Dag van:
Het is die wetenschap hè.... die gedachte die weet dat je collega's in het veld, in het land, nog één dagje buffelen....
En ik ben dan zo'n mens die dan gewoon nog niet echt vakantie kan vieren...
Dat voelt gewoon niet goed...
En daar komt nog bij...
Willem is heel vroeg zijn jongste dochter naar stage aan het brengen en rijdt dan door naar zijn oudste dochter om daar op de kleinkinderen te passen....
De honden zijn dus alleen beneden en Babs zit zelfs in het halletje opgesloten zodat ze Blitz niks aan zal doen....
En wedden dat de oudpapier bak al leeggetrokken is....
Met andere woorden.... ik kan niet in bed blijven liggen...
Ik krijg dat vakantie gevoel niet voor elkaar.... en niet bij elkaar....
Opstaan dus....
Koffie en de computer aan....
Inloggen op intranet van school...
Aan die ontwikkelingsperspectief plannen evaluatie beginnen...
De handelingsplannen evaluaties beginnen....
En och kijk nou... die stroom aan steeds weer binnenkomende mailtjes beantwoorden....
School goes on.......
En zo zit ik daar....
Onafgebroken op mijn witte bureaustoel.... starend naar een scherm...
Mijn brein krakend van ondersteuningsbehoevende evaluatie woorden....
Wat heeft geholpen en wat ga ik anders doen...
Het goede behouden het niet werkende verwerpen...
Kloppen de leerroutes..... zijn ze conform de ontwikkelingsstappen van het kind...?
En de toelaatbaarheidsverklaring strookt die nog met de zorgzwaardte....?
Zijn de doelen behaald.... ?
Zo ja volgend doel.....
Zo nee, hoor komt dat een wat moet je doen om ze wel te behalen....
Van negen tot vier zit ik onafgebroken te denken te typen, te antwoorden, te regelen....
Eind van het liedje...3 opp's en 3 hp's geëvalueerd....
Nog 7 te gaan....
Maar het voelt goed....
Ik heb tenminste een begin gemaakt en ben solidair aan mijn collega's geweest....
Zo voelt dat....
En ach.... vanuit thuis is toch eigenijk óók en beetje anders...
Ik wordt niet om de haverklap gestoord....
Ik hoef geen drie gangen door voor ik bij de koffiemachine ben....
De wc is nooit bezet....
Ik hoef geen 6 ramen open te zetten...
En als ik hier door de ramen kijk zie ik geen leerlingen maar vogeltjes....
Vogeltjes die aan mijn vetbollen knabbelen, die aan mijn sinterklaascadeau hangen....
Vogeltjes die zelfs de nestkastjes inspecteren....
Een lucht met rode gloed....
En naast mij pronkt de vaas met bloemen...
Nou zoiets kom je op school niet tegen...
Ook liggen daar geen vier honden om je stoel zodat je met geen mogelijkheid weet hoe je fatsoenlijk op moet staan, om daarna hink stap sprong als een haas bij de voordeur te komen, waar de postbode met alweer een pakketje staat....
Één ding weet ik zeker... ik kook vanavond niet... laat dat mijn eerste vakantiedag luxe zijn...
Ik kondigde gisteren al aan dat Willem op de terugweg maar patat moest halen, maar nu ben ik zo zeker als wat....
Ook al ben ik geen patatmens.... vanavond even wel....
En vanavond denk ik niet aan school...
Vanavond kijk ik de Voice...
In een pokkesfeer want willen en ik hebben onenigheid...
Over hoe klaar ik af en toe eventjes ben wat betreft zijn eenrichtingsverkeer...
Niet helemaal eerlijk natuurlijk want hij doet ook heus lieve dingen....
Maar Pffft... wat kan die man met zichzelf bezig zijn....
Bevestigingszoekende ellende gedrag op Facebook en instagram....
Kijk eens hoe leuk ik ben....
Filmpjes van je kleinkinderen en jou met een goochelshow plaatsen en dan vragen of je leuk was...
Nee jij niet... je kleinkinderen wel...!!!
Een kerstwens namens jezelf op Facebook zetten en niet doorhebben dat iedereen daaronder het over 'jullie heeft....
Ja natuurlijk jojo.... een kerstwens schrijf je als stel namelijk namens ons samen.... en niet met alleen jouw foto in je ooooooh zo fantastische nieuwe regenboog trui..... die je ook nog eens van mij hebt gekregen....
Toch gaan wandelen zaterdag terwijl we zó nodig ook weer eens boodschappen moeten doen om voorraadjes aan te vullen....
Met de eer gaan strijken van een gedicht van gisteren, waar voor je dan (zoals wel vaker) voor de helft mijn woorden in hebt staan omdat je me de kop gek zeurde 'Wampie welk woord zal ik gebruiken.... Wampie wat voelt een mens in zo'n situatie dan?".....
Maar nee...."Wampie ik heb al 60 likes op MIJN gedicht.... het is weer een goeie die aanslaat"....
En dan...'gezellig samen tv kijken...
Nouuuuuuuu zó gezellig met een man die elke twee minuten zijn mobiel pakt om te kijken hoeveel likes hij binnen heeft...
"Kijk eens Wampie wat een succes"... pffft
Echt hij blijft mijn held hoor.... en hij mag zijn tekortkomingen van me hebben...(houden ook trouwens)....
Maar af en toe....arggggggggg grom brrrrrr achter het behang plakken..... met één seconde lijm.....
En morgen ben ik dit gevoel weer kwijt... gelukkig....
❤
BeantwoordenVerwijderen