Die eerste schooldag spanning.... zó lekker...
Zo anders dan de rest van het schooljaar.....
Geen zin om te blijven liggen.... uit de veren.... is het al kwart over zeven.... kan ik al weg....
Willem komt met zijn slaaphoofd beneden....
"Toch raar" zegt hij voor de zoveelste keer de afgelopen dagen....
Maar als ik hem vertel dat hij nu als een kip zonder kop had rondgelopen.... gisteren alles wel veertig keer
gecheckt zou hebben..... nu de rust nog niet vindend kunnen....het lood in de schoenen gevoel...dan weet hij ook dat het goed is....
Van.... daar ga ik.... en jongens wat is het druk op de weg.... alsof corona niet bestaat.... thuiswerken is afgeschaft... of dat er alleen onderwijzend personeel het verkeer beheerst....
Daar had ik niet op gerekend....
Van..... dag school.... dag heerlijk werk .... hoi collega's....
Klas hunkerend naar kinderen....
Gezonde spanning....
Kriebels en vlinders in je buik....
Briefing.... langzame chaos in de gangen van personeel die de kinderen uit de bus naar de klas begeleid.... maar welke klas.... een laatste slok warme koffie.... vanaf nu zal ik nauwelijks tijd hebben om koffie te drinken.....
Een enkele ouder die heel even de klas mee in mag....
Heel even dan, zegt de corona maatregel....
Papa's en mama's die vandaag met meer buikpijn thuis zitten dan hun kind in de klas die alle nieuwe indrukken opslurpt....
Van... het belooft een zwaar jaar te worden....
Dachten we....
Bewerkelijk is het ja.....
Veel individuele problematiek...
Maar kijk ze eens spelen...
Kijk ze elkaar toch eens opzoeken....
Ze zitten zelfs in de kring....!!!!
Het klassenteam... en ik heb veel hulp dit jaar.... kijkt elkaar vol ongeloof aan....
En voor de zoveelste keer in mijn leven hoor ik die spreuk in mijn achterhoofd...
'Een mens lijdt het meest, onder het lijden dat hij vreest.... doch dat nooit op komt dagen....
(En om het even af te maken: zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft....)
Voor de nieuwsgierigen.... een vers van Nicolaas Beets.....
Van..... oh heerlijk weer de kinderen.... hun slimmigheidjes.... hun bedenksels..... hun ondeugd.... hun eigenheid.....
En ik die er lustig op los plaag.... op zoek naar hun weerbaarheid....
Maar ook lustig grenzen stel.... om duidelijkheid te verschaffen....
Van.... een gemêleerd gezelschap dit jaar....
We observeren en observeren wat af....
Langzaam zie je ze, van de wat timide startende houding in de ochtend, losser, brutaler, vrijer worden naarmate de middag vordert....
De omgeving voelt veilig... anders zou je dat niet zien gebeuren....
Van.... als we die dag voor het eerst bewust even op de klok kijken is het al twee uur..
De dag is omgevlogen....
We kwamen tijd tekort....
Gelukkig maar dat we nog een heel jaar voor de boeg hebben....
Zou ik er rond het eind van het jaar nog zo over denken.... over dat 'gelukkig maar'.....
Ook ik absorbeer deze momenten....
Omdat ik weet dat het eind van de week.... volgende maand.... over een half jaar. .. over een jaar... weer heel anders is....
Dan zullen we weer tegen elkaar zeggen "weet je nog die eerste week?".....
Van..... de dag is om....
We zijn voorlopig voldaan....
Nu maar weer eens kijken hoe het thuis is....
Hij heeft zoals gewoonlijk honger.... luistert even naar mijn eerste bevinding en heeft dan zijn eigen verhaal....
De preek van zondag..... het huwelijk van vrienden dat hij vrijdag zal sluiten..... het verhaal van de vrouw die haar herder los had lopen en waar onze herders op af vlogen...
De herder vond het prima... de vrouw trok wit weg.....
Van.... de avond is Willem naar het aanstaand bruidspaar voor die laatste puntjes op die i......
Ik zoek foto's voor Willems afscheid van zijn school.... voor de receptie waarmee zijn kinderen iets willen gaan doen....
En dan is die eerste schooldag alweer voorbij....
De kriebels en vlinders zijn neer gedaald....
Morgen zal het weer anders voelen.....
Maar laat die morgen maar komen....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten