Dat zijn van die dingen waar je mee opstaat...
Vandaag is ook een lieve oude schoolvriend jarig...
13 April zou zomaar eens lieve mensen verjaardag kunnen zijn...
Zal wel een goed gesternte zijn die 13e april...mocht je daarin geloven
Sowieso loopt de ochtend van een leien dakje... zeeën van tijd over na alle ochtend plichten...
Op school rust in de klas ondanks veel geregel rond een op handen zijnd Lentefeest volgende week...
Wat komt daar veel bij kijken...
Dé leerlingen genieten van het maken van een lammetje van echte schapenwol waarvan het leukste van de hele activiteit natuurlijk de wol voelen is...
Ik wou dat ik een echt schaap me had kunnen nemen...
Maar het liedje op YouTube over een meisje dat een lammetje meeneemt naar school en de boze juf die dat niet vind kunnen, maakt veel goed...
Altijd prijs als de juf dan met een gekke boze stem meezingt...
En helemaal leuk als een leerling stoer maar toch even voor de zekerheid roept "niet echt"...
We kabbelen de vrijdag door...
Ze zijn minder moe dan andere vrijdagen en buiten spelen is vandaag wel favoriet..
En ja hoor stelletje Ernst Bobbie en de rest fanaten.... we sluiten de week af met een Ernst en Bobbie lied...
Nu snel het gekende speelgoed van de spelotheek terugbrengen...
Pech spelotheek dicht... dat wórdt een vroegertje naar huis vandaag...
Snel in mijn oude dorp de boodschappen doen...
Thuis eten al in de pan... en dan val je zomaar op de bank in slaap...
Ik blij dat ik alles op het laagste pitje had staan...
Willem die bij de voordeur al de tagliatelle ruikt wil direct aanvallen...
Het zal eens niet zo zijn...
Van.... krijg nou wat.. het is vandaag vrijdag de 13e les ik als ik Facebook eens open...
Helemaal niet bij stil gestaan...
Niks van gemerkt vandaag verder...
Van... kleinzoon die oma weet belt wel....
Oma we moesten vandaag en ongeluksverhaal van de juf opschrijven, maar dat vind ik helemaal niet leuk...
Hij laat me en gescheurd vel papier zien met een stuk of wat regels over een man die op de flat staat en bijna valt... dat de brandweer komt en een trampoline neerzet zodat de man niet hard zal vallen en dan de scheur en heel veel bekraste golven op papier..
Ja.... wel duidelijk dat kleinzoon er geen zin in had...
Ik hou niet van ongeluk oma.. daar word ik verdrietig van... en dan krijg ik buikpijn...
En... vraag ik... mocht je van dé juf toen niet een geluksverhaal schrijven waar je op deze toch al ongeluksdag blij van werd ...
Nee oma het moest ongeluk zijn... en ik wilde niet denken dat hij doodging...
Van... ach lieve juf van mijn kleinzoon... waar draaide deze hele opdracht nou om...???
Ging het om een schrijfopdracht of wilde je nou persé je zin doordrijven of jezelf aan het eind van de dag miserabel van het ongeluk voelen...
Ik snap het gewoon niet... is het kind er voor de school of is de school er voor het kind??...
Ik word er een beetje moe van...
Als een kind.. oké een erg overgevoelig sensitief kind... die het misschien niet op een sociaal wenselijke manier uit...nou aangeeft dat hij heel veel buikpijn krijgt van ongeluk... kun je dan niet een beetje je opdracht aanpassen aan dat kind en zeggen "JA wat een leuk idee Michael... we gaan vandaag gezellig geluksverhalen schrijven want er is al zoveel ongeluk" ....
Van... of ben ik nou een zeurderige oma die het voor haar kleinkind opneemt...
Ik denk het niet.. ik ben meer een sensitieve juf die kinderen aanvoelt...én een lieve oma...
En het is duidelijk dat hij dit keer weer andere dingen te doen heeft want... oma we tellen af van 5...
5...4..3...2...1... klik weg beeld...
Dag lieve kleinzoon... het leven zal je niet meevallen.. maar zolang oma er nog is....
Het sms'je van mijn schoondochter even later..."zo lief hoe blij hij wordt van eventjes bellen"
Tja... zolang er nog maar oma's zijn....
Van... toch laten zulke dingen me niet los...
Elke dag weer probeer ik meer dan ik soms aankan, te voelen... te achterhalen... te begrijpen... te erkennen en herkennen... in te spelen.. op wat kinderen voelen en bedoelen...
Een zoektocht in een doolhof soms... maar altijd weer de moeite waard...
Als díe ene autistische leerling uit het niets je pony optilt en je een kus op je voorhoofd geeft... een andere leerling je een glimlach van het ene oor tot het andere heeft... een kind nog even terug rent terwijl hij met de chauffeur al op weg naar dr taxi was, oma je een aai te geven.... een leerling zo blij is dat je het zo uitlegt dat ze iets snapt er daardoor de volgende opdracht zelf wil doen... als.. ach.. er zijn zoveel voorbeelden... hoe kan het dan zijn dat je reageert zoals die juf van mijn kleinzoon...
Dé wetenschap dat er een kind met buikpijn naar huis is gegaan... een compleet weekend in, en dus niet 1 nachtje, niet om het briefje waar op stond dat hij niet zijn best heeft gedaan maar omdat hij een verhaal moest schrijven over ongeluk en niet wilde dat de meneer in zijn verhaal dood zou gaan...
Wát zou ik een intens beroerd weekend hebben als juf...
En wat zou ik me jufonwaardig gevoeld hebben....
Van.... Willem kijkt een indianen film.. en alhoewel ik wel wat met de indianen cultuur heb, heb ik niks met indianen films...
Lekker naar boven dan maar... lezen...
Van... het is de tijd dat Parijs ook culinair wereldstad wordt... en gebleven is.
Eten.. vooral het middageten werd heel belangrijk in Parijs...
Parijs stad van geneugten... vertier... gastronomie... losbandig seksleven...
Dé revoluties en machtsstrijd telkens weer....laat ik maar achterwege..
Rond 1840 kwam er een spoorwegennet.... eerst Gare Saint Lazare en 10 jaar later 1846 Gare du Nord pas...
Na 1850 kwam dan toch die Hausmann om de hoek kijken...
DE man die Parijs in een bouwput veranderde... maling had aan de geschiedenis en de hele stad op de schop nam....
Weg met al die doolhof straatjes...maar juist... Grote boulevards... avenues... kruispunten... verkeersaders...
Jammer voor de oude huizen en hun inwoners maar wegwezen jullie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten