Klas zonder kinderen nog.....
Maar alles in voorbereiding om ze te ontvangen.... maandag.... als het werkend leven weer begint.... het ritme terugkeert....
Willem draait zich vast nog eens om.....eindelijk mag hij moe zijn.....voor hij zijn zoektocht verder gaat...
De dingen zoekt om alles weer bij elkaar te krijgen.... op een rij te krijgen....
Maar misschien moet je juist los laten... en uit die rij stappen....
Van..... weer oudergesprekken op het programma vandaag....
Weer van die nieuwe snoetjes van kinderen .....
Wat een nieuwe uitdagingen dit jaar weer....
Wat een worsteling voor de ouders om hun kinderen maandag los te laten.... mee te geven aan een chauffeur... erop vertrouwen dat het goed komt als straks hun 4 jaar in bescherming opgegroeide dreumes los gaan laten tussen meer dan 300 andere kinderen in een groot doolhofachtig gebouw...
Wat een moed en vertrouwen moet je dan hebben....
En wat voelt het toch altijd in het begin weer als zware verantwoordelijkheid om dat vertrouwen niet te beschamen.... en je beloftes waar te maken....
Maar hoe mooi en waardevolle voelt het ook dat je dat vertrouwen krijgt.....
Gewoon door één simpele opmerking "jullie zijn zulke lieve juffen... het komt vast goed"....
En zo het vetrouwen in je handen gelegd krijgt...
Van..... de laatste voorbereidingen....maar eigenlijk alleen nog de nieuwsgierigheid naar maandag...
Laat het maar komen... laat het maar weer gebeuren..... gooi het boek maar weer open op die eerste lege bladzijde.... en laten we het boek gaan vullen....
Van..... ooit begonnen als kleuterjuf....
Ik wist het al toen ik zelf kleuter was.... kleuterjuf wilde ik worden...
Toch gegroeid naar die bovenbouw....
Heerlijke jaren gehad..... onvergetelijke jaren...
Maar gut wat is het toch prachtig om weer 'rauw materiaal' in handen te krijgen.....
Niet ge- of vervormd.... maar puur.....
En wat een uitdaging om die kern ongerept te laten.... ze te laten blijven wie ze zijn.... maar wel te mogen helpen ze te laten rijpen en groeien daarin.....en dát te laten helpen bloeien wat in die kern al aanwezig is....
Eerst de veiligheid.... dan ontdekken wie ze zijn... wat ze willen... waar hun talenten liggen... wat ze daar voor nodig hebben... voor nu en later... en dan die autonomie.... jezelf zijn... zelf doen....
Van.... ál te laat maak ik het niet vandaag....
Je merkt gewoon dat die drie dagen er ingehakt hebben.....
De derde dag slaat de man met de hamer zijn slag....
En beter deze week dan de volgende....
Van.... dus rij ik tevreden en voldaan in de middag weer naar huis....
Richting Diergaarde Simon Vestdijk zal ik maar zeggen....
De vermeende verkeerschaos, omdat er wéér een stuk weg in Arnhem is afgesloten, blijft alleen op de radio bestaan... ik kom hem in ieder geval gelukkig niet tegen....
Van.... te moe om tante Bets te begroeten... de honden te knuffelen... en Queen Bengel op schoot te nemen....of Willem goeiendag te kussen....
Ik val in slaap op de stoel....
Een half uurtje......
Langer heb ik niet....
Vanavond gaan broer en zussen Lindeman wokken en wij.... de koude kant mogen mee....
Op naar Hengelo dus.....
Willem hoort in de auto mijn dichtbij verhalen aan die voor hem zo ver weg staan nu....
Hij is somber.... en zoekt..."hoe moet het nu verder Wampie"....
Misschien moet je even niet verder Willem... misschien is het wel beter om even stil te blijven staan...
Als je niet meer weet hoe je de dingen bij elkaar krijgt... kijk dan eerst eens wát je bij elkaar wil krijgen... .
Veeg het bij elkaar.... op een grote wanordelijke hoop.... ga er rustig naast zitten zonder als een berg er tegenop te kijken.... en pak één voor één alles op....
Heb je het nodig....?
Bewaar het....!
Heb je het niet meer nodig...?
Leg het naast je neer......!
En begin met uitzoeken...filteren... zeven.... opruimen....
Wat er overblijft neem je mee....stop het in een nieuw jasje of klop het stof eraf....
En die tijd moet je je gunnen....
Pak het dan op en ga aan de wandel....
Kijk maar waar je uit komt..... neem een richting.... maar kies nog geen doel....
Kijk maar wat er op je pad komt....
Wie weet kom je uit waar je was.... omdat het nu anders goed voelt....
Wie weet kom je heel ergens anders uit.... omdat er weer ruimte is voor nieuwe dingen....en dan komt het ook goed....
Van... Willem rijdt rustiger verder nu....
Zijn roots tegemoet.....
En ik sluit nog even mijn ogen....
Van.... gezelligheid..... en veel borden vol....
Verhalen van vroeger....
Zorgen om een moeder die vroeger zorgen om jou had....
De dementerende onrust fase....
En nog meer borden.... all you can eat....
En geloof me....they all can eat a lot....
Iets met Lindeman genen....
Van.... dan het kind in ons dat los komt.... noem het meligheid....
De koude kant van zus Janneke moet nog even naar de wc voor we weer gaan....
En wat doen wij.....?
Wij verstoppen ons in het restaurant achter een blinde muur....
Koude kant komt terug.... ziet een lege tafel.... loopt naar buiten.... maar wordt tegengehouden door het wokrestaurant opperhoofd....
Of hij even betalen wil want de anderen zijn al weg....
Hun lach inhoudende restaurant medewerkers die ons stikkend van ingehouden lachen, in onmogelijke houdingen achter het muurtje gevouwen zien staan....
Wij die als een razende weer naar de tafel lopen...en gaan zitten of er niks aan de hand is.... het gesprek weer oppakkend.....zo goed en zo kwaad als dat gaat....
Koude kant die het restaurant weer inloopt en ons gewoon ziet zitten.... onze lach rimpels niet opmerkend..... en op zijn hoofd krabt....
Gevolg... een bulderend restaurant dat trilt op zijn grondvesten... en een beteuterde koude kant....
Van.... op naar huis.... waar de honden en tante Bets dan wel nu toch eindelijk hun klikje gevonden hebben, maar Bengel.... och jee de Queen.... nu toch heus aan het einde van haar geduld is en strontsjacherijnig de ene na de andere uithaal naar tante Bets pleegt....
Had je het één net op de rit.... krijg je het ander weer voor je kiezen.....
Tante en Queen.... ik heb er ineens een hard hoofd in.....
Denk toch dat er ook een blinde muurtje opgetrokken moet worden hier in diergaarde Simon Vestdijk....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten