24 november 2021

 

Dag van:

Er heerst rust in de klas....

Alsof het de stilte voor een storm zou kunnen zijn...

Er worden druk mutsen geknutseld van taartdozen...

Dingen die alleen vakleerkrachten handvaardigheid met creatieve geest kunnen bedenken en waarvan je zou willen dat je daar zelf op gekomen was....

"Maar, zo zegt ze.... geïnspireerd op jouw plakles van laatst"... 

En zo krijg je toch het gevoel niet helemaal en onbenul te zijn....

Ze blijft gezellig lang in de klas...." goed sfeertje!"....

Er wordt gepuzzeld.... 4 stukjes...16 stukjes...24 stukjes....

Er worden dierentuinen gebouwd en treinen die mensen..... oh nee, pieten vervoeren....

We lachen om het hardst om de prachtige opmerkingen tijdens het Sinterklaasjournaal....

Opmerkingen die je aan het eind van zo'n dag allemaal vergeten bent en waarvan je wist dat je ze had moeten opschrijven...

Rust.... positieve gezellige Sinterklaas rust.... want die bestaat dus ook....

Eindelijk krijgt die beste Sint een plekje in het dagelijks kleuterleven....

En net als je dan van die rust geniet, je denkt... zo is het goed... zo is het compleet.....kondigt zich een nieuwe leerling aan..... een hele beste....!!

En je hoofd piekert alweer hoe je dit in goede banen zal gaan leiden....

Er moet apart vervoer komen.... waar zal ik zijn tafeltje zetten.... hoe zullen de andere klasgenootjes erop reageren....

Maar.... pas na de kerstvakantie....

Dus zak je weer terug in je stoel..... nu even loslaten... en verder genieten...

Mijn juffenkreet van 2022 zal zijn....komt tijd, komt raad....

Net als je als collega's even gezellig om je bureau, al nippend aan je warme beker koffie, zachtjes zit te kletsen (want dat kan nu).....er iemand de klas binnenkomt met de opmerking,  'wat heerst hier een gemoedelijke positieve rust',  komt er een mailtje binnen....

Daar gaaaaaan we weer.....

Een van de leerlingen moet in quarantaine.... een mede leerling uit de taxibus waarmee hij vervoerd wordt, heeft corona....

Dat is dan nummer twee....

Ouders bellen..... spullen meegeven.... en maar hopen dat hij voor het sinterklaasfeest terug zal zijn....

Het tweede aangepaste Sinterklaas feest....

Vorig jaar ook geen Sint.... enkel pieten in de klas....

De geruchten dat scholen gaan sluiten worden sterker...

En wéér staan we op de gangen met bezorgde gezichten met elkaar te praten over hoe nu toch verder...

En hup... de zoveelste beslisboom wordt

binnengebracht....

Je weet onderhand niet meer waar je je aan te houden hebt...

De onrust blijft op de gangen.... we nemen de kalmte mee de klas in...

Maar als ik afscheid van de kinderen neem bij de deur en ze allemaal een aai over de bol en een groot compliment geef over de goede dag..... staan mijn ogen bezorgder dan ik zou willen....

Zouden werkelijk per maandag per direct de scholen sluiten....?

Zouden er morgen nog meer leerlingen in quarantaine gaan...?

Thuis appt een lieve oude vriend dat zijn operatie niet door kan gaan.... en hij heeft al zo'n pijn.... sorry meneer... ziekenhuis vol.....

Van een leerling kan de operatie ook niet doorgaan... blijf nog maar even wat langer beperkt..... sorry kleine man.... ziekenhuis vol....

Thuis plof ik op de bank...

Willem ik wil even mijn ogen dicht doen...

Maar eigenlijk bedoel ik... ik wil even weg... weg uit deze deprimerende bizarre,  zwartgallige wereld....

Mijn zoon belt.... "mam.... Waarom kunnen mensen zich hier niet aan de regels houden... in Engeland en Scandinavië kan alles weer gewoon zijn... gewoon omdat ieder mens zich fatsoenlijk aan regels houdt... maar hier in ons klotelandje worden alleen maar rellen en demonstraties gehouden.... en bij Tamara op het werk is nu een jonge gezonde collega overleden.... moeder van vier jonge kinderen mam.... het is zo erg....."

Ik sta met mijn mond vol tanden dit keer... 'lieverd, mama heeft dit keer geen antwoord'....

Nederlanders zijn gewend om regels te breken: ze fietsen door rood, ze lopen over het gras als dat niet mag en ze dringen voor in de rij. Ons land heeft volgens Van Lange een zogenoemde 'losse samenleving'. 

Volgens Birschel is het onderdeel van de Duitse,  Engelse en Scandinavische mentaliteit dat zij altijd voorbereid willen zijn: "We willen ons beschermen". Het verschil tussen Nederlanders en de anderen is, anderen wordt gezegd 'je weet maar nooit' terwijl Nederlanders zeggen 'dat zien we dan wel' en 'dat zal wel meevallen'

Ook Paul Schnabel, destijds directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau neemt in het boek van Winner met ferme woorden afstand van het beeld van Nederland als vooruitstrevend flowerpowerlandje. ‘De waarheid is dat we een nogal apart land zijn met nogal aparte mensen, die nooit geleerd hebben zich echt te gedragen.’ Schnabel noemt het echte Nederland niet open, tolerant en liberaal, maar ruw, hedonistisch, egocentrisch, tegendraads en gericht op de snelle bevrediging van behoeften.

Fricke: "Het laatste is discipline. Dat is ook typisch iets van die landen..... zij vinden dat een kwestie van fatsoen, als de regels van de overheid er zijn, dan volgen we dat ook terwijl Nederlanders er direct tegenin gaan."

Zelf zou ik dat nog het woord vertrouwen aan toe willen voegen....

Waarom toch altijd eerst wantrouwen.... Waarom geloven dat de ander het slecht met je voorheeft...

Voltaire zei ooit: Wantrouwen nodigt uit tot verraad.....

Shakespeare had het over: Eigen slechtheid leert de gedachten van anderen te wantrouwen.

Tja... ach... er is dus al genoeg over gezegd en

gescheven.... want dit is maar een greep uit de vele onderzoeken omtrent onze mentaliteit...

En de pech is dat juist nú een beroep op ons gedaan wordt, niet alleen aan onszelf te denken maar ook aan die (kwetsbare) ander....

Ik heb geen antwoorden... en misschien staan ze hierboven...

Ik weet het niet....

Ik merk wel om me heen dat egocentrische angst en onzekerheidsgevoel uitnodigt tot wantrouwen en het het toch al zo kwetsbare saamhorigheidsgevoel... en nog kwetsbaardere verantwoordelijkheidgevoel vermindert en vervaagt.....