Niet dat ze nou verlangen naar temperaturen waar pinguïns goed in gedijen, integendeel zelfs....
De hitte kan ik aardig goed verdragen.... vooral op het moment dat ik er maar aan toegeef....
Maar mijn darmen sputteren letterlijk en figuurlijk tegen....
Hitte alert....overheated.... kokende darmen zorgen voor pureepoep..... of poepmoes zo je wilt....
Wat klinkt dat toch prettiger dan diarree....
Van... enfin het rommelt daar dus van binnen....
Net zoals je aardappels kookt en het water begint te borrelen op kookpunt zoets gebeurd er met mijn darmen ook momenteel...
Maar ik kan ermee werken... als ik me maar rustig houd....
En dát doe ik dus...
Me rustig houden en veel drinken...
Daarbij is de temperatuur goed uit te houden nu....
Van... in de klas is er ook een leerling, bij wie de warmte nu parten speelt... maar daar komt het van boven uit....
Een andere leerling zit zichzelf gewoon goed in de weg na een paar nachten slecht slapen...
Gegeten wordt er bijna niet....
Er wordt wat geschommeld ..... aan tafels gehangen....
En arme kleuters.... zij moeten nog twee dagen.... weer op naar warmere temperaturen dan vandaag...
En vandaag weliswaar iets minder warm maar zeker niet genoeg om bij te komen van de afgelopen dagen....
Van.... ik sta vandaag eens extra still bij de vluchtelingen populatie....
Iets waar ik het met Willem, waar op school een complete vluchtelingen klas is, ook zo vaak over heb....
Zo gemakkelijk ga je er vanuit dat als ze maar veilig in ons landje zijn.... een vergunning hebben.... een fijn huisje....en de nodige spulletjes... dat het dan maar goed moet zijn....
En Nederlands moeten ze leren.... dat is het belangrijkste.... vinden wij....
En een inburgeringscursus ook liefst.....
Ja... als ze dat allemaal hebben dan is het goed....
Hup niet stilstaan bij wat was... maar doorgaan.....
Van... ik gun deze mensen zo veel veiligheid en geluk als ze hier zijn.... maar och... wie goed kijkt, luistert en voelt komt zoveel meer tegen....
Die vader die schroomt te vertellen wat zijn geboortedatum is.... omdat ze dat in zijn land niet weten....
Maar dan wel vol trots vertelt wat de geboortedatum van zijn laatste kind is, die hier in Nederland is geboren.... omdat wij dat hier registreren....
Dat kleine meisje dat anderhalf jaar met mama alleen in een vluchtelingenkamp zat terwijl papa al in Nederland was....
Dan eindelijk ook in Nederland komt en haar papa als een indringer ziet... een boosdoener.... omdat hij mama's aandacht opeist en zorgt dat er binnen 20 maanden én een broertje én een zusje geboren worden..... die ook ineens alle aandacht van mama eisen....
Mama tegen wie je anderhalf jaar dicht aan zat om alle ontberingen van het kamp te doorstaan....
Gezinnen die boodschappen doen in winkels vol spullen die ze niet kennen....
Wat is brood?..
Je moet ineens brood mee naar school..... school- een groot gebouw zonder papa en mama... terwijl je de beelden van voorheen nog niet verwerkt hebt... en nu brood moet eten terwijl je soja pannenkoeken gewend bent...
Fruit moet eten wat je niet kent....omdat de Betuwe en jouw eigen land toch wel twee heel verschillende werelden zijn....
Een taal moet spreken die je vreemd is.... en al helemaal als het om emoties uiten gaat....
Mooie spulletjes om je heen ziet terwijl je daar waar je vandaan kwam niks had in een kamp of een schuilkelder....
En dan niet die spulletjes stiekem mee naar huis mag nemen omdat je ze zo mooi vind....
In een land wonen waar veel water is en je dus moet leren zwemmen....
In bootjes varen een vertier is....
Terwijl water je vijand was en een bootje niet voor je plezier maar om de oversteek te wagen naar veiligheid en vrijheid...
Je doodsbange uren doormaakte om niet overboord te vallen....
Of die kinderen die angstig wegduiken als er harde geluiden zijn of een helikopter laag overvliegt...
Bang zijn van muziek en zingen of dansen want je mocht vooral niet opvallen en stil je verschuilen om niet opgepakt te worden....
Vrijheid????........ hoe wen je daar aan als je het niet kent.....
Denken wij nu heus dat zodra ze één voet aan wal zetten dat ze zich dan meteen vrij voelen....?
In een land notabene waar ook mensen wonen die ze wegkijken....
Zelfs in de hulpverlening komen ze vaak op de laatste plaats....
Zorg gezinnen.....?...... eigen volk eerst....
Ze moeten immers bij zijn dat ze hier zijn... en verder niet zeuren...
Dat ze neer gekwakt worden op een plek waar andere gewoontes en tradities zijn... ander voedsel.... andere omgangsvormen.... daar staan we nog te weinig bij stil...
We worden zelfs boos als ze ons niet begrijpen....
Maar andersom dan....?
Ik weet nog goed dat een kind iets had meegenomen naar huis....
Een door de kinderen zelf gemaakt cadeautje voor een juf die afscheid nam...
Het kind vond het zo mooi dat ze het meenam....
We vroegen aan ouders of ze het cadeautje thuis hadden gezien dat meegenomen was....
Dat was niet het geval.....
Later bleek het wel zó te zijn....
En je eerste reactie zou kunnen zijn...."zie je wel, die lui liegen ook nog"....
De waarheid was echter iets genuanceerder....
Het feit dat het een door de kinderen 'gekliederd schilderijtje was, gaf ouders de indruk dat het door hun kind was gemaakt want een cadeautje voor een juf kon er nooit zó uitzien...
Dat moest immers een sieraad zijn of iets anders moois en waardevols uit de winkel.....
In hun land kregen onderwijzers het beste van het beste....
Hoogst verbaasd waren ze dat je hier zoiets als cadeautje kon geven....onmogelijk...
Dan die gezinnen die de gordijnen dichthouden... de angst nog zo in het lijf...
Hun kinderen nooit ergens mee naartoe nemen omdat ze het niet kennen... geen goed betaalde banen hebben.... nog nooit van een kinderboerderij of speeltuin gehoord hebben....
Maar vaak hun kroost dichtbij hen willen houden... zoals in een kamp... waar op elke hoek gevaar school...
Van .... en zo kan ik nog legio voorbeelden noemen....
En dan zie ik vanavond die afschuwelijke foto op tv...
Het beeld van een vader en tweejarig dochtertje op hun buik in het water....
Gevlucht.... verdronken.... aangespoeld.....
Op weg naar betere tijden... naar een toekomst... hoe karig op een andere manier dan ook...
Maar het mocht niet zo zijn....
Van.... thuis val ik in slaap....
De rest van de avond heb ik vooral de wc gezien.... en de liters chloor geroken die ik erin gooide....
En zat ik met dat rotbeeld op mijn netvlies....later aangevuld met beelden van de wanhopige, intens verdrietige moeder en oma van die twee...
Fijne media hebben we toch...ahum....
En als het nou nog wat zou doen met de mensen die ernaar keken...
Maar ik wil er niet aan denken wat sommig commentaar van sommige onbegrijpelijke mensen geweest zou kunnen zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten