Aan die commerciële toestand doen we niet mee...
Vandaag naar onze lieve Griekse vriend Dimitris die sinds drie maanden in Duitsland woont en werkt...
Vorig jaar rond deze tijd waren we nog bij hem en zijn moeder in Thessaloniki/Exochi en nu dus naar Duitsland...
Van... honden in het pension.... dus op naar Quimper in Duiven...
Dag lieve hondjes tot morgenochtend...
Op weg richting Bonn... om precies te zijn Eitorf...
Gezellig onderweg kletsen ern Stef Bos luisteren...
Steeds in een mooiere omgeving terecht komen...
Van.... en dan weerzien....
Wát heerlijk... wat goed...
Van..... al gauw weg uit zijn keldertje en koffie drinken in de Stadtmitte....
Zijn neef ontmoeten...
Mar niét voordat we met mama in Griekenland gebeld hebben..
De tranen prikken in mijn ogen bij het horen van haar stem en het agapoumi... en sagapo...
Wandelen door het stadje is geen straf en je komt er de leukste plekjes tegen...
Van... dan moet hij even en pakketje ophalen...
Even...????
Natuurlijk belanden we weer eens bij iemand thuis waar we maar al te gastvrij ontvangen worden...
De zipporo en de ouzo beland op tafel... de wijn... het bier... en prachtig opgemaakte schaal vol lekkers...
Én we praten over het leven en de liefde...
We praten over de Grieken... de Duitsers... de Hollanders...
We lachen onbedaarlijk...
Wat een mensen.... wat een liefde...
Zulke dingen maak je eigenlijk alleen maar mee als je bij Dimitris bent...
Afscheid van het prachtige mens Wolfgang valt zwaar...
Maar áls we beloven terug te komen en dan te blijven logeren, mogen we gaan..
Nú op naar iets te eten..
Grieks natuurlijk.. bij Top Spin.. nou niet echt een Griekse naam.. maar het eten it's dat duidelijk wel...
Vlees.... vis... salades.... we genieten... tot we de rekening krijgen dan... want vanaf dat moment merk je wel tussen Grieks in Duitsland of Grieks in Griekenland...
Het was echter een top avond met veel plezier en veel gelach...
Willem en Dimitris vermaken het hele restaurant...
Van... ook hier komt een einde aan...
We rijden neef naar huis en dan Dimitris...KLAPBOEM.... Willem dat was ern stoeprand...
En wat klinkt die band ineens raar....
Van... dat zat er in.... een lekke band...
Maar tankstation... oppompen en proberen maar Nederland te rijden....
Dat had je gedacht...
Niet dus... geen pompen aan...
Dan de ANWB maar gebeld...
Hulp is on his way....
Uur later... twee koppen koffie later... gesprek met meisje later... twee telefoontjes later... nog en uur later...jaaaaaa....
Van... nu de band wisselen...
Die is er zo makkelijk nog niet af...
Maar erger nog.. het reserve wiel er helemaal niet makkelijk op want... die past niet...
Er móet 14 op en de reserve band is 15..
Wát nu...?
En dan zit je ineens in een hotel
Wat een avontuur weer..
Duitse ANWB kan niks doen... hulp van het benzine station meisje.die een taxi belde.. die op zijn beurt een hotel wist... dat dicht zat.. waar de chauffeur op zijn beurt de eigenaar ophaalde die op zijn beurt het hotel opende en ons nog een kamer gaf....
Geen idee hoe duur dit hotel is maar dat zien we morgen wel...
Enfin... morgen nieuwe band en alsnog poging naar Nederland te komen...
Liebes mädchen von Tamoil... vielen vielen herzlichen dank.....
Van... en dus nu de ogen dicht en in een hotel slapen dus... zonder verschoon kleren.. zonder tandpasta of borstel....
Net maar eens gekeken hoe het hotel heet... maar hoeveel het kost weet ik nog niet eens...
Weer een verrassing... Ha ha ha
Hoe Valentijn kan je vandaag hebben??!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten