Dag van:
Er zijn natuurlijk plekken waar je beroerder wakker kunt worden....
Allemachtig wat een uitzicht...
Allemensen wat een omgeving...
Steek ik mijn hand uit dan heb ik de olijven in mijn handpalm liggen...
Strek ik iets verder dan kan ik een hap nemen van de granaatappel....
De airco ruist.....het duurt even voor de douche warm wordt...
Zie dat 'even' in een tijdsruimte van zo'n 5 minuten....pure waterverspilling, tenzij je er voor kiest om koud te douchen....soms misschien ook een optie...
De wc-bril is hier vierkant....
Dat is op z'n minst vreemd want onze billen zijn dat niet.....
Volgende punt....het ontbijt...
Nu is Willem heel wat gewend en ik van hem maar dat zijn mond openvalt bij het zien van dit uitgebreid ontbijtbuffet, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt....
Hij weet niet eens waar hij beginnen moet...
Bij Willem gaat de regel dat de mond groter is dan de maag , niet op....
Dat overvolle bord gaat dus ook helemaal leeg....
Dat tweede bord met extra Griekse omelet ook.... inclusief twee schaaltje joghurt en vers fruit....
Maar..... Geranion Village is gebouwd op een heuvel...
Dit betekent....juist klimmen (of dalen) om ergens te komen....
In Willems geval dus met een interne opslag van het ontbijt....
En de klim is steil....E R R U G steil....
Persoonlijk heb ik daar ook moeite mee, dat ontken ik niet, want mijn rechterbeen wil nooit wat ik wil....
Maar als ik Willem achter me hoor puffen, kreunen, steunen, hijgen, hoor je mij niet klagen....
Enfin, nadat een deel geledigd is in de vierkante wc pot, hoor ik alleen nog "maak je me op tijd wakker voor onze afspraak met Dimitris?"......en hij slaapt.....
Of heet dit ontbijt vertering....?
Het weerzien...
11.00 uur in de Taveerne schreef Dimitris...
En ja...daar staat hij....in de keuken... steeds uit zijn raampje kijkend...
Hij ziet ons en een ooooh zo groot is de lach die verschijnt op zijn gezicht als hij ons ontwaart.....en hij struikelt naar buiten, recht in Willems armen....en daarna in de mijne....
Wat voelt het goed...lief...warm....
Eindelijk weer na zoveel jaar....terwijl jaren vervlogen lijken op zo'n moment....
Loslaten bleek ineens weer vast kunnen houden...
Dan een waterval van woorden...we mogen de auto lenen....hij moet nog wel werken..... vanavond gaan we samen uit....het gaat goed....het is zo mooi hier....zo goed dat jullie er zijn...ja met mama gaat alles goed...en dan weer een knuffel....
We vinden een plekje....
Onder een heel oude olijfboom in de schaduw....
Een plekje waar je zo'n gevoel krijgt dat alles klopt terwijl je weet dat dat niet zo is, maar wat het niet kloppende wel te dragen maakt en dus klopt het weer...het cirkeltje rond zeg maar....
Ik hoef niet lang na te denken over wat ik wil drinken...
Eindelijk weer... café frappé....
En het wordt er één....het worden er twee..drie zelfs.....
Wat is het hier afschuwelijk goed toeven....
Steeds komt de neus van Dimitris even om het hoekje....
Ze zitten er nog zie je hem denken....het is echt waar....
Genieten van de Grieks orthodoxe priester die met zijn vrouw en kindje gaan lunchen aan het zwembad maar de peuter toch liever het water in gaat...
En dan die schitterende peuter charme om het toch voor elkaar te krijgen...
De lieve lach van de priester papa (ze mogen hier gewoon getrouwd zijn, kinderen krijgen en daarnaast nog een andere baan hebben), de zachte doch consequente stem van mama...één stampvoet, de armpjes over elkaar, en prachtig smekende oogopslag...het is zo universeel die taal van een kind.....maar ze krijgt het niet voor elkaar....wat voor expressie dat toetje ook laat zien...
Willem, die na het ontbijt stoer vertelde
dat hij drie dagen niet meer hoefde te eten, hield dat tot twee uur vol....
dat hij drie dagen niet meer hoefde te eten, hield dat tot twee uur vol....
De heerlijkheden gingen aan zijn neus en oog voorbij en daar ging hij voor de bijl...
Toen het gezellige priester gezin hun tafel verliet zat hij er al alvorens de tafel was afgeruimd...
Dimitris zou zijn specialiteiten voor hem klaarmaken...gevulde steak....
Nou.... doe mij maar calamaris....en dat was een goede keus want die steak van Willem had ik morgen nog niet op gehad...
Och.....de Griekse salade....ik maak hem zo vaak zelf...maar zoals de Grieken hem maken, krijg ik het toch nooit voor elkaar....
We leren hier ook Zoey kennen....
Ze werkt hier...maakt kamers schoon en de keuken...
Met Google translate en onze foto van het weerzien met Dimitris op Facebook, probeert ze ons te vertellen dat ze ons eigenlijk al een beetje kent omdat ze al veel over ons gehoord heeft...
De man van het zwembad vraagt ze af en toe om hulp bij vertalingen....
Google translate verbindt de wereld lacht hij vrolijk...en zo is het....
Maar wat een schatje is die Zoey toch...
Nog even een nazit en dan passen weer ons toch gauw aan aan Griekse gewoonten... siësta....
En slapen dat we doen....
Tjonge we liggen anderhalf uur onaanspreekbaar snurkend op bed onder de airco...
Dat hadden we nodig na zo'n reisdag als gisteren.....
Als we wakker worden is de zon aan het ondergaan....
Wat een heerlijk beeld vanaf ons balkonnetje....
Nou....kom op..we gaan het avondeten ofwel diner buffet maar eens proberen...
Één probleem....we hebben nog niet zoveel honger....zelfs Willem niet...
Dat wordt dus weinig vlees of vis maar veel kleine lekkere dingen als bieten salade, dolmadakia, tzatziki, watermeloen, verse perzik en nectarine van de bomen en tomaten uit de struiken..
En wat voelen we ons ineens gezond....
Oké.....op die ene zonde van de baklava voor mij een sinaasappel cake voor Willem na dan....
Het zij ons vergeven.....
Op naar de taveerne naar Dimitris die nog tot 11 uur dienst heeft...
Geen nood...het is mooi om aan het verlichte zwembad en torentje te zitten en onze eerste alcohol van de dag te nuttigen....
Bier en April spritz.....wat smaakt dat toch lekker....
De gesprekken met Dimitris komen op gang...
Over Sithonia en Nikiti...over zijn werk en de arbeidsomstandigheden....over zijn moeder....en de oude herinneringen uit de vervlogen tijd van zijn verblijf in Nederland en Duitsland....
Om 11 uur rijdt de auto van Dimitris voor de poort...
Zoey is mee....wat een gezelligheid....
We rijden naar de boulevard van Nikiti...
Wat een ander beeld weer dan van al die andere Griekse eilanden waar we waren...
Een brede boulevard met prachtige verlichting.... ballonnen en allerlei andere kitscherige maar oh zo leuke koopwaar...
We ploffen neer bij bar Versus.....
En oh wauw wat hebben we een super gave nacht....
Dimitris spreekt vloeiend Duits maar met Zoey en Google translate krijgen we de meest hilarische taferelen....
We krijgen zo erg de slappe lach dat de tranen ons over de wangen lopen en we buikpijn ervan krijgen....
En als Willem dan een paracetamolletje slikt voor de kiespijn zou je bijna denken dat het voor de zere kaken of de buikpijn was...
We leren de meest onzinnige dingen...
De Th klank is door Willems spleetje tussen zijn voortanden nog een hele uitdaging....
Dat pitloze druiven Sithoninja heten en dan volgen er natuurlijk meer woorden die eindigen op Ninja...
Waarop ik zeg dat als ze zo doorgaan met drinken, Dimitris straks in de ravinja rijdt met de auto en ons erinja.....
Ik geloof dat we nu allemaal wel een aspirientje kunnen gebruiken zo rollen we over de stoelen...
Wat een heerlijk einde van de dag...
Ook omdat ik weet dat in Haarlem de rust weer een beetje wederkeert....
Ik ben trots op mijn kids daar...en hun vrienden...en op mijn dochter als achterban....
Laat nu de vakantie maar echt beginnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten