De boeken die we eergisteren binnen kregen, over Parijs en haar geschiedenis en achtergrond verhalen, boeien erg en maken dat slapen gaan moeilijk wordt...
Tóch ben ik vroeg wakker...
Bengel ligt weer eens bovenop me te snurken...
Buiten... ik heb altijd de gordijnen open om de natuur binnen te laten... is het prachtig!!
En heiige lucht die nog heiiger lijkt door het felle waterige zonnetje...
De vogels, de meerkoeten, de eenden, de ganzen, futen en aalscholver zijn allemachtig druk in de weer met het verzamelen van nestmateriaal....
Overal langs en op het water en in de bomen zie je de kraamwoningen ontstaan...
Ook vanuit ons vogelhuisje in de tuin, waar ik Bikkels haren na het borstelen in bewaar, is in trek...
Zachte warme Bikkel haren liggen straks lekker zacht voor kleine kale schreeuwertjes.....
Van... de zon is al zo sterk dat snel het heiige aangezicht verdwijnt...
Hup Bengel nu even bonjouren.... tjonge wat word je al een kat met hoofdletter...
Maar goed.. over 5 dagen is ze dan ook al een jaar...
Lieve Bengel die nog steeds haar grote vriend en vijand zoekt... en nu zijn plaats maar heeft ingenomen...want slapen doet ze naast bovenop mij, vooral ook op Bikkels kleed...dat nog steeds in de kamer ligt onder de trap....
Van.... waarschijnlijk komt het omdat je er zelf nog zo mee bezig bent maar tjonge... wat kampen veel Duitse Herder bezitters toch met hetzelfde probleem als waar wij mee worstelden, lees ik op het Duitse Herder forum...
Wanneer laat je hem inslapen vraagt een jonge bergbeklimmer op het forum...
Én de meeste antwoorden zijn overeenkomstig de onze... ook al wil het lijf van een Herder niet meer, in zijn kop wil hij altijd... dat maakt het zo moeilijk....
Het voelt wel goed dat wij niet de enige waren die ermee worstelden.... het neemt het nare gevoel een beetje weg...
Van... mijn boek maar eens pakken...
Boek over mijn... tegenwoordig ons... geliefd Parijs...
De geschiedenis vertelt dat Parijzenaars helemaal niet zo als elegant en charmant bekend stonden...
Het was maar een vies armoedig en slodderig stelletje bij elkaar...
Er waren ook veel schofferings liedjes over ze gemaakt...
En inderdaad... als ik me sommige steegjes en wijkjes voor de geest haal en de rommelige indeling van de stad in ogenschouw neem, dan snap ik dat wel..
Parijs... vroeger Lutetia genoemd... was toen ook de plek van de Astrixjes en Obelixen... de Galliërs dus... en dat was niet zo'n keurig volkje...
Van... nou dat hebben ze dan meer dan goed gemaakt tegenwoordig...
Oproer kraaiertjes waren het wel... en dat zijn ze nog steeds..
We kunnen Parijs niet bezoeken of er is wel weer een of ander demonstratietje om een of ander klein of groot ongenoegen uit te spreken... nou ja schreeuwen of roepen dan...
Dat kan om elke poep of scheet gaan hoor... de scheet voor de kleine ongenoegens de poep voor de grotere ontevredenheden....
Van....laten we de belastingaangifte eens gaan doen... mooi op tijd...1 dag voor sluitingsdatum, wil je het teruggave bedrag tenminste op tijd op je rekening hebben staan...
Een drama hier in huis altijd die belastingaangifte...
Willem bij voorbaat al met een humeur van standje diep en diep onder 0...
Bij het woord ANBI nummer (voor de goede doelen giften) zou hij in Parijs zo een opstand .. zeg maar revolutie kunnen beginnen...
Gevolgd door een tweede demonstratie bij het woord pensioengroei factor A...
Van... nou moet ik zeggen dat de belastingdienst dit keer eens woord gehouden heeft... makkelijker kunnen we het niet maken... want inderdaad... zij hebben alles (nou kassa.... alles) voor je ingevuld inclusief inzage in je bankzaken en dus je banksaldo's....
Maar.... lekkere slimmeriken... de meest moeilijke en lastige karweitjes laten ze jezelf doen...
Na heel wat ja en nee geklik komen we dan bij de giften...ANBI nummers...RSIN nummers... ik zoek me suf....
Samen steunen Willem en ik 20 verschillende doelen waarvan we ook nog soms dezelfde hebben...
Van.. nu op zoek naar die verhipte pensioen groei factor A... of je pensioen in deze tijd überhaupt nog kans heeft om te groeien...
Oooh en de rest schuld van Willems oude huis willen ze ook weten met wel 3 meetpunten...
Én je maakt mij verdikkie niet wijs dat als ze bijna alles al van je weten, ze dit nou niet allemaal weten en je zelf dus op eindeloze zoektocht moet in de digitale ABP wereld...
Van... en Willem zoekt ondertussenal zijn papieren uit...2 laatjes en 2 kasten...
Dát ruimt op zegt hij... maar je wilt niet weten wat er op de vloer verspreid ligt....
Tuurlijk Willem zeg ik dus maar....
Van... Willem vindt zelfs een oud fotoboek van Bikkel terug... en zijn allereerste riem...
Dát ruimt dus niet op hè... dat blijft bewaard..!
Van... de deurbel..(geen geblaf) ....
En schitterende bos bloemen van de buren omdat de buurt Bikkel ook mist...
Één echt schitterend troost boeket...
Wat ontzettend lief... hup daar komen de tranen weer...
Enfin...3 uurtjes later is de belasting klus geklaard... korter konden we het niet maken luidt mijn leus...
Van.... nu lekker met de honden weg.... dwars door het bos... dan door naar het veldje...
De dode eend hangt nog in de struiken...doder dan ooit...
De sleedoorn is uit haar knoppen geknald en spreidt haar witte pracht tentoon....
Nog even en de kastanje knoppen exploderen....
En Babs rent zich ondertussen het schuim op de kaken terwijl Blitz gefrustreerd haar te korte onderkaak ergens tussen de bovenste kiezen klemt omdat ze die bal er niet tussen kan klemmen..
Ze trekt van woede de grassprietjes maar uit de grond wat haar op een grazende tapir doet lijken.... zonder mieren dan....
Moe gerend vallen ze als twee blokken in slaap...
Kan bij Babs nog één ooglid omhoog als wij vertrekken voor boodschappen doen en hapje eten buitenshuis, Blitz vertoeft zo diep in slaap dat ze ons niet eens hoort gaan..
Van... het zou mooi zijn als dat nog even zo blijft, dan heb ik in ieder geval nog meubilair staan als we thuis komen zonder dat dit dus weg geknaagd is....
Van... boodschappen... natuurlijk! want morgen zijn de winkels eens een keer écht dicht...
Nou zijn wij van niet zo van de feestelijke schrans partijen.. noch met kerst... noch met Pasen... dus komt er gewoon bruin brood in het karretje en gewoon lasagne uit zo'n Knor pak...
Bourgondiërs zijn we wel dus slaan we extra lekkere ingrediënten voor de lasagne in... 2 Fuet worsten en natuurlijk de speciale bieren voor Willem...
Maar dat doet hij normaal ook in het weekend...
Van... nu op naar Willems favoriete eet tent.. de wereldkeuken wok...
Vreet schuur placht ik dat te noemen...en dus nu wel schranspartij...
Willem slaat in; haring haring haring en haring dan haring en vervolgens sushi... om het enigzins een wereldkeuken uiterlijk te geven want eigenlijk is hij geen sushi liefhebber...
Tweede ronde.... de wok gerechten... véél gerechten...
Derde ronde T bone steaks... met de nadruk op die laatste s... het gaat dus om meerdere...
Ik laat even in het midden hoeveel het er zijn maar hint hint.... het midden was lastig te vinden...
Vierde ronde ijs fruit slagroom ijs
Vijfde ronde koffie spekkoek en aardbeien bavarois
(Ik héb het bij twee rondes gehouden)
Van... nu op naar Ben en Marleen...de oppas ouders van Bikkel...
Daar wilden we steeds al naar toe... maar het verdriet was nog te groot..
Juist nu na een paar dagen voelt het goed om het verdriet te delen...
Onder het genot van een wijntje en biertje halen we herinneringen op en vertellen het laatste verhaal...
Dan gaat Willems mobiel af... iets met dochter...
Naar huis dus maar vlug...
Dag Ben... dag Marleen... met jullie mobiele huis al voor de deur....fijne vakantie...
Kom veilig en gezond weer terug in juni en genieten maar!
Ook in la belle France bij het krieken van de ochtendzon aan de golvende Atlantische Oceaan ... genietend van een zeebriesje, de zilte geuren opsnuivend ....(nee ik klink helemaal niet jaloers) , zijn deze verhalen nog te lezen....
Bon voyage....
Van... nu op het late tijdstip nog boodschappen uitpakken...
Hé huis is heel gebleven.. honden nog knock out in de kamer...
Morgen voor Willem weer vroeg dag... optreden... en dus... op stok...
Morgen eerste Paasdag...
Ik lig er al in als ik Willem in paniek hoor roepen...WAMPIE WAMPIE... dochter... niet goed.. moet erheen... kom beneden...
Ik vlieg mijn bed uit en zie onderdaan de trap een gierende Willem staan...
HA HA...1 april... nu heb ik jou eens te pakken...
Jij altijd mij maar nu ik jou...
Och ja.. en 1 april dus vandaag..
Het is je inderdaad voor het eerst in bijna 12 jaar gelukt ja... maar.....
Wacht maar mannetje... deze dag duurt ook 24 uur....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten