21 mei 2022

Dag van:

 Ik ben er nu zo ondertussen wel achter dat van dat hele huwelijksgedoe, het moeilijkste het uitspreken/schrijven van die huwelijksgelofte naar elkaar toe is....

Mensenkinderen dat doe je niet zo maar even....

Met andere woorden.....er komen er heel wat gesprekken tussen Willem en mij los...

Gesprekken, gedachten, wensen en bekentenissen....

Ik ben er nog niet uit of dat er nou makkelijker of moeilijker op maakt....

Één ding wordt alleen steeds duidelijker en

zekerder....ik hou van deze klungel....

En nog één ding...geen enkele liefde is de perfecte liefde...

Oh ja....en 'wie vrij van zonden is werpe de eerste steen'...

Ofwel maakt één minder leuk iets van een mens, die mens tot een slecht mens....?

Of bijvoorbeeld wat maakt onze liefde uniek....of...wat blijft uniek als je al bijna zestien jaar bij elkaar brengt en alles zo gewoon lijkt?....

Nou ja....en zo honderd vragen voor je zo'n getuigenis schrijft??.....

Het zorgt er in ieder geval wel voor, dat je nog meer bewust van alles dat huwelijksbootje in stapt....

Wie ben ik....wie ben jij....wat maakt nou dat wij samen een wij vormen?....

Wat ging er goed...wat ging er mis door de jaren heen?....

Waarom hou ik van jou en jij van mij....?

Soms denk ik wel eens...hadden we dat niet beter ons af kunnen vragen voordat Willem me in Sagrada ten huwelijk vroeg?....

Ja......er zijn dingen anders gelopen dan we dachten of hoopten of hadden gewild....

Maar met al die beren op de weg...met al die tekortkomingen die we hebben, houden we zo intens veel van elkaar....

Ik weet één ding zeker....het lied waar onze ceremonie in de kerk me zal beginnen 'climb every Mountain' van Christina Aguilera, krijgt een héél bijzonder betekenis in ons geval....

It starts with a dream.....

Het begint met een kinderdroom maar er zijn heel wat bergen te beklimmen en dalen te doorstaan eer je toch dat volmondig JA kunt uitspreken....

En tot op het laatste moment zullen we daar onze gesprekken over voeren....

Om een JA uit te spreken dat in al zijn en haar en onze imperfectie klopt...

Dan stopt zo'n gesprek weer en ga je de

verjaardag van je zwager vieren.....

Een gezellige middag op de locatie waar ook ons huwelijksfeest zal plaatsvinden...

De vuurschaal brandt, we zitten gezellig buiten....

We praten over Auschwitz...waar mijn zus en neef ook net van terug zijn...

We lopen de locatie nog een keer rond ...

Organiseren is meestal mijn ding en wat kan ik dus toch moeilijk dingen uit handen geven....

Maar ik doe mijn best ....

Eenmaal thuis gaan de gesprekken door...

Met elkaar...met de voorganger die onze dienst gaat leiden....

Ik weet, hij is een meester in filosofische rituelen....een realist.....met een empathisch vermogen van heb in jou daar....

En dus zal de dienst er eentje zijn van geloof, hoop en liefde maar zonder gespaard te worden...

Een dienst waarin de imperfectie er mag zijn zonder veroordeeld te worden....

Vol gedachten over een `bezield leven : leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent.....hoe dan ook...

Wat is kwetsbaarheid en imperfectie?.....

Hoe kun je jezelf kwetsbaar opstellen?.... Waarom is het zo belangrijk voor een vol en rijk leven? ....

Theodoor Roosevelt:

Het gaat uiteindelijk nooit om de persoon die aan de zijkant staat en aan het benoemen is hoe de dappere (of laffe) persoon struikelt… of hoe de uitvoerder van die daden ze beter had kunnen doen… Neen. De eer komt toe aan de persoon die daadwerkelijk in de arena staat, wiens gezicht is gebrandmerkt door stof, modder, zweet en bloed; die fouten maakt en steeds weer tekort schiet, maar ondanks dat toch steeds opstaat en iets probeert te bereiken.

De eer komt toe aan deze persoon die grote toewijding en een groot enthousiasme kent, die zich volledig geeft voor de goede zaak, die wellicht zelfs de triomf van een grootse verrichting mag proeven, en die, mocht het tegenzitten en hij heeft gefaald, in ieder geval moed heeft getoond.

– Theodore Roosevelt

Nog vijf weken om een getuigenis te schrijven...

Sta me bij ......!