennen)....iets blijvends meegeven aan mijn studiegenoten....

We hadden met elkaar al een prachtig fotoboek met verhalen erin, laten drukken, maar ik kwam iets tegen dat me in het  bijzonder raakte....'de worry worms'.....

Worry Worms zijn kleine en kronkelige projecten.....

(Wikipedia)--Ze zijn waarschijnlijk gebaseerd op de originele "zorgenpoppen" (muñecas quitapenas), ook wel bekend als "probleempoppen" of "stresspoppen", kleine handgemaakte poppen die hun oorsprong vinden in Guatemalteekse tradities. Volgens de folklore zouden deze poppen de kracht hebben om zorgen te absorberen en vrede te brengen aan de persoon die ze bezit. Het verhaal achter zorgenpoppen gaat over een persoon die zijn zorgen of problemen deelt met de poppen door ze 's avonds voor het slapengaan te fluisteren. De poppen moeten dan onder het kussen van het kind worden gelegd en men gelooft dat ze de zorgen tijdens de slaap wegnemen, waardoor het kind met een vredige geest wakker kan worden.--.....

Maar het leuke ervan is dat Worry Worms anoniem en gratis worden verspreid op willekeurige plekken in de hoop een glimlach en geluk te brengen bij de personen die ze vinden.......

Soms vind je ze ook wel eens ergens in een plantenbak in een ziekenhuis....of zomaar aan een tak van een boom in het bos....tussen de bloemen in een bloemenperk.....

Iedereen heeft immers wel zorgen, is wel eens ziek of voelt zich ongemakkelijk....

WorryWorms zijn daarom voor iedereen....

En hoe ik nou op dit verhaal kom....????

Omdat ik gister best de pee in had, eigenlijk wel verdrietig was, dat ik één van mijn grootste hobby's nu beter niet kan uitoefenen.....haken en breien.....

En dat er nu straks niets voor de kinderen in de kerstboom in de klas hangt om mee te nemen...

Ik vertelde het vandaag ook aan mijn fysio....

Hij keek me eens onderzoekend aan....'jouw probleem is dat je over je pijngrenzen gaat.....waarom zou je niet een half uurtje handwerken en dan stoppen?'.....

'Gewoon niet hatsekidee alles willen doen, geen pauze, geen rust, geen opbouw, nee 

 -hup en door-'.....

Hmmzzz een half uurtje per dag.....

Ik heb nog vier weken tot de kerst....

En ineens kwam dat gevoel van troost naar boven en het idee van de Worry Worms......

Hoe leuk zouden die staan in de kerstboom voor onze speciale kleuters die vaak al genoeg meemaken....

En ja hoor....voilá.....de eerste is klaar.....

Maar oh wat is het nu moeilijk om niet meteen door te gaan naar de volgende; engeltjes, rendiertjes, elfen, sneeuwmannen.....