Mijn oma hart maakt een sprongetje...
Mijn lieve mannetje...
Een kinderleven
Zo puur
Zo echt
Zo jij
Zo soms
niet begrepen
Maar voor
Wie
Het wil zien
Een kind
Die alles ziet
Die alles hoort
Die alles voelt
Wat wij
Allang
Verleerd zijn;
De hunkering
Naar
Het leven
Beleven
En in al
Zijn
Facetten
Van de hak
Op de tak
Ervan
Genieten
Voor
Wij
Hem leren
Dat
Af te leren...
Van.... zo gezellig dat hij ook écht jarig is vandaag... meestal vier je het een dag of weekend ervoor of erna... maar dit jaar lekker niet!
Op de kop af 8 jaar...
Dus stapt deze oma s morgens al vroeg in de auto want Haarlem is niet in de buurt...
Eerst tanken en dan de A15 oprijden...
Maar dan ook echt stil...
Voor mij een trailer met behoorlijk onrustig beest erin die door de bijrijder geprobeerd wordt rustig gehouden te worden..
De trailer gaat maar op en neer...
Ik kan niet zien wat erin zit maar het had een woeste krokodil kunnen zijn... een dolle tijger....
Een schaap met witte voetjes was het zeker niet....
Na 15 minuten kunnen we de motor starten... optrekken... en doorrijden..
Nou ben ik alles behalve een sensatie belust persoon.... ik zoek het onheil nooit op...
Zie ik een ongeluk waar al hulp bij is, dan kijk ik graag de andere kant op...
Door mij zullen geen kijkers files ontstaan...
Ook nu zie ik er al tegenop om langs het onheil... ongeluk te rijden.. maar....
Geen onheil... geen ongeluk... niks... nada... noppes....
Én waar dan die stilstaande file door ontstond...????????
Van... heerlijk langs Schiphol rijden... mijn lievelings route....
Ik geniet zo van die overvliegende vliegtuigen...
Soms neemt mijn zoon ons mee naar de landingsbanen.... ik kan me geen mooier uitje wensen...
"Mam als je later oud bent zet ik hier je rolstoel neer en kom je s avonds weer ophalen" plaagt hij vaak... maar wat mij betreft hebben we een deal...!!
Alleen... vandaag geen vliegtuig te zien... wat een pech....
Ze zullen toch niet al stiekem op Almere vliegen hè... (flauw grapje)
Haarlem in zicht..
Het Spaarne over... langs de weide... links en weer links ...
En dan....
Oooooooow mijn lievelings omi is er....
Nou valt dat wel mee want de andere oma is ook lief en woont ook nog eens veel dichterbij..
Maar oké... wie het eerst komt die het eerst maalt... ik incasseer met liefde...
Van.... na anderhalf uur rijden ben je a) toe aan een plas en b) aan een kop koffie... maar a) dat lukt niet als er twee kleinkinderen op schoot zitten die je niet meer los willen laten en b) dat lukt ook niet als de super de luxe koffiemaalzet... weet ik veel apparaat het niet doet...
Van beiden komt dus niks terecht maar.... ik heb mijn twee boeven weer in mijn armen....
Héél even hebben we nog saampjes voor de visite komt....
Heerlijk!!!!
Sámen cadeautjes uitpakken.. ja ook Luna die toch ook een beetje jarig is en haar gips kwijt is en dan de fiets voor Michael...
Hij kan niet wachten om erop te springen maar papa moet eerst nog wat dingen vastzetten...
En daar komt de visite al... wauw schoenen met air... en allemaal mooie dingen voor op de nieuwe fiets...
Van.... mijn oma taak zit er nu eigenlik op... cadeautjes binnen, rondje met papa fietsen (Die ik als kind ook op en fiets kon uittekenen) en allemaal vriendjes om mee te spelen...
Maar gelukkig hebben oma's naast plichten ook rechten en het mooiste recht is... genieten van je kleinkinderen...
Dat doe ik dan ook volop terwijl ik ook nog een afwas voor schoondochter en zoon wegwerk......
Ik klets gezellig met Robberts nieuwe vrienden... gaaf stel mensen.. met een verhaal...
Én we hebbem het met de kinderen over dingen die zij nooit gekend hebben...
Het mooiste antwoord wat we krijgen als er vragen of ze weten wat een floppy is... is wel het antwoord.... het broertje van Flappie..... en daar houden we het dan maar op...
Toch heb ik een van de papa's tuk als ik vraag of hij nog weet wat een stencil machine is en hij antwoord dat dat een fax is....
Én wat moet ik lachen als ik hoor dat hun kinderen niet eens meer weten wat een telefoon is...euh duhhhhh... een mobiel is ook een telefoon hoor...
Én ook al noemen we het mobiel.. en kan je er van alles mee....je kunt er ook heus nog mee bellen...
Van... maar eerlijk is eerlijk... de technologie holt vooruit en veel dingen zullen onze kleinkinderen later niet meer kennen...
Van... zo kwekken en kwaken we gezellig door.... maken grappen... genieten van samenzijn en eten een hapje..... koolhydraten vrij want dat is hip... en goed voor de lijn...
En die lijn zal wel van alle tijden blijven geloof ik...
Van.... de lucht kleurt pikzwart... de angst slaat me om het hart...
Dat betekent niet veel goeds...
Én ik moet nog anderhalf uur terug...
Er wordt volop op buienradar gekeken voor me en ik zie angstaanjagende doemscenario s in beeld verschijnen...
Ik dénk maar één ding.... wegwezen....
Van... ik ben geen slecht weer rijder held...
Wie weet ben ik het ergste voor...
Gauw knuffels en kussen en de traditionele woorden... tot de volgende..... en dan de kleinkinderen in koor...KEER!!!!
Luna maakt een grapje en zegt "poep "...maar ze voelt het bijgeloof toch feilloos aan want als oma de deur uit wil gaan zegt ze snel "Nee hoor, KEER oma"....
Lieve kleine schat!
Van... en daar ga ik... de hagel klettert op mijn hoofd.... op mijn auto... op de weg... en klontert daar samen tot blokjes glibber glad ijs...
En harder hagelt het... en nog harder.. de weg is wit.. geen strepen meer te zien... en iedereen rijdt stapvoets...
Bah!!!!!!!!!
Ik zie dé strook van buienradar nu letterlijk over mijn hoofd gaan....
Én met dat ik dat denk.... loeit er op tien meter afstand boven mijn auto dak een vliegtuig....
Waar ik anders zo van geniet bezorgt me nu de rillingen ik geef me een gil.....
Allemensen... schrikken...
Verder gaat het noodweer.... richting Amstelveen.... stapvoets...
En de rode puntjes op buienradar moeten natuurlijk net mij hebben... ik zie hem hand voor ogen al heb ik de ruitenwissers op hoogste stand...
Vreselijk dit...
Na een uur kom ik pas bij afslag Utrecht A2.....abcoude Vinkeveense Plassen....
Én dáár zullen we de sneeuw hebben....
Wat ben ik blij met de vrachtwagen voor me... dat ding waar ik anders altijd snel voorbij wil voelt nu gewoon veilig voor me.....zoals de grote banden de weg enigzins een beetje begaanbaar maakt..
Nou ja... en piepklein beetje dan want het hagelt en sneeuwt zo hard dat echt bijna niet te doen is... en aktes in een mum weer wit en glad is...
Van.... bij Breukelen is de buienradar streep uit zicht denk ik wat daar miezert het natte sneeuw met af en toe nog een flinke bui...
Maar op de A15 denkt de sneeuw... nu ik... en ze laat zich van haar beste kant zien... sneeuwstorm vlagen komen op me af en verblinden af en toe je zicht...
De tijdelijke hel van het oosten....
Och och och wat ben ik blij als Arnhem nadert....
Arnhem lijkt geen weet te hebben van slecht weer want er is voorbij Nijmegen geen vuiltje aan de lucht...nou ja het vuiltje van de vuil verbrandingsoven dan...
Van... thuis... kinderen appen...VEILIG THUIS!!...
Zij ook weer gerust....
Willem hangt moe van bier drinken en intensieve gesprekken met zijn vriend, die zojuist vertrokken is omdat hij nog geen voorjaars vakantie heeft, in de stoel...
Maar het was een mooie dag zegt hij...
Lieverd daar twijfel ik niet aan.... vast zo'n echte mooie typische mannendag..
Van ikzelf ben ook moe nu.... vooral de rit naar huis deed de das om...
Morgen weer een dag met wie weet wat die weer brengt...
Nou ja.... ik weet het wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten