 |
| (Ik ben niet de kater) |
Dag van:
'Begin je dag chaotisch dan wordt het nog wel wat' moet deze 6 december ochtend gedacht hebben...
Manlief sjacherijnig op de bank...."Ik heb hoofdpijn"...
Tja... bier kan dan wel 's avonds je beste maatje zijn maar 's morgens je ergste vijand...
Dat kost weer een complete dag bijkomen...
De telefoon gaat...
Vriendinnetje belt...
Paniek in de keet...
Wat ik aan mijn 'dinnetje' het leukste vind is dat ze in al haar onschuld door de meest impulsieve acties in de meest dramatische omstandigheden kan geraken...
Vandaag is het weer raak....
Gevolg... een man achter zich aan.....
Ernstig achter zich aan....
Ja, haar eigen schuld misschien een beetje maar toch....
Help is de noodkreet...
Nou was ik al van plan niet teveel thuis te zijn vandaag in verband met een katerbesmette levensgezel...
Dit komt dus goed uit...
Willem ik ga...
Paniek oplossen bij dinnetje... en daarna zal ik de door jou zo felbegeerde kerstboom halen....
Doeiiiiiiiiiii
En dan is het zo vermakelijk hè...
Dat hulpbehoevende koppie.... met die blik van...'laat me niet in de steek want ik ben zielig'.... gepaard gaand met de uitdrukking van....'ik kan niks zeggen want het is mijn eigen schuld en ze had me gister nog zo gewaarschuwd'.....
Het blijft dus bij die blik.... zonder woorden....
Doeiiiiiiiii lieverd... hou vol hè.....
Vriendinnetje ijsbeert door de kamer...
"Ik ben zo stom geweest.... tjonge wat dom....
Achteraf snapte ik het wel...."
Ze ijsbeert weer.... en ik lig dubbel van het lachen....
Een behoorlijk fout berichtje gestuurd met een beetje desastreuze gevolgen....
Hoe lossen we dat op zonder al te zeer te kwetsen... zonder andere vriendschappen in de waagschaal te zetten....
Oh heerlijke Netje.... door dit soort dingen weet ik weet waarom we door dik en dun gaan...
Ik stel een berichtje op.... er laten het nog even aan de zoon des huizes lezen....
Helemaal goedgekeurd... verzenden maar.....
De betrokkene leest het... maar geen reactie....
Dat wordt vandaag nagelbijten voor Netje op haar werk.....
Van.....
De kerstboom....
Die vreselijke afschuwelijke afgrijselijke kitschboom....
Zo blij was ik dat we de kunstkerstboom met de grote opruiming deze zomer naar de stort hadden gebracht...
Ik heb immers al 15 jaar of zo geen kerstboom meer neergezet....
Ondingen zijn het... ook kunstbomen....
Kaarsjes heb ik wel... en een lieftallig stalletje.... én en ster...
Wat wil je nog meer....?
Nou meneer wilde dit jaar dus een boom...
Hoefde geen grote te zijn.... nou..... dat had ik ook heus niet gedaan....
De pest in deze is dat ik geen nee tegen mijn hoog sensitieve vogelverschrikker warhoofd kan zeggen....
Nou ja.... niet altijd dan....
En nou wil het feit dat ik bij AH redelijk acceptabele grootte van dennenboompjes heb gespot....
Grrrrrr en die zijn natuurlijk uitverkocht...
Die ernaast zou ook nét kunnen.... dat overleef ik wel....
En de boom staat ook keurig in pot dus geen gezaag of gewroet in standaards die ik niet heb....
Maar zoals ik de kunstboom heb weg gemieterd zo heb ik ook16 dozen ballen en 3 pieken weggegooid tijdens de grote opruiming van de zomer....
Zoals ik al zei: ik heb nog één stalletje en een ster....
Dat wordt dus Action....
En dat vind ik dan weer geen straf....
Sterker nog.... de afdeling kerstspullen kan me nog wel bekoren.....
De lichtjes zijn op....
Ze hebben nog wel die snoertjes op batterijen...
Nou ja... dan die maar.....
En die kleine balletjes en sneeuwmannetjes vind ik ook nog wel door de beugel kunnen....
De werkelijke kitsch zit hem in die kerst huisjes en dorpjes met licht en muziek.....
Maar toch hè.....
Je voelt weer even dat kind in je die vroeger voor die automaat met dansende en muziekmakende aapjes bij V en D stond te kijken....
Papa mag ik nog een kwartje.... en hup daar gingen ze weer...
Zo sta ik nu op de knopjes te drukken en vergaap ik me aan de draaiende kerstman en de lichtjes in de huizen die aangaan....
Aan het treintje dat in en uit de tunnel rijdt...
Aan het draaiende kunstschaatstertje op het mini ijsbaantje.....
Ja het is kitsch.... maar dat jeugdsentiment.....
Nou oké dan... één tafereeltje dan.....?
En ik voel me precies dat kind van 50 jaar geleden die bij de kassa staat en niet kan wachten tot ze thuis is maar het het liefst in de auto al openmaakt....
Van.....
Thuis is er niet veel veranderd...
De man met de kater zit met de hond in zijn stoel.....
Zijn blik op "Oh wat ben ik toch zielig".....
Maar hij sjouwt de boom uit de auto en ook de tas met spullen....
Hij maakt zelfs de plek vrij waar de boom moet komen.....
Ach... wat heet vrij.... hij schuift gewoon wat spulletjes aan de kant dus....
Dan begint het versierwerk.....
Willem ligt achterover in zijn stoel en doet af en toe één oog open.....
"Mooi schat"......
Dan zet ik het dorpje neer....
Willem gaat rechtop zitten....
"Ja die is leuk.... heb je er maar één....?"
Enfin... laaaaaaaang verhaal kort makend....
Ik zit een kwartier later in de auto wéér op weg naar de Action....
Ga in de regen achterin de rij voor de deur staan en ren, als ik eindelijk een winkelwagentje heb, in één run naar de kerst afdeling en ruk twee andere tafereeltjes uit het schap....
Ik zie nog een leuk houten waxinelichtjelantaarntje voor bij het stalletje...
Want prima hoor... zo'n inmiddels van dorp naar gepromoveerde stad in je kamer... maar het stalletje blijft... oh zo.....!
De corona is de schuld van alles denk ik nog...
Die maakt zelfs dat ik dit nog leuk ga vinden....
En op mijn knieën zit ik voor de lichtgevende ramos in de huisjes en kijk naar het bewegende treintje, de kerstman en het schaatstertje......
Het kindje in de kribbe beweegt niet... maar het lichtje flonkert het geel van het stro tot goud ....
(Ik begin ineens het sprookje van Repelsteeltje beter te begrijpen....)
Van....
De avond....
Ik denk nog... vroeg naar bed...
Er wacht een drukke week met veel overleggen na schooltijd...
De telefoon...
Vriendinnetje...
De stalker heeft gereageerd maar houdt nu niet meer op...
En ze heeft nog wel zo'n drukke dag achter de rug met tientallen corona opnames...
Dat wordt dus vooral niet reageren of blokkeren die man....!
Poging twee om in slaap te komen...
De telefoon... zoonlief staat over 5 minuten voor de deur...
Was in Duitsland bij zijn beste vriend die vader gaat worden en wilde op de terugreis even mama zien...
Uit bed dus maar weer....
En dat even werd toch even wat langer dan gepland...
Het is zo knus....
Nu dus poging 3....
Mocht je hierna niks lezen... dan is die poging gelukt!.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten