1 januari 2025

Dag van:

En zo bracht het avonduur ons naar het avontuur van 2025....

Ondanks het vuurwerkverbod toch een eindeloos geknal....in de zin van dat er ook geen einde aan kwam dit jaar....

Tot half twee werd er volop geknald.....

En écht volop.....

Het was bijna zover dat de huisdieren eraan gewend zouden kunnen raken.....

Maar vanmorgen was het stil....

En dat mag ook wel eens gezegd worden want andere jaren was het op nieuwjaarsochtend een nieuw oplaaiend geluidsgeweld.....

Och wat waren we lekker laat wakker daardoor....

Pas tegen het middaguur gingen de oogleden open....

En wat ik al dacht ...12 uur dat nieuwe jaar in en er is geen sikkepit veranderd.....

Behalve dan dat de 4 een 5 is geworden....

We nuttigden de restjes uit 2024, dronken

koffie die toch heus bij de boodschappen uit 2024 zaten....en de beslommeringen uit 2024 waren gewoon meegekomen naar het nieuwe jaar....

Wat dus betekende dat ik een PowerPoint moest maken voor Willems dienst en een foto show voor de begrafenisdienst van morgen....

Ook de kiespijn, inmiddels kaakontsteking, van mijn schoondochter ging gewoon mee het nieuwe jaar in....

Je krijgt trouwens wel de leukste wensen toegestuurd van iedereen hè....

Ook van mensen waar je het niet van verwachtte....

Mijn WhatsApp, Facebook, Messenger en Instagram ontplofte van wensen vanuit de halve wereld.....

's Middags trouwens al vanuit Australië, vanuit Canada en zelfs Griekenland was een uur eerder dan wij terwijl we in de zomer dat altijd een uur later leven.....

Als toch al die goede wensen eens uitkwamen hè.....

Ik denk daarom dat ik als blog lezers maar een heel fijn jaar wens, vol geluksmomentjes en de momenten dat het even tegenzit, de kracht om die momenten te dragen....

En ik wens verbinding, samen doen, en tevredenheid....

Mocht iets in de weg zitten om dat tegen te gaan, de moed om toch door te gaan....

Ik wens ook dat we met z'n allen weer meer gaan luisteren naar elkaar in plaats van de ander te overtuigen van een gelijk of een waarheid....

En dat we weer gaan geloven in het proces in plaats van het resultaat....

Ach tja....er is er een heel jaar de tijd voor moet je maar denken.....

Een heel levensproces eigenlijk in plaats van die 365 dagen, maar zo denkt men blijkbaar niet op nieuwjaarsdag....

Men wil tijd blijven overzien geloof ik....

Dat is meetbaarder en maakbaarder....

Kwestie van vertrouwen hebben in elkaar denk ik op mijn beurt dan weer.....

Ik kreeg een mooi verhaal over mijn zoon binnen vandaag....

Had alles te maken met vertrouwen in zichzelf en die ander....

Gisteravond na twaalven liepen mijn zoon en kleinkinderen naar buiten om vuurwerk te kijken en goed nieuwjaar te wensen aan buren....

Nu is de straat waar ze wonen een tweerichtingsverkeersweg maar er kan maar één auto door omdat aan beide zijden ook nog eens geparkeerd mag worden....

Best een gedoe vind ik dat zelf ook altijd....

Er komt een Marokkaanse jongere in een auto de straat in waar het vuurwerk voor straks al klaarstond.....en hij schopt een vuurwerkpot die in de weg stond (anders kon hij er niet langs) weg....

Daardoor ontstond er ruzie met een groep buurtjongeren, hun ouders en andere omstanders.......

Het ging er echt agressief aan toe met veel heen en weer gescheld en getier...... De Marokkaanse jongen stak z'n hand in z'n jas, en zei dat hij ze allemaal neer zou schieten......

Waardoor één van de vaders van een jongere naar binnen rende (achteraf bleek voor een keukenmes).....

En wat doet mijn zoon....hij dacht 'ik kan dit en als het niet goedkomt dan staat daar tien nam sterk om me te helpen....hij sloeg z'n arm om die jongen heen en ging zette geweldloze communicatie in om hem te kalmeren.....

En wat denk je wat....de jongen stapte in de auto en reed voorzichtig weg om het andere vuurwerk heen en ook de anderen kalmeerden....

Ik vind het een prachtig verhaal om het nieuwe jaar mee in te nemen.....

Maar ik denk dat ik dit voorval niet alleen dit jaar, maar over tien jaar nóg wel zal vertellen....