Dag van:
Ben je wakker schat, hoor ik in de verte...
Mijn stem rochelt wat onverstaanbaars.....
Dus hoor ik nog een keer 'ben je wakker?'
Ik hap naar lucht, hoest en hoest... en dan komt er een krakerig doch redelijk verstaanbaarder 'Ja' uit...
Dát gaat 'm nog niet worden vandaag....
Ik meld me met een bezwaard gevoel af voor mijn werk...
Wat was ik nou graag die 'diehard' en bikkel geweest die ondanks snotneus en benauwdheid toch was gaan werken... maar het gaat niet...
De benen voelen als lood, zelfs als ik al 10 minuten wakker ben...
Mijn hoofd tolt....
Vreemde verkoudheid dit...
Ik héb liever dat ik al mijn ledematen voel dan dat mijn hoofd raar doet...
Van.... toch krijg ik het voor elkaar nog een bakje eten voor Blitz te maken voor op de opvang straks...want ook al ben ik thuis, dat is nu eenmaal afgesproken...
Maar als ik Willem en de hondjes uitgezwaaid heb, lig ik zo weer in bed....
Bengel ligt naast me te gapen... zij geniet wel weer van een dagje het vrouwtje extra thuis...
Je zal maar een verwende poes zijn...
Van.... zelfs in bed word ik niet warm...
Dan maar een extra sprei op bed... ooit zelf gehaakt....
Uit de tijd dat je ook nog gordijntjes haakte voor de ramen...
Tjonge wat heb ik dat veel gedaan... en niet alleen voor het keukenraam...
Zelfs de kinderen kregen ze op de babykamer... compleet met naam erin gehaakt naast beertjes en andere baby gerelateerde knuffels...
Én in mijn school van toen, waar ik 'hoofd' van was hingen in mijn kamertje gordijntjes met de naam 'Kwetternest'... precies ja..de . de naam van de school...
Verder dan gordijntjes en een sprei haken ben ik niet gekomen... breien is meer mijn ding...
Eindeloos veel truien voor de kinderen en nu de kleinkinderen...
Én borduren natuurlijk... maar ook dat is een afgelopen zaak .... geboorte tegeltjes waren het laatste dat ik geborduurd heb....
Dé grote Sarah Kay schilderijen liggen in een doos in de schuur.. wie hangt ze nog aan de muur tegenwoordig...?
Al zou ik een ouderwetse merklap niet vinden misstaan in huis....
Van.... enfin ik heb het koud en dat is niet vreemd want buiten vriest het....
De zon doet haar uiterste best maar ze is niet warm genoeg...
Mijn kopje thee kan ik net zo goed niet drinken..
Zelfs als er salpeter zuur ingezeten had, had ik het verschil niet geproefd...
Weg smaak....
Slijmvliezen zijn toch gekke dingen...
Van..... in je bed... uit je bed... op de bank... van de bank...
Ziek zijn is duidelijk niet mijn ding...
En steeds als je wat doet dan gaat het weer mis...
Dan maar weer op de bank... te zere tranende ogen om te lezen.... te lam om te slapen...
Geen lust om te breien...
Iets aan de yurl doen dan..?
Daar kan je zo mee beginnen en ook mee stoppen...
Ik hád die pagina's voor taal gemaakt voor school.... met de doorgaande leerlijn...
Maar oh gut.. inlog gegevens kwijt...
Zoeken... zoeken... zoeken....
Eerst maar weer op de bank... het is alweer teveel van het goede...
Even later vanaf de bank als laatste redmiddel de man achter de yurl (de bedenker) maar mailen...
En net heb ik mijn ogen weer dicht of mijn mobiel zegt ping en ik heb al antwoord...
Inlog gegevens terecht en eeuwige dankbaarheid...
Van... even wat doen... en weer ophouden.. wat doen... en ophouden...
Zo schiet ik niks op natuurlijk..
Én de griep golf gaat maar door lees ik overal.... nog nooit zoveel mensen tegelijk ziek geweest...
Met al die nare grijze wolken zijn natuurlijk al die virussen en bacteriën blijven hangen...
Van... de boodschappen moeten gedaan worden... Willem heeft vergadering dus die lukt het niet...
Maar halverwege willen mijn benen echt niet meer.... zelfs de vakkenvuller gaat een eindje verder staan als hij mijn gehoest hoort..
Pffft... alsof ik hem nu nog zou aansteken... het leed is immers al geschied...
De volgende keer als ik griep of verkoudheid voel aankomen ga ik voor de hele week boodschappen doen....
Én de rest van de boodschappen moet Willem echt maar zelf doen...
Dan maar wat later eten...
Ik plof van de autostoel weer op de bank...
Gelukkig eten we niet moeilijk vanavond...
Van... ik proef niks... ondanks alle kruiden... en ook zonde van de garnalen waar ik zo dol op ben...
Én ik ben weer koud.... wel een van de grootste nadelen van deze griep... duizeligheid en je koud voelen..
Zo koud dat zelfs twee truien en en dekentje niet helpen...
Van...20.00 uur.... kan ik al naar bed?...
Ben er al wel weer klaar mee vandaag....
Ik geef mezelf morgen nog.... maar vrijdag wil ik hoe dan ook... en al heb ik er nog zo'n hekel aan... carnaval vieren met mijn kleuters....
Voor mij een ramp maar voor hen een super feest zomaar verkleed naar school mogen...
Van... onder een dekentje opgekruld in de stoel, verwend worden met warme chocomelk en weg dutten...
Net weer wakker en naar bed willen...
Én dus doen....
woensdag 7 februari 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten