zondag 20 december 2020

20 december 2020


Dag van:
Daar ben ik weer.... 
Na een nachtje doorbijten toch nog wat kunnen slapen...
En eenmaal wakker, Willem hoppa naar de kerk gebonjourd.....
Zijn preekbeurt vandaag...
Mooie preek moet ik zeggen...
Over de tijd...
Voor wie hem nog wil horen, hieronder de link...

Tja... en hoe begin je dan zo'n dag weer...?
Nou.... heel rustig aan....
Je kuiert wat door het huis...
Hmmmmm vooral stof.... veel stof uit stoffige hondenvachten...
Maar geen zin om te stoffen...
Je kijkt een tijdje uit het raam...
Koolmeesjes aan de vetbollen...
Ik moet de netjes er nog vanaf halen...

Hoorde van iemand dat daar vogel pootjes in blijven hangen...
Wel een voedzame maar geen vreedzame dood....
Over de brug gaan de joggers alweer... 
Al dan niet in korte of lange sportbroek...
Eentje is er zelfs al klaar..
Die stretcht zijn spieren tegen de brugleuning....
Geen onaangenaam gezicht...
Vreemd dat je geen skeelers ziet...
Zomers wel maar blijkbaar is het geen wintersport...
Terwijl het nu nog goed zou kunnen...

De man met zijn twee herders loopt er ook weer.... in zijn eeuwige groene duffelse jas...
Één hond naast hem, de ander een eindje achterop achter hem aan sukkelend ....

Daar weer achter de aan alcohol verslaafde buurtgenote met nu al een pimpelpaars rood hoofd, en haar twee mopsen....
Haar man is sinds een half jaar weg...
Ze woont alleen met haar zoontje die gelukkig ook veel bij papa is...
Ze is lief hoor... maar tja.... dagelijks in beschonken toestand dus....

Veel eenden zijn er niet...
Die zullen wel bij de grote ronde vijver zitten bij de ronde flat...
Daar wordt volop gevoerd...
Hier breken mensen hun nek op de gladde vlondertjes.....
Je gaat nu niet voor je lol even eendjes staan voeren....
Voor je het weet lig je ernaast...


Dan loop ik eens naar het andere raam...
Uitkijk op de wijk container...
Vrouw op pantoffels...
Ze wurmt en natuurlijk weer een veel te vol gevulde zak in het te smalle gat....

De eksters hebben allevier het hoogste word vanuit de al behoorlijk kale boom op het grasveldje ....
Ze wonen hier al een tijdje...
Kwamen deze lente,  bouwden hun nest, paarden, kregen jongen (2), en wonen hier nog steeds.... inclusief de jongen...
Wat vogelleeftijd betreft hebben de twee jongen de pubergerechtigde leeftijd... en dat is te horen...
En kijk, daar komt de man die zijn vuilnis in een tuinton bewaard en opspaart ook...
Twee, vier, zeven keer gast het pasje tegen de daarvoor bestemde aflezer....
Boink, boink, boink hoor ik de klep zeven keer gaan...
En plof, plof, plof doen de zakken....
Daar gaat hij weer met zijn veel lichtere bak....
De zondag klus is er geklaard...


Weer een plof...
Maar dat ben ik zelf... in een stoel....
Ik bedenk me wat Ik wil of kan eten vanavond...
Nu met even niks tot zes uur....
Beter voor de maag....
Ik zet de radio aan en pak mijn breiwerk...

Willem komt thuis..
Tevreden en voldaan...
Onze onenigheid van eergisteren is gelukkig uitgepraat...
We hebben zelfs samen gerouwd ook de dood van Bram... onze Sinterklaas...
Willem vertelt van de lege kerk...
Preken tegen stoelen...
Moesten ze net als in stadions toch eens wat op verzinnen....

Maar dat men via livestream de dienst gevolgd heeft blijkt wel uit de appjes die Willems mobiel binnenstromen...
Dan valt de dominee in slaap...
Zo werkt dat...
En zo zit ik weer met gedachten en tikkende pennen naast hem...
Een behoorlijk bejaard gevoel

Een coronamutatie....
Toe maar...
Het nieuws dendert zo de huiskamer binnen...
Had dat nou niet even kunnen wachten tot 8 januari...
Als de vaccinatie van start gaat...
Blijft dat Covid ons dan tot het einde toe lastig vallen...

Willem is wakker...
De zandtovenaar hebben we door al het onenigheidsgedoe gemist dus die kunnen we nu mooi terug kijken...
Ik geniet weer... zowel van de tovenaar die ik zachtgezegd een prettige verschijning vind, als van de toverkunsten met zout (niet met zand dus), als van de zang...


De buurman appt ons dat we 'Nederland geeft licht' moeten kijken...
Lampionnen en licht voor kanker...
Hij heeft er ook eentje voor zijn overleden vrouw bij staan...
Hmmmmm.. tussen de 40.000 anderen...
Ik steek in huis de kaarsjes maar aan...
Ook die voor het raam...
En ik doneer.... terwijl ik dat toch al elke maand doe...
Maar we zijn er nog niet
Want wat later komt Scrooge er live achteraan...
Ja hoor... daar ga ik weer...fucking kerstgedachte...
Ik heb alweer gedoneerd....
Mijn zoveelste goede doel...
Maar je kan toch ook niet anders als je dat ziet en hoort...
Tenminste... IK kan dat niet... écht niet...
Elk kind heeft recht op dat gevoel van "een nieuwe jas nieuwe schoenen"....
Vooral die dag na de aankoop... als je ze naar school aan kan...
Sowieso je voeten in nieuwe schoenen steken...i love it....
En nog maar een extra donatie ook dan....
Woensdag komt de dertiende maand... en wat moet ik daarmee als ik weet dat er kinderen rondlopen die alles tekort komen....
Nou ja behalve.... euh... dat brengt me op die vreselijke reclame van de abn amro bank...
Ja sorry...
Het is wel mijn bank maar verdorie nog eens aan toe... hoe kun je zo'n reclame goedkeuren...
Er worden beelden vertoont van wiegjes...
Dure wiegjes die in design kamertjes staan, ledikantjes in nieuwbouw slaapkamertjes en een camping bedje in een smoezelige bende...
En dan wordt er gezegd... dat je het soms kan treffen en lucky bent en soms niet goed terecht komt...
Hebben heren reclamemakers en bankdirecteuren wel eens gehoord van liefde....?
Moederliefde en vaderliefde is namelijk niet in geld uit te drukken...

Ik ken kinderen die het slechter hebben tussen al ultieme rijkdom (look at me).... tegenover geborgen liefdevolle gezinnen die vijf dagen macaroni eten en in tweedehands kleding lopen, maar waar de kinderen zich veilig voelen...
Maar goed dat terzijde...
Hoe liefdevol de gezinnen ook mogen zijn... aan armoede moet iets gedaan worden...
Liefst ook aan de opvoeding van kinderen die pesten en tijdens het onderwijs op school waar ze wel een pestprotocol hebben maar daar vervolgens niks mee doen...
Maar al met al... een prachtig programma....
Mag wel een kersttraditie worden...

Nu nog een muziek galaatje van kinderen bij koningin Maxima erachteraan... en ik ben verzadigd...
Meer dan zelfs.....

Van de kerstgedachte....
En dan moet "all you need love" nog komen op kerstavond...
Dat is mijn kerst traditie...en kost geen geld... enkel wat tranen.... veel tranen...
Hoeveel kan een mens hebben...
Och ja... de kerstfilms nog... die komen er ook aan...
Snappen jullie nou waarom ik het niet zo heb op die kerst...
Aan het eind ben je leeg... je portemonnee en je traanklieren ....
Dat wordt weer oliebollen zelf bakken in plaats van halen bij de banketbakker...
Maar wat zeur ik..... ik heb nieuwe kleren... en alleen een zwakke maag...




Geen opmerkingen:

Een reactie posten