We zien elkaar de laatste tijd veel te weinig en missen de quality time samen...
Bellen is leuk en voelt goed maar lekker samen er opuit zou beter zijn...
Maar ja.. zij de vrijdagen vrij en ik de maandagen... ik werk de hele dag en zij heeft vroege of late diensten.. dat wordt 'm dus niet...
Soms zou je willen dat je leefde in de tijd dat buurvrouwen nog stoepjes schrobden.... samen buiten op een bankje de aardappels schilden.... vriendinnen bij elkaar op de koffie gingen op elk gewenst uur van de dag...
Tegenwoordig zeggen buren elkaar gedag vanuit de auto's die 's morgens naar werkplekken rijden...
De straten en huizen zijn leeg (tenminste... mijn straat wel) ...
Af een toe rijdt er eens een bus van de honden uitlaat service of rijdt er een postbode die negens aanspraak heeft...
Aangetekende brieven of pakketjes kunnen allang niet meer aan deuren afgeleverd worden..
Tegenwoordig ontvang je een afhaal bewijs in je brievenbus...
Colporteurs en jehova's hebben alleen de weekenden of s'avonds dienst omdat er doordeweeks overdag geen hond is...
Van... op woensdag maak je nog een klein kansje... als tenminste de school van je kinderen niet aan het continu rooster meedoet en nog woensdagmiddag vrij heeft...
Dan vind je nog wel eens een mama/ papa thuis...
Op vrijdag misschien een papa met adv of papadag...
Van... en zo is dat dus ook bij mijn vriendin en mij..
We hebben dan wel een vrije oude dames dag... maar niet op dezelfde dag...
Én dan nog...meestal wordt zo'n dag besteedt aan achterstallige klusjes in huis of werk voorbereiding...
Ook Willem heeft zo'n dag... oude mannen dag.. maar dan weer op donderdag..
Zo zie je dat alles te versnipperd is om nog gezellig sociaal te gaan doen...
Van... en als ik zo eens kijk wanneer dat ontstond, is dat niet eens zo lang geleden...
Het laatste kwart van de 20ste eeuw kwamen de tweeverdieners in opmars..
Sleutelkinderen werden een begrip maar oei... nog altijd bleek dat toezicht op opvoeding gewenst is dus kwamen daar de BSO's...gastouder gezinnen...
En zucht.... boodschappen doen na je werk en ook nog koken (ik doe het overigens nog steeds zo) hoefde niet meer... afhaalmaaltijden... kant en klaar maaltijden... boodschappen aan huis... thuisbezorgd.nl .... iedereen sloeg er een slaatje uit...
Maar of het er nou gezelliger op is geworden....?
Van.... het is ook heel rustig vandaag als ik zo eens naar buiten kijk...
Ik vermaak me prima maar even bij mijn vriendin op de koffie zit er dus niet in want ze gaat zo werken...
En ook tijdens het honden uitlaten is er geen kip om een praatje mee te maken...
In dé winkel kwam ik voornamelijk rollators tegen.. nou ja.. met lieve oudjes erachter.... die altijd om een babbeltje verlegen zitten..
Van.... ik denk ook niet dat het nog anders wordt... we komen eerder mensen tekort op werkvloeren dan dat we er teveel hebben met die vergrijzing...
Niet zeuren... we krijgen vast hele sociale robotten die je gezellig gaan aanspreken...
Ik zie het al voor me... de buurtrobot... de parkrobot die zijn of haar robothondje uitlaat en gezellig even een kletspraatje met je maakt...
Van.. het kan... alles kan... ziekenhuizen en bejaardentehuizen werken er immers al mee...
En ook op beurzen of congressen word ik niet zelden aangesproken of verwelkomd door een robot....
Van.... zou zoiets écht wennen????
Zouden we op een gegeven moment gewoon een robot als surrogaatmens gaan zien?...
Ik kan het me niet voorstellen dat ik zo'n stuk mechanica serieus zou nemen...
Één toch ben ik bang dat het gaat gebeuren....
Hoe ver moet je dan al niet van de levende wereld om je heen af staan...
Van.... en zo mijmer ik dus weer mijn ochtendje vol... in het zonnetje... altijd dingen om over na te denken... en mijn gedachten over te laten gaan..
Van.... en als ik dit zo vanmorgen schreef kom ik mezelf... en/of dit item eigenlijk nog twee keer tegen vandaag.....
Vanmiddag even action time ... ja... actie ook.. maar vooral de Action winkel...
En van de met gevaarlijke winkels die ik ken naast een supermarkt...
Je komt nooit een Action uit zonder extra spullen die je niet in je planning en begroting had staan...
Maar oké... met die kennis ga ik dan ook altijd naar een Action winkel... ik ben er op voorbereid...
Ik slenter en slenter en sla in.... die prachtige kleur blauwe wol... 7 bollen is wel genoeg...altijd handig.... die leuke puzzel voor in de klas.... want die zijn hier veel goedkoper dan elders... en wat een leuke oorbellen (Alsof ik er nog niet genoeg had)...ooooh en leuke gevulde paaseieren met schuimpjes voor de kleinkinderen....en botten en kluiven want Bikkel mag best nog extra verwend worden.... badschuim niet vergeten (die stond echt op het lijstje) en lekkers voor de leerling van Willem die vanmiddag meekomt om afscheid van Bikkel te nemen... en natuurlijk de hapjespan met deksel die ook op het lijstje stond.... oeps en handig... de hoeslakens zijn goedkoop... ook maar mee.....
Dat dus..!!!!
En dan niet te spreken over alles wasr je omheen draait en toch niet koopt omdat je toch een beetje verstandig wil lijken....
Het énige dat ik wat betreft die Action in de hand heb is, er überhaupt niet te vaak heen te rijden..
Maar dan daarna die supermarkt.....
Wil je aanspraak hebben, begin ik nu te begrijpen, dan moet je dus niet 's morgens naar de winkel maar 10 minuten nadat de school van de kinderen uit is...
Allemensen wat een stampend vol gedoe en wat een rijen voor de kassa's...
Wanhopige vaders of moeders (die geen BSO geregeld te hebben) die na een dag werken geen zin hebben in jengelende kinderen...
Hun ogen naar je opslaan... en zuchten...
Ik die ze bemoedigend toe knik...(non verbale communicatie is ook contact)...
Niét al te snuggere kinderen die vragen of je een hond hebt terwijl ze naar het blik hondenvoer in mijn kar wijzen...
Nee zeg ik half cynisch half grappig proberen te zijn.... ik heb een olifant in de tuin die hondenvoer lust.... een roze olifant .....
Ze kijken me aan en denken er het hunne van....(weinig fantasie)
Achter mij zegt echter een klein meisje met vlechtjes die waarschijnlijk vanmorgen nog strak ingevlochten zaten maar nu als los zand langs het hoofd bungelen,......mijn olifant lust alleen kattenvoer... maar dat komt misschien omdat ik een paarse heb...
Kijk... en daar hou ik van....bijdehand dametje...
Ik draai me om....
Dan heb jij vast ook giraffen met oranje vlekken vraag ik...
Ja zegt ze... maar die eten niet... die snoepen...
Ow heerlijk dit... vooral die blik van die moeder...
Enthousiast vertel ik haar dat mijn dinosaurussen alleen drop lusten... maar dat er nu eentje kiespijn heeft gekregen...
Dan zegt haar broertje of vriendje die erbij staat..." mijn opa heeft een kunstgebit"...
Van... moeder rekent af en vertrekt... ik knipoog nog maar eens naar de twee terwijl ik mijn boodschappen nog aan het inpakken ben...
Van....de tweede keer dat ik geconfronteerd word met wat ik vanmorgen schreef is als ik ineens bij een van mijn communities op Facebook lees...."in een wereld waar technologie, robots en data het steeds meer overnemen van de mens, zijn plekken van ontmoeting levensnoodzakelijk"....
Het bericht komt uit een community ter bevordering van lezen en zij vinden de bieb een uitgesproken ontmoetingsplek... maar ik zou het breder trekken...
Maar met die ontmoetingsplaatsen ben ik het volkomen eens...
Wel leuk om je ochtend gedachtes zo lopende de dag weer tegen te komen...
Van... nu snel naar huis want Willem komt zo met zijn leerling...
Twee grote Bikkel plassen in de kamer dus eerst maar eens dweilen...
Ik pak de tassen snel uit... geef de botten... en prevel een schietgebedje dat Bikkels darmen er tegen kunnen want anders ruimen we straks niet alleen plassen..
Van... lieve Mila duikt meteen in het vacht van Bikkel als ze binnenkomt.....
Prachtig ook te zien hoe ze inspecteert of wij wel de goede beslissing nemen en of Bikkel wel echt zo 'op' is als wij beweren...
Ze heeft dan ook talloze vragen...waar we allebei geduldig antwoord op geven en haar gedurende dat beantwoorden wijzen op de zichtbare gebreken...
Als dé pijnstiller langzaam uitwerkt ziet ze het...
Scheve poten.. trillende achter poot.. stijve staart... wegglijden...
Ze is helemaal overtuigd als ik haar en artikel met de kenmerken van een stervende oude hond toe app...
Van... ter afleiding even met haar meester Willem en de jonge garde naar het veld...
Nee Bikkel kan niet meer mee...
En bij thuiskomst... patat eten....(en ik rogge crackers met camembert) ...
Als het tijd is om naar huis te gaan, valt het afscheid zwaar...
Dikke tranen... nu zie ik hem nooit meer....
Van.... kinderverdriet... ik zal er nooit aan wennen...
Ik app haar mama dat ze eraan komen...
Mama's en papa's zijn de beste back ups nu ....
Dan stuur ik alle gemaakte foto's van haar en Bikkel naar haar en haar mama en jank zelf even een potje...
Lieve trouwe Bikkel...
Mila vroeg vanavond nog "voelt Bikkel dat hij dood gaat"?...
Wij denken van niet.... een dier leeft bij de dag...
Áls Bikkel in de natuur had geleefd had hij het misschien aangevoeld en had een stil en rustig plekje opgezocht....
Nu voelt hij enkel ongemak en pijn...
Hij voelt wel ons verdriet...
Maar de aankomende dood... nee... of misschien toch... maar dan zeker niet op deze manier...
Van... Willem verzet zijn zinnen voor de tv...
Ik schrijf een beetje en bemoei me met de inmiddels ook nog eens krols geworden Bengel die steeds wil ontsnappen...
Ze blijft tegenwoordig alleen wel erg lang weg en dat vertrouw ik niet zolang ze nog niet is gesteriliseerd...
Binnen blijven dus... met je speeltjes spelen... slapen... eten... en je verder gedragen...zonder flauwekul...
Van... alvast een foto collage maken voor Luna die morgen 6 wordt... en de dag maar weer afsluiten...
Vanaf morgen werk ik ook de dinsdagen weer in mijn klas...
De vrije dagen die ik tegoed heb komen wel weer een keer...
Morgen viert Willem zijn verjaardag in zijn klas....
Drukke dag dus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten