Dag van:
Vandaag lopen we naar de gymzaal....
"Tikanies¿ Wampie" klinkt het....
Poli Kala efgharisto, antwoord ik....
Het zijn dit keer niet de leerlingen die me vreemd aankijken, maar mijn collega's....
"Dat is toch een oud leerling van jou?" vraagt er eentje....
Jazeker, antwoord ik.....
"Hebben jullie een eigen taaltje van toen?"....
Ik begin te lachen.....
Nee hoor, dat is Grieks voor 'hoe gaat het' en 'heel goed dankjewel'.....
En dan breekt er zomaar ineens op deze grijze dag een waterig zonnetje door die met haar vale stralen door een dakkoepeltje boven de kleedruimte schijnt....
Ellinikós ílios, zeg ik nog tegen mijn oud leerling in het voorbijgaan....
Nai, lacht hij.....
En wat er ook gebeurt die dag, mijn dag kan niet meer stuk....
Hetzelfde geldt voor het moment dat ik thuiskom na weer eens een lange file van anderhalf uur....
Ik open de deur....vier honden zijn oh zo blij me weer te zien....twee katten draaien om mijn benen....
En op tafel staat een enorme bos bloemen....
Op ons boodschappenwhiteboard staat geschreven "deze mooie bloemen zijn voor jou omdat je zo'n ontzettend veerkracht en innerlijke kracht hebt".....
Merci Willem.....
En weer later verschijnt er een berichtje in de "gezellige" app....
"Vriendschap kun je helaas niet met iedereen hebben. Je kan heel veel connecties en kennissen hebben in het leven, maar je echte vrienden die je kunt vertrouwen, kun je op één hand tellen....
Vandaag telde ik mijn zegeningen.....de knuffels van de kinderen, een 'samen Grieks' taaltje, schoentjes vullen voor morgen, een bos bloemen en een lief berichtje van oh zulke lieve vrienden in de gezelligste app....
En ik vraag me af wie dat na kunnen vertellen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten