Nou... van hard werken dus...
Je benen onder je lijf vandaan rennen.... ineens iets met verwijzers wat wel even wennen was gekoppeld aan zoiets van 'in de theorie werkt het soms beter dan in de praktijk"....
Maar het had ook tegelijkertijd wel iets dat me triggerd om ermee door te gaan...
Van... succesjes... als blijkt dat een leerling helemaal gemotiveerd wordt door materiaal dat je uitkoos.... tegenvallertje bij degene bij wie vandaag niks werkte om het goed te doen.... haren helemaal als een vogelnestje in de kreukels van een GROTE knuffel... blauwe plekken van de stunt vogel die met de skelter twee keer tegen je schenen rijdt...
Tientallen snottebellen geveegd.....een dennenappel uit een mondje gered... een bijna knokpartijtje gesust.... genoten van de les over de tuin.... twee omgevallen bekers van de grond gedweild... heerlijk voorgelezen.... een geplette banaan van de grond geplukt... geknuffeld... een nieuwe chauffeur wegwijs gemaakt.... en bezorgde ouder te woord gestaan.... uitleg aan therapeuten gegeven.... mijn rok tussen de wieltjes van de kruk geplukt... verwend met een kop koffie door de zorg assistent... één cracker tussendoor kunnen eten.... uitgezwaaid en de administratie gedaan....
Gedurende een dag wissel je continu van ego positie...
De volwassene heb je nodig voor het vinden van oplossingen in het hier en nu...
Om goed te functioneren in de maatschappij heb je de regels nodig die je als ouder met je mee draagt...
Dé volwassene kan behoorlijk kritisch maar ook voedend zijn...
Het kind in ons raakt de spontaniteit.. de creativiteit.. en de intuïtie...
Dát kind kan vrij zijn of juist erg aangepast sociaal wenselijk...
Tja.. en de kunst is natuurlijk het evenwicht tussen die drie te vinden...
Al snel kom ik eruit... de voedende ouder... de volwassene.. en het vrije kind vormen allemaal deel van mij...
Van... ik kan altijd heimelijk wel een beetje genieten van zulke modellen...
Tijdens de diverse opleidingen smulde ik ervan..
Ze geven zelfinzicht en helpen je bewust worden van waar je staat.. hoe je denkt en handelt...
De roos van Learry... het kernkwadrant..TA model.... ijsberg van Mc Clleland... de Maslov piramide....de leerstijlen van Kolb..... model Bateson.... ik heb ze verslonden.. en nog sla ik ze er wel eens op na...
Maar vooral heb ik toen mezelf bedacht.. ben ik maar gewoon (bovenal) een mens.... die ook fouten maakt en kwetsbaar is....(denk ik weer aan de kerkdienst van Goede Vrijdag)
En dát ik het heel belangrijk vind om vanuit dat (bewuste) menszijn wil blijven kijken voelen en handelen en niet vanuit oogpunt van een functie of positie..... dochter van.... werk.... vrouw van..
Ik ben er namelijk van overtuigd dat je een positie etc... welke of wat dan ook... heel goed kunt uitoefenen als je vanuit goed mens zijn handelt.. beslist..."regeert"... bestuurt... leidt... uitvoert...
Dat je dat ook doet uit/ in vertrouwen (en dus kwetsbaarheid) en niet alleen vanuit angst (om zo te proberen alles voor te zijn).....
En dan ga ik maar op mijn gezicht of stoot ik mijn neus.. au... en weer verder..
Vanuit rechtvaardigheid en altijd... altijd iemand recht in de ogen kunnen blijven kijken...(soms kritisch en direct op de man af)
Ook áls je je neus stoot...
Hoe moeilijk en lastig soms...
Van... en natuurlijk spelen er in een leven altijd belangen... maar geen belang kan wat mij betreft zo groot zijn dat je je eerlijkheid en rechtvaardigheid verliest.... of je naastenliefde..
Hoor ik hier het vrije kind in mij... ha ha?
Van... en dan ben je je bewust van het feit dat de mensen die niet zo zijn of denken, in je allergie zitten...(kern kwadrant... gunst wat heb ik dat ding niet vaak op mezelf en anderen losgelaten... en keer op keer weer gebruikt )
Van... en het klinkt allemaal verhelderend.. positief en makkelijk gezegd... maar dat is het natuurlijk niet altijd... ik worstel me soms suf...zelfs op mijn leeftijd....
En ik kom geregeld dilemma's tegen... levensvragen waarop ik een antwoord schuldig moet blijven.... uitzichtloze problemen...
Dé kunst is ze te parkeren tot de tijd rijp is ....tot inzicht of antwoord voor het oprapen liggen...
Van... zo en nu weer terug tot de orde van de dag...
Zin in beefchimchurry maar de rollade is in de aanbieding...
Ach..als dat alle dilemma's in het leven zouden zijn hè...
Mijn maag en portemonnee en horloge (braad tijd 45 minuten en heb ik nog zoveel tijd?) zijn het snel eens.. we gaan voor de rollade... mét spruiten en kaas puree...
Van.... en het smaakt zoals mijn moeder en oma het maakte... lekker dus.. de rollade dik besmeurd met scherpe mosterd en een plakje ontbijtkoek in de jus...
Van Willem kijkt... hoe kan het anders.. voetbal.. iets met Barcelona geloof ik...
Dus bel ik gezellig met kleinzoon die een middelmatige (Ha ha ha) dag heeft gehad...
De juf noemde hem steeds koekebakker en wilde steeds haar straf naar hem terug knuffelen...
De juf was boos toen Michael, toen ze begon af te tellen, met haar mee telde...
Maar die juf snapt natuurlijk niet dat oma en Michael altijd samen aftellen als ze dé telefoon gaan ophangen want dat maakt ophangen en dus het gesprek beëindigen, niet zo moeilijk meer ...
Leg dat morgen maar aan de juf uit dat wij dat samen doen... misschien snapt ze het dan een noemt ze het niet "je zit door me heen te praten"....
Kleinzoon is weer gelukkig en samen tellen we af.... bij 1 nog een kus en klik...
Van... en dan standaard een paar seconden later, nog 1 voice berichtje in de app... doei oma of... ik hou van jou oma...
Van... wat er ook in de wereld speelt... wat er ook ooit gebeuren zal... oma zijn is het mooiste dat er voor mij bestaat .... en ik denk niet dat dit alleen voor mij geldt...
Van... ik duik weer in mijn boek over de verborgen geschiedenis van Parijs.. tv is aan mij niet besteed en voetbal al helemaal niet...
Ik ben nu ongeveer bij eind 1100 toen de Notre Dame werd gebouwd...1163 om precies te zijn...
Ene Sully... een boerenzoon die was opgeklommen tot bisschop (dat kon toen nog zonder diploma's vermoed ik zo...) legde toen de eerste steen...
Parijs was al wel een aardige.. doch nog steeds modderig en stinkend handelscentrum maar het was nog niet echt een religieuze hoofdstad...
Tijd voor een kathedraal dus, die hoog boven alle andere gebouwen in Parijs torende....een" schip dat de op de wateren" .. Ille de la Cité...gebouwd werd...
Stinken bleef de stad vooralsnog toch wel.. niet alleen van het zweet dat het kostte om die kerk te bouwen maar ook van de cholera epidemie en van de doden die daardoor vielen...
De bouw duurde 200 jaar... de arme Sully heeft het eind resultaat dus nooit gezien... maar ja.. dat geldt voor meer architecten... ook Gaudi weet niet eens dat zijn Sagrada Familia in Barcelona nog niet eens af is...
Och als hij toch eens wist hoe Willem en ik daar genoten hebben en de kerk niet uit te slaan waren....
Wat nou de verborgen geschiedenis is (want daar gaat dit boek tenslotte over).... is dat de surrealisten in Parijs occulte betekenissen verleende aan de Notre Dame...
In de glas in lood ramen zagen zij obscure verwijzingen... de stenen worden bestempeld als alfa en omega... een monument tot het einde der tijden...
Wát zoveel wil zeggen als.. dat alles wat in de stad permanent lijkt, eigenlijk aldoor verandert...
Was de Notre Dame bedoelt als symbool van hoop.. het werd ook... woning van beulen van de inquisitie.... samenkomst plaats voor pelgrims.... toevluchtsoord voor magiërs... kerk van monarchen... en nu dus toeristische trekpleister...
Ofwel.. het is dus maar hoe je tegen een gebouw aankijkt...
Van... en doorlezen maar.. het beroemde verhaal van Abelard en Helloise.... het begin van de
Sorbonne (de 1e universiteit).... en verder...
Dé pest van mooie boeken is dat je door wilt lezen terwijl je weet dat er morgen een nieuwe dag begint...
Nog even dan..... en nog even... tot het volgende hoofdstuk dan...
Tot morgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten